ILPB3/423-447/14-5/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 1 września 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych tytułem wynagrodzenia za przejętych pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 24 listopada 2014 r. (data wpływu 26 listopada 2014 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz w dniu 24 listopada 2014 r. o dodatkową opłatę - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* określenia, czy opisana transakcja stanowi nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych tytułem wynagrodzenia za przejętych pracowników (pytanie oznaczone we wniosku nr 5),

* prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku nr 6),

* określenia, czy lista klientów którą nabędzie Spółka stanowi podlegające amortyzacji know-how nietechniczne (pytanie oznaczone we wniosku nr 7),

* prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przez Spółkę przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 10).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji części zamiennych dla rolnictwa (działalność handlowa).

W związku z reorganizacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka, Spółka nabyła oraz nabędzie składniki majątkowe od innej polskiej spółki kapitałowej (dalej: "Zbywca"), która prowadzi zbliżoną do Spółki działalność gospodarczą. W ramach powyższej transakcji zakupu składników majątkowych, Spółka nabyła do dnia sporządzenia niniejszego wniosku środki trwałe (dziewięć laptopów, pięć samochodów osobowych, meble biurowe). Dodatkowo Spółka weszła w ogół praw i obowiązków wynikających z:

* umów najmu i serwisu trzech samochodów osobowych,

* umowy dotyczącej monitoringu floty samochodowej,

* umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W dniu 17 lipca 2014 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę zmieniającą firmę Spółki na firmę którą posługuje się Zbywca. Spółka złożyła do KRS stosowny wniosek o wpis zmian z prośbą o rejestrację na dzień 1 września 2014 r. Z informacji przekazanych Spółce przez Zbywcę wynika, iż Zbywca podjął również uchwałę zmieniającą firmę.

Ponadto w ramach transakcji doszło do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm., dalej: "Kodeks pracy"). Wynagrodzenie z tego tytułu zostało ustalone w oparciu o rynkowe ceny stosowane przez firmy rekrutacyjne, w sposób tożsamy do usług HR.

Spółka nabędzie od Zbywcy listę klientów (odbiorców) wraz z informacjami o dotychczasowym asortymencie nabywanym przez klientów, o przestrzeganiu terminów płatności handlowych oraz informacji o relacjach z danymi klientami. Lista klientów będzie przekazana w formie zmaterializowanej (na nośniku danych lub w formie wydruku). Wynagrodzenie za listę klientów zostanie określone przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego na podstawie cen rynkowych.

Powyższa transakcja nie obejmowała ani nie będzie obejmować innych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa Zbywcy, w tym:

* praw i obowiązków wynikających z umów z odbiorcami i dostawcami Zbywcy (w szczególności zobowiązań, wykluczona jest również ciągłość w ramach systemów rabatowych itp.),

* środków pieniężnych,

* praw i obowiązków wynikających z umów rachunków bankowych,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług IT,

* praw i obowiązków wynikających z umowy na świadczenie usług, która obejmuje szereg kompleksowych usług wspomagających działalność Spółki, w tym usługi marketingowe, zarządzanie prawami do znaku towarowego, badań rozwojowych i rynkowych, określania polityki cenowej i strategii grupy, zarządzania, HR, finansowe i prawne,

* praw i obowiązków wynikających z umów licencyjnych na oprogramowanie IT,

* praw i obowiązków wynikających z umów na prowadzenie obsługi księgowej i rachunkowej.

Ponadto przedmiotem transakcji nie są objęte wartości niematerialne i prawne.

Składniki majątkowe nabyte przez Spółkę nie będą stanowić zorganizowanego zbioru składników majątkowych powiązanych w sposób organizacyjny, finansowy czy funkcjonalny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka zamierza wykorzystywać nabyte składniki majątkowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT w ramach prowadzonej działalności handlowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy przedstawiona powyżej transakcja nabycia przez Spółkę składników majątkowych stanowi nabycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 tej ustawy.

2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 tej ustawy, to w jakim momencie Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione tytułem wynagrodzenia za przejętych pracowników.

3. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych przez Spółkę w ramach powyżej opisanej transakcji.

4. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 tej ustawy, to czy lista klientów, którą nabędzie Spółka będzie stanowić know-how nietechniczne podlegające amortyzacji.

5. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 okaże się twierdząca, to jest składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji zostaną uznane za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 tej ustawy, to czy Spółka jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy powstałej w wyniku nabycia przedsiębiorstwa przez Spółkę.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Jednocześnie nadmienia się, że w zakresie:

* pytania nr 1 i nr 5 w dniu 3 grudnia 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-447/14-4/EK;

* pytania nr 3 w dniu 3 grudnia 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-447/14-6/EK;

* pytania nr 4 w dniu 3 grudnia 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-447/14-7/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli odpowiedź na pytanie 1 okaże się przecząca, to jest organ uzna, że przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 tej ustawy, to Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione tytułem wynagrodzenia za przejętych pracowników w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Poniesienie powyższych wydatków zostało dokonane w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy bowiem wskazać, że poprzez pozyskanie dodatkowych pracowników zwiększyły się możliwości Spółki w zakresie obsługi klientów (odbiorców) aktualnie obsługiwanych przez Spółkę oraz tych, których listę Spółka nabędzie w ramach planowanej transakcji. Dodatkowo przejmowanie pracowników firm konkurencyjnych lub firm działających w podobnej branży jest standardowym działaniem biznesowym, które pozwala m.in. na zwiększenie udziału w danym rynku, co w dalszej kolejności może się przełożyć na zwiększenie przychodów. Nie stanowią one bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, jednakże wydatki te przyczynią się w pośredni sposób do uzyskania przychodów.

Ponadto, podkreślenia wymaga, że wydatki poniesione w związku z przejęciem pracowników nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki, nie ulega wątpliwości, iż powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż spełniają ogólne przesłanki pozwalające na uznanie ich za koszt podatkowy. W związku z tym, że nie da się ich przypisać do konkretnych przychodów, wydatki te stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W konsekwencji wynagrodzenie, które Spółka jest zobowiązana uiścić w związku z przejęciem pracowników i które zostało ustalone w oparciu o rynkowe ceny stosowane przez firmy rekrutacyjne w sposób tożsamy do usług HR, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W przepisie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie natomiast do postanowień art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w związku z reorganizacją grupy kapitałowej do której należy Spółka, Spółka nabyła oraz nabędzie składniki majątkowe od innej polskiej spółki kapitałowej, która prowadzi zbliżoną do Spółki działalność gospodarczą. W ramach transakcji doszło także do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Wynagrodzenie z tego tytułu zostało ustalone w oparciu o rynkowe ceny stosowane przez firmy rekrutacyjne, w sposób tożsamy do usług HR.

Jak wskazuje Wnioskodawca, poprzez pozyskanie dodatkowych pracowników zwiększyły się możliwości Spółki w zakresie obsługi klientów (odbiorców) aktualnie obsługiwanych przez Spółkę oraz tych, których listę Spółka nabędzie w ramach planowanej transakcji. Zdaniem Wnioskodawcy, przejmowanie pracowników firm konkurencyjnych lub firm działających w podobnej branży jest standardowym działaniem biznesowym, które pozwala m.in. na zwiększenie udziału w danym rynku, co w dalszej kolejności może się przełożyć na zwiększenie przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki poniesione tytułem wynagrodzenia za przejętych pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako że ww. wydatków nie można przypisać do konkretnych przychodów, stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami i są potrącalne w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) różni się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Końcowo informuje się, że w zakresie:

* podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie,

* podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.