ILPB3/423-44/08-4/MC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów oznaczonych logo spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością X przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gadżetów oraz opatrzenie ich w logo Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Spółka w związku z charakterem prowadzonej działalności i oferowanych produktów, zmuszona jest do zintensyfikowanych działań mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży wśród obecnych nabywców.

Dlatego też Spółka w ramach prowadzonej działalności podejmuje działania polegające na:

Spółka podkreśla, iż dokonywanie przez nią wskazanych powyżej czynności, służy tylko i wyłącznie zwiększeniu/zintensyfikowaniu poziomu sprzedaży, poprzez zachęcanie do nabycia oferowanych przez Spółkę towarów.

Spółka ponosi również wydatki na reprezentację, w związku z którymi albo nie odlicza naliczonego VAT lub też odlicza przy jednoczesnym naliczaniu należnego VAT (np. z tytułu nieodpłatnych przekazań).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wskazane w pkt II wniosku wydatki, jak i związany z wydatkami/przekazaniami na reprezentację nieodliczony naliczony VAT lub naliczony należny VAT stanowią koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z powyższego przepisu, podatnicy mają prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki pod warunkiem łącznego spełnienia dwóch warunków:

W świetle powyższego należy podkreślić, iż charakter wskazanych wydatków, które są efektem zintensyfikowanych działań, mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży do nabywców obecnych, jednoznacznie wskazuje, iż są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Tym samym spełniają określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definicję kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, przedmiotowe wydatki nie zostały przez Wnioskodawcę wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Spółka ma również świadomość, iż w odniesieniu do tych wydatków mogą powstawać wątpliwości, czy są one kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Niemniej jednak Spółka zaznacza, iż z utrwalonej praktyki organów podatkowych (a także orzecznictwa sądów administracyjnych), opartej przede wszystkim na definicji słownikowej pojęcia reprezentacji wynika, iż pojęcie to powinno być rozumiane jako okazałość, wystawność, tworzenie i utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy. Opisane w stanie faktycznym działania (konferencje informacyjno-instruktażowe w zakresie kwestii technicznych towarów, prezentacja towarów na targach branżowych, eksponowanie logo Spółki na gadżetach) mają na celu jednak intensyfikację sprzedaży produktów Spółki, poprzez odpowiednie ich zaprezentowanie i eksponowanie lub zastosowanie technik sprzedaży, a nie tworzenie czy utrwalanie pozytywnego wizerunku Spółki jako całości. W konsekwencji, przedmiotowe wydatki nie spełniają zdaniem Spółki definicji reprezentacji.

Na potwierdzenie powyższego, Spółka podkreśla, iż zaprezentowane przez nią stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów związanych z organizacją szkoleń/konferencji instruktażowych dla kontrahentów znajduje potwierdzenie w orzecznictwie i pismach organów podatkowych, w szczególności:

Spółka pragnie podkreślić, iż nieodpłatne przekazywanie kontrahentom gadżetów (kalendarze, długopisy, portfele, kubki, etc.), opatrzonych logo Spółki służy zachęceniu tych, jak i innych kontrahentów do nabywania towarów Spółki. Poprzez eksponowanie swego logo Spółka dąży bowiem do zwiększenia poziomu rozpoznawalności swojej marki (a tym samym również asortymentu) na rynku i w konsekwencji do zachęcania kontrahentów do nabywania oferowanych przez nią towarów. Powyższe prowadzi do celu, jakim jest osiągnięcie przychodów.

W opinii Spółki przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka ma świadomość, iż w analizowanym przypadku mogą powstać wątpliwości odnośnie zaklasyfikowania nieodpłatnego przekazywania gadżetów z logo Spółki jako czynności w ramach reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Niemniej jednak, w opinii Spółki konkluzja taka byłaby błędna, gdyż nieodpłatne przekazywanie gadżetów, w przypadku, gdy opatrzone są one logo Spółki jest czynnością którą należy zaklasyfikować jako reklamę.

Zdaniem Spółki, decydującym w analizowanym przypadku jest fakt, iż przekazywane gadżety są opatrzone logo Spółki.

Spółka podkreśla, iż jej zamiarem nie jest przekazywanie kontrahentom upominków symbolizujących okazałość, wystawność, mających za cel stworzenie i utrwalenie pozytywnego wizerunku Spółki. Gdyby tak było, Spółka przekazywałaby swym kontrahentom gadżety bez jej logo (również droższe od tych z logo), przez co posiadałyby one prestiżowy charakter oraz większą wartość dla kontrahentów. Zdaniem Spółki, wtedy właśnie spełniałyby one swoją funkcję reprezentacyjną.

Niemniej jednak Spółka celowo tego nie czyni, gdyż jej zamiarem nie jest w analizowanym przypadku prezentowanie wystawności, okazałości, tworzenie i utrwalenie pozytywnego wizerunku Spółki (poprzez przekazywanie prestiżowych gadżetów), ale tylko i wyłącznie zareklamowanie asortymentu Spółki poprzez ugruntowanie w świadomości kontrahentów jej logo.

Innymi słowy, celem Spółki jest zareklamowanie jej asortymentu, a przekazywane gadżety stanowią jedynie nośnik reklamy. Spółka przekazuje gadżety, gdyż uważa, iż w jej sytuacji są one odpowiednim nośnikiem reklamy, a nie, ponieważ chce ona w ten sposób stworzyć czy utrwalić swój pozytywny wizerunek. Gdyby Spółka kierowała się tym ostatnim, przekazywałaby ona gadżety nieopatrzone w jej logo.

Spółka zaznacza, iż przyjęcie odmiennego od zaprezentowanego powyżej stanowiska prowadziłoby do wniosku, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez wielu podatników wydatki związane z umieszczaniem przez nich logo w mediach, na banerach reklamowych, na stadionach, strojach drużyn sportowych czy obiektach klubów sportowych.

Również podatnicy przytoczeni w powyższym przykładzie dążą do eksponowania swojego logo na nośniku, który odpowiada przyjętej przez nich strategii marketingowej. Uznanie iż eksponowanie przez Spółkę jej logo na nośniku, jakim są przekazywane gadżety nie wyczerpuje definicji reklamy musiałoby prowadzić do konkluzji, iż wskazani powyżej podatnicy także nie mają prawa zaliczyć ponoszonych przez nich wydatków do kosztów uzyskania przychodów, gdyż także oni "jedynie" eksponują swoje logo (aczkolwiek na innym nośniku).

Spółka zaznacza, iż zaprezentowane przez nią powyżej stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieodpłatnym przekazywaniem gadżetów opatrzonych logo Spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, w szczególności:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na gadżety oznaczone logo Spółki (kalendarze, długopisy, portfele, kubki, etc.) stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena, czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety, nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania. Ponadto, o ile wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia "reprezentacji", w konsekwencji nie będą podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Działania Spółki polegające na przekazywaniu gadżetów, oznakowanych logo Spółki, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet technicznych, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę drobne gadżety o niskiej wartości jednostkowej (kalendarze, długopisy, portfele, kubki, etc) są rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały logo firmy, to wydatki poniesione na ich nabycie oraz opatrzenie w logo Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pozostałych pytań zostały wydane odrębne interpretacje:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.