ILPB3/423-44/08-3/MC - Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów jest związany z wydatkami/przekazaniami/zużyciem na reprezentację nieodliczony naliczony VAT lub naliczony należny VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością X przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zapraszaniem kontrahentów Spółki na targi branżowe oraz wyjazdy, w trakcie których prezentowane są fabryki X w Niemczech - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

Spółka w związku z charakterem prowadzonej działalności i oferowanych produktów, zmuszona jest do zintensyfikowanych działań mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży wśród obecnych nabywców.

Dlatego też Spółka w ramach prowadzonej działalności podejmuje działania polegające na:

Spółka podkreśla, iż dokonywanie przez nią wskazanych powyżej czynności, służy tylko i wyłącznie zwiększeniu/zintensyfikowaniu poziomu sprzedaży, poprzez zachęcanie do nabycia oferowanych przez Spółkę towarów.

Spółka ponosi również wydatki na reprezentację, w związku z którymi albo nie odlicza naliczonego VAT lub też odlicza przy jednoczesnym naliczaniu należnego VAT (np. z tytułu nieodpłatnych przekazań).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wskazane w pkt II wniosku wydatki, jak i związany z wydatkami/przekazaniami na reprezentację nieodliczony naliczony VAT lub naliczony należny VAT stanowią koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z powyższego przepisu, podatnicy mają prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki pod warunkiem łącznego spełnienia dwóch warunków:

W świetle powyższego należy podkreślić, iż charakter wskazanych wydatków, które są efektem zintensyfikowanych działań, mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży do nabywców obecnych, jednoznacznie wskazuje, iż są one ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. A tym samym spełniają określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definicję kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, przedmiotowe wydatki nie zostały przez Wnioskodawcę wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Spółka ma również świadomość, iż w odniesieniu do tych wydatków mogą powstawać wątpliwości, czy są one kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy. Niemniej jednak Spółka zaznacza, iż z utrwalonej praktyki organów podatkowych (a także orzecznictwa sądów administracyjnych), opartej przede wszystkim na definicji słownikowej pojęcia reprezentacji wynika, iż pojęcie to powinno być rozumiane jako okazałość, wystawność, tworzenie i utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy. Opisane w stanie faktycznym działania (konferencje informacyjno-instruktażowe w zakresie kwestii technicznych towarów, prezentacja towarów na targach branżowych, eksponowanie logo Spółki na gadżetach) mają na celu jednak intensyfikację sprzedaży produktów Spółki, poprzez odpowiednie ich zaprezentowanie i eksponowanie lub zastosowanie technik sprzedaży, a nie tworzenie czy utrwalanie pozytywnego wizerunku Spółki jako całości.

W konsekwencji, przedmiotowe wydatki nie spełniają zdaniem Spółki definicji reprezentacji.

Na potwierdzenie powyższego, Spółka podkreśla, iż zaprezentowane przez nią stanowisko odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów związanych z organizacją szkoleń/konferencji instruktażowych dla kontrahentów znajduje potwierdzenie w orzecznictwie i pismach organów podatkowych, w szczególności:

Spółka ponosi wydatki związane z zapraszaniem kontrahentów na targi branżowe oraz wyjazdy, w trakcie których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech. Celem wystawienia towarów Spółki na targach, jak i zapraszania klientów do uczestnictwa w tych targach jest chęć zareklamowania jej towarów. Poprzez zapraszanie kontrahentów na targi, gdzie poza towarami Spółki swoje towary wystawia również konkurencja, Spółka może w bezpośredni sposób zaprezentować zalety swoich towarów i ich przewagę nad towarami konkurencji. Również wyjazdy, na których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech, służą przedstawieniu kontrahentom sposobu produkcji towarów X oraz ogólnemu zaprezentowaniu kontrahentom marki X.

W konsekwencji powyższego należy uznać, iż ponoszenie przedmiotowych wydatków służy zachęceniu kontrahentów do nabywania towarów Spółki, tj. osiąganiu przez Spółkę przychodów.

W opinii Spółki, ponoszone przez nią wydatki związane z zapraszaniem kontrahentów na targi branżowe oraz wyjazdy, w trakcie których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech, należy uznać za koszty reklamy. Powyższe oznacza, iż w odróżnieniu do kosztów reprezentacji, przedmiotowe wydatki nie zostały wymienione przez ustawodawcę w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka pragnie podkreślić, iż przykładowo wszelkie wydatki na uczestnictwo w targach branżowych (np. opłata za wynajem stoiska/powierzchni, przygotowanie i obsługa stoiska, materiały informacyjne i reklamowe, transport prezentowanych towarów, etc.), ponoszone są w celu zareklamowania asortymentu. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, iż tego rodzaju wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności nie stanowią one kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Zdaniem Spółki, w świetle powyższego uznać należy, iż również wydatki polegające na organizowaniu transportu i pobytu kontrahentów Spółki na targach branżowych lub też w trakcie wyjazdów, podczas których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech, należy zaklasyfikować do kosztów reklamy. Przedmiotowe wydatki służą bowiem tylko i wyłącznie temu samemu celowi, który przyświeca uczestnictwu Spółki np. w targach, tj. zareklamowaniu asortymentu Spółki.

Jedynym celem wszystkich wymienionych powyżej wydatków jest reklama asortymentu Spółki, tj. stworzenie warunków, aby towary Spółki zostały zaprezentowane kontrahentom we właściwy sposób i w odpowiednich warunkach (np. na targach, gdzie można porównać z towarami konkurencji, lub też podczas produkcji w fabrykach X). W związku z powyższym, wszystkie z powyższych wydatków (niezależnie od ich rodzajowego podziału) należy zakwalifikować zdaniem Spółki jako koszty reklamy.

Spółka podkreśla, iż analogiczne stanowisko zaprezentował właściwy dla Spółki Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 21 sierpnia 2007 r., sygn. PDII/423-219/1/07/ŁW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi wydatki związane z zapraszaniem kontrahentów na targi branżowe oraz wyjazdy, w trakcie których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech. Celem wystawienia towarów Spółki na targach, jak i zapraszania klientów do uczestnictwa w tych targach jest chęć zareklamowania jej towarów. Poprzez zapraszanie kontrahentów na targi, gdzie poza towarami Spółki swoje towary wystawia również konkurencja, Spółka może w bezpośredni sposób zaprezentować zalety swoich towarów i ich przewagę nad towarami konkurencji.

Również wyjazdy, na których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech, służą przedstawieniu kontrahentom sposobu produkcji towarów X oraz ogólnemu zaprezentowaniu kontrahentom marki X.

W świetle powyższego, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z zapraszaniem kontrahentów na targi branżowe oraz z wyjazdami, w trakcie których prezentowane są np. fabryki X w Niemczech (tj. wydatki organizacyjne, przejazd, nocleg, wyżywienie), można zakwalifikować do kosztów reklamy i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile działania te nie noszą znamion reprezentacji.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Ponadto warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego prawidłowy sposób udokumentowania. Stosownie do treści art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Z treści tego przepisu wynikają: zasada prawdy materialnej oraz zasada równej mocy środków dowodowych, które nie wprowadzają ograniczeń co do rodzajów dowodów, którym należy przyznać pierwszeństwo w ustalaniu istnienia danego faktu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pozostałych pytań zostały wydane odrębne interpretacje:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.