ILPB3/423-436/13-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 13 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzącym działalność w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

W ramach Spółki wyodrębnione są organizacyjnie (co potwierdza również Krajowy Rejestr Sądowy) Oddziały Spółki; Oddziały Spółki zgodnie z przepisami prawa pracy, w odniesieniu do zatrudnionych w Oddziałach pracowników pełnią funkcję pracodawcy. W Oddziałach Spółki zatrudnionych jest ok. 18 tys. pracowników, którzy zrzeszają się w związkach zawodowych, zarówno zakładowych, jak i międzyzakładowych. Stąd też, w ramach Spółki, działa wiele organizacji pracowniczych stanowiących związki zawodowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.; dalej: ustawa o związkach zawodowych), w stosunku do których Spółka, bądź też Oddziały Spółki (jako pracodawca) mają określone zobowiązania.

Zgodnie z art. 25 ust. 2, art. 31 ust. 3 oraz art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, pracodawca zatrudniający pracowników będących członkami związków zawodowych działających u tego pracodawcy, jest zobowiązany zwolnić z obowiązku świadczenia pracy określoną liczbę pracowników, na określony czas pełnienia przez nich funkcji w zarządzie organizacji związkowej lub na czas wykonywania doraźnych czynności przez pracowników, wynikających z ich przynależności do związku zawodowego. Jednocześnie, w okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w organizacji pracowniczej/związku zawodowym, pracownik ma zagwarantowane prawo do wynagrodzenia za pracę (w tym zakresie jednak, to zarząd danej organizacji pracowniczej/związku zawodowego podejmuje decyzję, czy dany pracownik będzie z tego prawa korzystał). Koszty wynagrodzeń (wraz z narzutami) tych oddelegowanych pracowników ma obowiązek pokryć pracodawca.

Powyższe zasady (wynikające z ustawy o związkach zawodowych) są respektowane przez Spółkę. W związku z czym zwalnia ona z obowiązku świadczenia pracy tych pracowników, którzy pełnią funkcje związkowe w związkach zawodowych. Jednocześnie, zgodnie z decyzją podjętą przez odpowiednie organy związków zawodowych działających w Spółce/Oddziale Spółki, pracownikom tym Spółka/Oddział wypłaca wynagrodzenia za czas pełnienia funkcji związkowej, a także pokrywa dodatkowe koszty pracownicze związane z wypłatą wynagrodzenia, tj. opłaca narzuty na wynagrodzenia takie jak składki na ubezpieczenie.

Spółka ponadto informuje, że przedmiotem niniejszego wniosku, o ile ww. wydatki zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów, nie jest termin zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) mogą stanowić koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym (zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych) stanowią koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ze wskazanego przepisu wynika, iż warunkami, które muszą być spełnione, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy są:

* poniesienie wydatku przez podatnika,

* poniesione w związku z prowadzoną działalnością,

* brak wskazania wydatku w katalogu kosztów niepodatkowych zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia, tzw. koszty pośrednie.

Najpowszechniejszym kosztem występującym w zakładzie pracy jest wynagrodzenie dla zatrudnionych pracowników. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Aktem prawnym gwarantującym pracownikowi (członkowi zarządu związku zawodowego), zwolnionemu z obowiązku świadczenia pracy, otrzymanie wynagrodzenia od pracodawcy jest ww. ustawa o związkach zawodowych oraz akty wykonawcze do tej ustawy.

Zgodnie z regulacjami ustawy o związkach zawodowych, pracodawcy są zobowiązani ponosić koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem pracownika zwolnionego/oddelegowanego do pracy w związkach zawodowych.

Powyższe oznacza, że konieczność zwolnienia określonych pracowników Spółki (z obowiązku świadczenia pracy) do pełnienia funkcji związkowej oraz wypłaty im standardowego wynagrodzenia za czas zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy wynika z przepisów prawa (ustawa o związkach zawodowych), co potwierdza, że wydatki ponoszone na wynagrodzenia tych pracowników są niejako realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa. Dlatego też, Spółka ponosząc te wydatki pozostaje w zgodzie z przepisami prawnymi, utrzymuje dobre relacje ze związkami zawodowymi, co pozwala jej na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej (minimalizowanie ryzyka protestów pracowniczych bądź zarzutów naruszania prawa, motywowanie pracowników, dawanie poczucia odpowiedniego zabezpieczenia interesów pracowniczych). W rezultacie więc, wydatki te w sposób pośredni przekładają się na zabezpieczenie źródła przychodów podatkowych. A w związku z tym, iż nie zostały trwale uznane za wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów (w oparciu o art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), w rozliczeniu podatku dochodowego winny być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Spółka podnosi, iż powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, co przykładowo zostało potwierdzone w:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 2 lipca 2013 r. sygn. IPPB5/423-244/13-6/JC, w której organ uznał:" (...) wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia (i narzuty na wynagrodzenia) pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w organizacji pracowniczej/związku zawodowym, będą stanowić koszty uzyskania przychodów w sytuacji gdy ww. zwolnienie jest dokonane na podstawie i na zasadach określonych w ustawie o związkach zawodowych i rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 13 sierpnia 2012 r. sygn. IPTPB3/423-189/12-4/KJ, w której wskazano, że: "(...) wydatki na przypadającą na wnioskodawcę część wynagrodzenia za czas pełnienia przez pracownika zwolnionego ze świadczenia pracy z prawem do wynagrodzenia, w związku z faktem, iż to zwolnienie następuje na zasadach określonych w art. 31 ust. 1 i ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (...)";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 8 maja 2012 r. sygn. IPTPB3/423-59/12-2/IR, w której podkreślono, że: "(...) wydatki na część wynagrodzenia przypadającą na czas pełnienia przez pracowników funkcji w organizacjach związkowych wraz ze składkami należnymi na rzecz ZUS obliczanymi od tego wynagrodzenia mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w sytuacji, gdy ww. zwolnienie jest dokonane na podstawie i na zasadach wskazanych w art. 31 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych i rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy (...)";

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 30 sierpnia 2011 r. sygn. ILPB3/423-247/11-2/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Najpowszechniejszym kosztem występującym w zakładzie pracy są tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy ponadto zauważyć, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Poza tym trzeba zaznaczyć, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest - oprócz wykazania jego celowości i związku z przychodem - także prawidłowym udokumentowaniem.

Zgodnie z art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

Aktem prawnym gwarantującym pracownikowi, zwolnionemu z obowiązku świadczenia pracy, otrzymanie wynagrodzenia od pracodawcy jest ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.) oraz wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1996 r. w sprawie trybu udzielania urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru funkcje w związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień przysługujących pracownikom w czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy (Dz. U. Nr 71, poz. 336).

Stosownie do art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o związkach zawodowych, związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych. Związek zawodowy jest niezależny w swojej działalności statutowej od pracodawców, administracji państwowej i samorządu terytorialnego oraz od innych organizacji.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ww. ustawy, pracownikowi powołanemu do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji w charakterze pracownika, przysługuje - na wniosek organizacji związkowej - prawo do urlopu bezpłatnego.

Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy (art. 25 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych).

W myśl art. 31 ust. 1 i 2 ww. ustawy, prawo do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej przysługuje:

W zależności od wniosku zarządu zakładowej organizacji związkowej zwolnienia od pracy, o których mowa w ust. 1, udzielane są z zachowaniem prawa do wynagrodzenia lub bezpłatnie. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zwolnień od pracy oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi w czasie tych zwolnień.

Jak wynika z treści art. 31 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych, pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.

Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem pracownika zwolnionego:

odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji - w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (art. 341 ust. 1 ww. ustawy).

W analizowanej sprawie należy także odnieść się do regulacji wynikających z powołanego powyżej rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie trybu udzielania urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy pracownikom pełniącym z wyboru funkcje w związkach zawodowych oraz zakresu uprawnień przysługujących pracownikom w czasie urlopu bezpłatnego i zwolnień od pracy.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany, na wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej, zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie tej organizacji, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wykaże we wniosku, że zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zwolnienia (...).Wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej powinien zawierać:

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, wynagrodzenie od pracodawcy, przysługujące pracownikowi w okresie zwolnienia od pracy, ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Przy obliczaniu tego wynagrodzenia dodatkowe wynagrodzenia za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia, trudnych, szczególnie uciążliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych uwzględnia się, jeżeli w czasie zwolnienia od pracy nie ustaje dotychczasowe narażenie pracownika na oddziaływanie takich warunków.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustawa o związkach zawodowych nakłada na pracodawcę określone obowiązki, w tym m.in. zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Wskazać należy, że ustawa o związkach zawodowych dokładnie wskazuje kiedy i w jakim zakresie przysługuje prawo do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy. Wobec powyższego wydatki na wypłatę wynagrodzenia dla pracownika, który jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy ww. zwolnienie jest dokonane na podstawie i na zasadach wskazanych w wyżej cytowanej ustawie o związkach zawodowych i rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę na wynagrodzenia i narzuty na wynagrodzenia pracowników Spółki zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy w związku z pełnieniem funkcji w związku zawodowym, stanowią/będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w sytuacji, gdy ww. zwolnienie jest dokonane na podstawie i na zasadach określonych w ustawie o związkach zawodowych i rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych wydanych przez organy podatkowe należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami stanowiącymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.