ILPB3/423-433/10-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 sierpnia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-433/10-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Wodno - Kanalizacyjne Sp. z o.o jest właścicielem i dokonuje odpisów amortyzacyjnych dotyczących oczyszczalni ścieków.

Do 31 grudnia 2008 r. stawka amortyzacji do oczyszczalni ścieków wynosiła 2,25% czyli pomniejszona o 50% od stawki podstawowej 4,5%.

Od 1 stycznia 2009 r. powyższa stawka została podwyższona do stawki podstawowej 4,5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy Spółka może obniżyć od pierwszego miesiąca dowolnego roku podatkowego stawki amortyzacyjne niektórych środków trwałych do dowolnego poziomu np.: do 0,1% bez konieczności uzasadnienia przyjętej wielkości stawki amortyzacji środka trwałego.

2.

Czy obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne można od pierwszego miesiąca dowolnego roku podatkowego podwyższać do maksymalnego poziomu przewidzianego w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu i pozostaje to w Jego gestii. Spółka może nawet co roku zmieniać stawki amortyzacji. Nie ma ustawowego obowiązku uzasadnienia przyczyn obniżenia stawek. Jedynym ograniczeniem jest fakt, iż można zastosować niższą stawkę od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego. Kolejnym ograniczeniem jest to, iż górna granica stawek określona jest w Wykazie stawek amortyzacji.

Obniżone w stosunku do Wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stawki podatnik może podwyższać do poziomu maksymalnego z Wykazu począwszy od pierwszego miesiąca dowolnego roku podatkowego.

Zmiana stawek dokonuje się do poszczególnych środków trwałych, a więc możliwe jest również w stosunku do wszystkich środków trwałych równocześnie.

Obniżanie stawek dotyczy Wykazu stawek amortyzacji, nie zaś wcześniej przyjętej stawki. Zmiana stawek rozumiana powinna być jako zmniejszenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej stawki.

Zmiana stawek amortyzacji może dotyczyć środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i będących przedmiotem amortyzacji. Zmiana stawki amortyzacji dla środka trwałego wprowadzonego do ewidencji może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu. Natomiast możliwość obniżenia stawki, ponownego obniżenia stawki już raz obniżonej oraz zwiększenia uprzednio obniżonej stawki dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Powyższy pogląd znajduje swoje potwierdzenie w art. 16h ust. 1 pkt 1, art. 16i ust. 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Wnioskodawcy podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji ITPB3/423-495/08/AW z 18 listopada 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 - art. 15 ust. 6 ww. ustawy.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m omawianej ustawy.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego - art. 16h ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym, że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, iż w myśl art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą więc dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia / podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie / podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo, na wyżej wskazanych zasadach obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu, np. do 0,1%, bez konieczności uzasadnienia przyjętej wielkości stawki amortyzacyjnej. Ponadto, obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, Spółka może podwyższyć do wysokości przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl