ILPB3/423-425/09-5/MC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 września 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-425/09-5/MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 sierpnia 2009 r. (data wpływu 20 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka dokonując rezerwacji hotelu dla pracowników w związku z odbywanymi przez nich zagranicznymi oraz krajowymi podróżami służbowymi często spotyka się z sytuacją, iż w cenie noclegu zapewnione jest również śniadanie. Powyższa usługa jest traktowana kompleksowo (nocleg oferowany jest wraz ze śniadaniem), przy czym klient nie ma możliwości wykupienia jedynie noclegu rezygnując przy tym z posiłku. Pomimo takiej praktyki, hotele na wystawianych fakturach wyszczególniają cenę śniadania.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o informację, iż pod pojęciem przyczyn organizacyjnych należy rozumieć w szczególności sytuacje, w których pracownicy ze względu na cel służbowy delegacji zobowiązani są do wyjazdu z hotelu w godzinach wczesnoporannych (przed porą oferowania śniadania) w związku z przygotowaniem stoiska na targach handlowych, obecności na targach, w celu przybycia na umówione spotkania z kontrahentem. Stąd wyjazd z hotelu przed porą śniadania warunkiem koniecznym w celu wypełnienia obowiązków służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy w sytuacji, gdy ze względów organizacyjnych pracownik nie może skorzystać z oferowanego przez hotel śniadania, może zostać wypłacona pracownikowi dieta z tytułu zagranicznej bądź krajowej podróży służbowej w pełnej wysokości, a zapłacone w hotelu śniadanie i wypłacona pracownikowi dieta mogą być kosztem podatkowym Spółki.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na powyższe pytanie w części dot. kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie nadmienia się, iż w części dotyczącej możliwości wypłaty pracownikowi diety w sytuacji, gdy ze względów organizacyjnych nie może on skorzystać z oferowanego przez hotel śniadania wydane zostało postanowienie z dnia 1 września 2009 r. nr ILPB3/423-425/09-4/MC odmawiające wszczęcia postępowania w tej części.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Obowiązek wypłaty przez pracodawcę należności przysługujących pracownikowi wykonującemu na jego polecenie zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wynika z art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zgodnie z § 3 tego artykułu, warunki wypłacania tych należności pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Postanowienia tych dokumentów nie mogą jednak ustalać: diety za dobę podróży służbowej poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze z m.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) - art. 775 § 4 Kodeksu pracy.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1.

diety;

2.

zwrot kosztów:

a.

przejazdów i dojazdów,

b.

noclegów,

c.

innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Stosownie zaś do § 5 ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia, pracownikowi, który otrzymuje za granicą częściowe wyżywienie, przysługuje odpowiednio na śniadanie - 15% diety.

W przypadku zaś podróży służbowych odbywanych na terenie kraju w sytuacji, gdy został zapewniony jeden z posiłków, pracownikowi przysługuje cała dieta, bez konieczności obniżania jej wysokości. Jak wynika bowiem z § 4 ww. rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, na terenie kraju ustawodawca uzależnił jedynie wysokość: diety od czasu trwania podróży służbowej oraz okoliczności, gdy pracownikowi zapewniono całodzienne wyżywienie.

Zdaniem Spółki, pracownikowi odbywającemu podróż służbową przysługuje dieta w pełnej wysokości, gdyż jak wynika z ww. rozporządzenia w sprawie podróży służbowych dietę pomniejsza się jedynie w przypadku zagranicznych podróży służbowych odpowiednio o wartości wskazane w rozporządzeniu tj. tylko w sytuacji, gdy pracownik otrzymał częściowe wyżywienie. We wskazanej sytuacji pracownikowi nie zapewniono wyżywienia, gdyż pomimo faktu, iż śniadanie zostało ujęte na fakturze pracownik ze względów organizacyjnych nie mógł z niego skorzystać. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, pracownikowi przysługuje dieta w pełnej wysokości, która jednocześnie dla Spółki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Kosztem podatkowym dla Spółki będzie również łączna kwota wykazana na fakturze wystawionej przez hotel, gdyż pomimo ujęcia w cenie usługi noclegowej śniadania, Spółka faktycznie zapewniła pracownikowi jedynie usługę noclegu. Zgodnie zaś z § 9 ust. 1 i 3 cyt. rozporządzenia w sprawie zagranicznych podróży służbowych, za nocleg przysługuje pracownikowi zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem hotelowym, w granicach ustalonego na ten cel limitu określonego w załączniku do rozporządzenia. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg w hotelu, stwierdzonym rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska Spółki jest również fakt, iż w odniesieniu do wydatków związanych z wyjazdami służbowymi pracowników w katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w części dot. kosztów uzyskania przychodów uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z treścią powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem Wnioskodawca winien dysponować stosownymi dowodami, iż zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów było zasadne i celowe.

Wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie będą jednak mogły być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są również wydatki na rzecz pracowników. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, różnego rodzaju świadczenia dodatkowe np. diety oraz inne należności związane z podróżą.

Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tyt. podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia źródła) przychodów. Jeżeli ten warunek jest spełniony, to kosztem uzyskania przychodów są należności wypłacone pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży zagranicznej bądź krajowej, a więc zarówno diety, jak i zwrot wydatków za nocleg ze śniadaniem, nawet w sytuacji, gdy pracownik ze względów organizacyjnych nie może skorzystać z oferowanego przez hotel śniadania.

Należy również zauważyć, iż w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca nie wymienia wskazanych wyżej wydatków.

Zatem, wypłacone pracownikowi diety z tytułu zagranicznej bądź krajowej podróży służbowej oraz uwzględnione w cenie noclegu śniadanie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" zdefiniowane w art. 775 § 1 ustawy - Kodeks pracy oraz regulacje dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej należą do zakresu prawa pracy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku, czy zasadności wypłacania diet i innych należności za czas podróży służbowej nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Jednocześnie informuje się, iż w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja indywidualna w dniu 1 września 2009 r. nr ILPB1/415-660/09-2/AK.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl