ILPB3/423-417/11-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną prowadzącą księgi rachunkowe (stosuje zasadę memoriałową rozliczania kosztów) oraz podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki są roboty budowlano - montażowe związane z budową, rozbudową, remontem, modernizacją w zakresie rozdzielczych obiektów sieciowych elektroenergetycznych oraz telekomunikacyjnych, również z realizacją kompleksową danego zlecenia.

Przedstawiciele Spółki, wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej, spotykają się często z kontrahentami. Spotkania te odbywają się generalnie na terenie siedziby Spółki, jednak czasami ze względu na charakter spotkania odbywają się również w restauracji. Spółka podczas spotkań w siedzibie zwyczajowo zapewnia podstawowy poczęstunek wynikający z zasad gościnności. Są to z reguły takie artykuły spożywcze jak: kawa, herbata, woda mineralna, soki lub inne napoje bezalkoholowe, owoce, ciasta, inne słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin, Spółka zapewnia także catering.

Obecnie Spółka nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych lub usług cateringowych przeznaczonych na spotkania z kontrahentami na terenie siedziby Spółki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z definicją kosztów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponoszone przez Spółkę wydatki na zapewnienie odpowiednich warunków, w których są prowadzone rozmowy handlowe niewątpliwie mieszczą się w zakresie powyższego artykułu i zgodnie z nim powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Celem bowiem, który Spółka realizuje poprzez powyższe działania jest intensyfikacja sprzedaży, a zatem działania zmierzające do uzyskania przychodu podatkowego.

Jednak ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 1 wyjątek i tutaj odnosząc się do art. 16 ust. 1 pkt 28 należy rozpatrzyć, czy powyższe działania nie mają charakteru reprezentacyjnego, a zatem takiego, które wykluczałoby możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone na zapewnienie drobnego poczęstunku w postaci kawy, herbaty, wody mineralnej, soku lub innych napojów bezalkoholowych, ciasta, innych słodyczy oraz skromnego posiłku w postaci usługi cateringowej w siedzibie Spółki nie mieszczą się w znaczeniu pojęcia reprezentacji, gdyż nie odbiegają od takich samych zachowań ugruntowanych w polskiej gościnności i mieszczą się w zakresie art. 15 ust. 1 i mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych ponadto uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej. Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, przedstawiciele Spółki, wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej spotykają się często z kontrahentami. Spotkania te odbywają się na terenie siedziby Spółki. W trakcie takich spotkań podawane są m.in. kawa, herbata, woda mineralna, soki lub inne napoje bezalkoholowe, owoce, ciasta i inne słodycze. W przypadkach, gdy spotkania te trwają kilka godzin, Spółka zapewnia także catering.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zapewnienie drobnego poczęstunku oraz skromnego posiłku w postaci usługi cateringowej w siedzibie Spółki, nie mieszczą się w znaczeniu pojęcia "reprezentacja". Powyższe wydatki związane są z zapewnieniem odpowiednich warunków, w których prowadzone są rozmowy handlowe. Celem tych wydatków jest intensyfikacja sprzedaży, a zatem działania zmierzające do uzyskania przychodu podatkowego.

W świetle powyższego, stwierdzić zatem należy, iż wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup artykułów spożywczych oraz cateringu na rzecz kontrahentów, które podawane są w siedzibie Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie noszą znamion reprezentacji (tzn. są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości).

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż w kwestii dotyczącej możliwości zakwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, ciężar dowodu w zakresie wykazania ich związku z przychodem leży po stronie podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.