ILPB3/423-409/14-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu wystawienia przez Spółkę faktury korygującej "in minus" odnośnie:

* pytania nr 1 - jest nieprawidłowe,

* pytania nr 2 - jest nieprawidłowe,

* pytania nr 3 - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 27 października 2014 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu wystawienia przez Spółkę faktury korygującej "in minus".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej jako: Operator bądź Spółka) na podstawie zawartej z Miastem (dalej jako: Organizator albo Miasto) umowy świadczy odpłatne usługi publicznego transportu zbiorowego organizowanego przez Miasto na sieci komunikacyjnej Miasta oraz na terenie gmin sąsiadujących, na mocy zawartego z nimi porozumienia komunalnego, polegające na usługach wykonywania przewozów o charakterze użyteczności publicznej, związanych z bieżącym utrzymaniem w należytym stanie technicznym torowisk tramwajowych, sieci i postacji trakcyjnych, dystrybucji biletów, związanych z zamieszczaniem rozkładów jazdy i innych informacji przystankowych.

Spółka zgodnie z zapisami umowy prowadzi sprzedaż biletów w co najmniej 6 (sześciu) kasach biletowych zlokalizowanych na terenie miasta i gmin oraz w Centrum Obsługi Klienta. Spółka w tym celu na sprzedaż biletów zawarła umowy agencyjne o świadczenie usług w zakresie sprzedaży biletów z osobami (agentami) prowadzącymi działalność gospodarczą. Ponadto z osobami (agentami) prowadzącymi sprzedaż biletów są zawarte umowy najmu na oddanie w najem lokali użytkowych, w których jest dokonywana sprzedaż biletów.

Z zapisów umów wynikają między innymi poniższe warunki:

1. "Wysokość opłaty za najem lokalu miesięcznie wynosi.... zł netto + VAT.

2. Opłata za najem, o której mowa w ust. 1 będzie kalkulowana corocznie od 1 stycznia.

3. Opłata określona w ust. 1 obejmuje opłatę za zużycie energii elektrycznej i opłaty za wodę, ścieki.

4. Opłaty określone w ust. 3 będą rozliczane do końca I kwartału roku następnego.

5. Najemca zobowiązany jest płacić opłaty za usługi telekomunikacyjne na podstawie bilingu telefonicznego miesięcznie w terminie do 28 dnia danego miesiąca. Faktura za rozmowy telefoniczne wystawiona zostanie przez Wynajmującego niezwłocznie po otrzymaniu faktur z firm komunikacyjnych.

6. Czynsz najmu, określony w pkt 1 będzie płatny miesięcznie z góry, do 10-go dnia danego miesiąca.

Faktura za najem lokali użytkowych wystawiana jest przez Spółkę co miesiąc, 1-go dnia roboczego danego miesiąca."

Czynsz za najem lokali użytkowych kalkulowany jest przez Spółkę corocznie. Na kalkulowany czynsz najmu składają się koszty amortyzacji budynku, zużycie materiałów, usługi obce - sprzątanie i ochrona, podatki i opłaty w tym podatek od nieruchomości, zaliczka na c.o., energia elektryczna, woda, ścieki.

Koszty dotyczące zaliczki na c.o., energii elektrycznej, wody i ścieków ustalone w kalkulacji czynszu zostały w sposób ryczałtowy - szacunkowy na bazie planowanego zużycia w danym roku. W związku z powyższym, zgodnie z pkt 4 umowy, po zakończeniu roku kalendarzowego oraz po otrzymaniu przez Spółkę od dostawców ww. mediów wszystkich faktur obciążających Spółkę, dokonywane jest ostateczne rozliczenie z najemcami z tytułu zaliczki na c.o., energii elektrycznej, wody i ścieków.

Powyższe rozliczenie opłat w terminie do końca I kwartału roku następnego skutkuje powstaniem różnic pomiędzy kosztami planowanymi ujętymi w kalkulacji czynszu opłacanymi comiesięcznie przez kasjerki w trakcie roku a rzeczywistymi kosztami wynikającymi z rzeczywistego zużycia.

W przypadku Wnioskodawcy, kwoty wynikające z otrzymywanych w trakcie roku wpłat, na podstawie wystawionych faktur (wynikających z zawartych umów), były wyższe od kwoty ustalonej po rozliczeniu całego roku 2013. Podstawa opodatkowania uległa zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionych fakturach w trakcie roku. Spowodowało to konieczność wystawienie faktury korygującej "in minus". Zbiorczą fakturę korygującą wystawiono w miesiącu kwietniu 2014 r. Potwierdzenie dostarczenia faktury otrzymano w miesiącu maju 2014 r. Spółka fakturę zbiorczą korygującą zmniejszającą przychody ujęła w księgach rachunkowych (zaksięgowała) w roku 2014 i ujęła w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w miesiącu kwietniu 2014 r. jako koszt uzyskania przychodów, nie została ona uwzględniona w rozliczeniu podatku za 2013 r. (zmniejszenie przychodów podatkowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym roku podatkowym, tj. 2013 czy 2014 Spółka powinna ująć rozliczenie (zgodnie z zapisami umowy do końca I kwartału roku następnego) opłat za c.o., energię elektryczną, wodę i ścieki.

2. Czy w sytuacji ujęcia w roku 2014 rozliczenia opłat za 2013 rok (opłaty planowane w kalkulacji wyższe od kosztów rzeczywistych - zwrot dla ajentek) do końca I kwartału 2014 r. należy uwzględnić po stronie przychodów podatkowych (zmniejszenie przychodów w 2014 r.), czy też jako koszt uzyskania przychodów 2014 r.

3. W sytuacji gdy rozliczenie opłat powinno zostać uwzględnione w rozliczeniu podatku za 2013 rok, czy rozliczenie opłat do końca I kwartału następnego roku, tj. za 2013 rok do końca I kwartału 2014 r. ma wpływ na zaliczki opłacane w trakcie 2013 r., czy tylko winno zostać uwzględnione w rozliczeniu rocznym CIT-8.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, rozliczenie opłat za c.o., energię elektryczną, wodę i ścieki zgodnie z zapisami umowy dokonywane do końca I kwartału roku następnego, tj. za 2013 rok do końca I kwartału 2014 r. należy ująć w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 rok, tj. w miesiącu dokonania rozliczenia opłat na podstawie rzeczywistych kosztów.

Zgodnie z zapisami umowy jeżeli strony ustaliły, iż usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych to za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze nie rzadziej niż raz w roku (art. 12 ust. 3c). Czynsz najmu zgodnie z zapisami umowy płatny jest miesięcznie z góry, a ostateczne rozliczenie c.o., energii elektrycznej, wody i ścieków następuje do końca I kwartału roku następnego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, zaksięgowanie w księgach rachunkowych 2013 r. rozliczenia c.o., energii elektrycznej, wody i ścieków (zmniejszenie przychodów - zwrot dla ajentek tj. opłaty kalkulowane w opłacie czynszu wyższe od rzeczywistych ustalonych na podstawie faktur) dokonane zgodnie z umową do końca I kwartału 2014 r. należy ująć jako koszt uzyskania przychodów w 2014 r., a nie jako zmniejszenie przychodów podatkowych roku 2014.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki, rozliczenie opłat za 2013 rok nie ma wpływu na wysokość opłacanych w trakcie 2013 r. zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych. Zaliczki w trakcie roku uwzględniały czynsz (zawierający opłaty za c.o., energię elektryczną w wysokości planowanej) miesięczny, natomiast po zakończeniu 2013 r. ostateczne rozliczenie do końca I kwartału 2014 r. winno być uwzględnione w rozliczeniu rocznym podatku CIT-8 składanym do końca miesiąca marca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie pytania nr 1,

* nieprawidłowe - w zakresie pytania nr 2,

* prawidłowe - w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowane są w art. 12 ust. 3a-3e powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c#8722;3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest więc określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Przy czym w przypadku rozliczania usług w okresach rozliczeniowych datą powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Jednocześnie zauważyć należy, że powołane przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Zasady prowadzenia tej ewidencji określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. Nr 330, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowy agencyjne o świadczenie usług w zakresie sprzedaży biletów z osobami (agentami) prowadzącymi działalność gospodarczą. Ponadto z osobami (agentami) prowadzącymi sprzedaż biletów są zawarte umowy najmu na oddanie w najem lokali użytkowych, w których jest dokonywana sprzedaż biletów.

Na kalkulowany corocznie przez Spółkę czynsz najmu składają się koszty amortyzacji budynku, zużycie materiałów, usługi obce - sprzątanie i ochrona, podatki i opłaty w tym podatek od nieruchomości, zaliczka na c.o., energia elektryczna, woda, ścieki.

Czynsz najmu jest płatny miesięcznie z góry, do 10-go dnia danego miesiąca. Natomiast faktura za najem lokali użytkowych wystawiana jest przez Spółkę co miesiąc, 1-go dnia roboczego danego miesiąca. Opłaty za zużycie energii elektrycznej i opłaty wodę i ścieki będą rozliczane do końca I kwartału roku następnego.

Wnioskodawca wskazał, że rozliczenie opłat w terminie do końca I kwartału roku następnego skutkuje powstaniem różnic pomiędzy kosztami planowanymi ujętymi w kalkulacji czynszu opłacanymi comiesięcznie przez kasjerki w trakcie roku a rzeczywistymi kosztami wynikającymi z rzeczywistego zużycia.

W przypadku Wnioskodawcy, kwoty wynikające z otrzymywanych w trakcie roku wpłat, na podstawie wystawionych faktur (wynikających z zawartych umów), były wyższe od kwoty ustalonej po rozliczeniu całego roku 2013. Podstawa opodatkowania uległa więc zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionych fakturach w trakcie roku. Spowodowało to konieczność wystawienie faktury korygującej "in minus". Zbiorczą fakturę korygującą wystawiono w miesiącu kwietniu 2014 r. Potwierdzenie dostarczenia faktury otrzymano w miesiącu maju 2014 r. Spółka fakturę zbiorczą korygującą zmniejszającą przychody ujęła w księgach rachunkowych (zaksięgowała) w roku 2014 i ujęła w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w miesiącu kwietniu 2014 r. jako koszt uzyskania przychodów, nie została ona uwzględniona w rozliczeniu podatku za 2013 r. (zmniejszenie przychodów podatkowych).

Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy).

Należy także wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia lub zwiększenia przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się lub powiększa w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Celem wystawienia faktury korygującej jest wykazanie prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu, należnego za dany okres rozliczeniowy (w analizowanej sprawie jest to przychód roku 2013). Faktura korygująca nie zmienia daty zdarzenia gospodarczego związanego z powstaniem tego przychodu, nie zmienia też daty powstania obowiązku podatkowego.

Należy przy tym podkreślić, że faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Faktura powinna określać wartość transakcji, natomiast faktura korygująca wartość tę koryguje, czyli zmienia. Należny przychód wykazany w fakturze może być korygowany ("in plus" lub "in minus") poprzez wystawienie faktury korygującej. Faktura korygująca winna odnosić się do konkretnej faktury sprzedaży (faktury pierwotnej). Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

Podkreślić przy tym należy, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu, lecz modyfikuje jedynie "pierwotną" wysokość przychodu. Celem wystawienia faktury korygującej jest wykazanie prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu, należnego za dany okres rozliczeniowy. Faktura korygująca powinna mieć zatem wpływ na przychody należne, określone w fakturze pierwotnej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że faktura korygująca "in minus", którą wystawił Wnioskodawca na rzecz najemców lokali użytkowych, nie jest nowym stosunkiem prawnym, z którego wynika zobowiązanie jednej strony do określonego świadczenia na rzecz drugiej, lecz modyfikacją mającego wcześniej miejsce stosunku zobowiązaniowego stron, w wyniku którego nastąpi określenie kwoty wynagrodzenia należnego. Wnioskodawca wskazał bowiem, że faktura za najem lokali użytkowych wystawiana była przez Spółkę co miesiąc, 1-go dnia roboczego danego miesiąca, a czynsz najmu był płatny miesięcznie z góry, do 10-go dnia danego miesiąca.

Dlatego też faktura korygująca wystawiana przez Spółkę, skutkująca koniecznością dokonania korekty wcześniej wykazanego przychodu, powinna być bezwzględnie rozliczona w okresie rozliczeniowym, w którym pierwotnie wykazano przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, również wtedy gdy korekta odnosić się będzie do zdarzeń zakończonego roku podatkowego (po sporządzeniu sprawozdania finansowego i złożeniu zeznania podatkowego CIT-8).

W świetle powyższego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że rozliczenie opłat za c.o., energię elektryczną, wodę i ścieki, które dokonywane jest do końca I kwartału roku następnego należy ująć w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2014, w miesiącu dokonania rozliczenia opłat na podstawie rzeczywistych kosztów, ponieważ rozliczenie to dokonane poprzez wystawienie faktury korygującej "in minus" dotyczy przychodu osiągniętego w 2013 r.

Także za nieuzasadnione uznać należy stwierdzenie Wnioskodawcy, że ww. rozliczenie - stanowiące zmniejszenie przychodów - należy ująć jako koszt uzyskania przychodów w 2014 r. Skoro bowiem w niniejszej sprawie korekta dotyczy przychodów uzyskanych przez Spółkę, to skutek dokonanej korekty należy rozpoznać po stronie przychodów, a nie kosztów uzyskania przychodów. Innymi słowy, Spółka jest zobowiązana skorygować przychód, a nie rozpoznawać koszty uzyskania przychodów (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 14 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1369/11 dotyczący korekty kosztów uzyskania przychodów).

W konsekwencji, za bezpodstawne należy uznać działanie Spółki, która fakturę zbiorczą korygującą zmniejszającą przychody ujęła w księgach rachunkowych (zaksięgowała) w roku 2014 i ujęła w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych w miesiącu kwietniu 2014 r. jako koszt uzyskania przychodów; faktura nie została uwzględniona w rozliczeniu podatku za 2013 r. (zmniejszenie przychodów podatkowych).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 i pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast co do kwestii związanej z rozliczeniem rocznym Wnioskodawcy za rok 2013, na wstępie należy zauważyć, że Wnioskodawca w trakcie roku 2013 opłacał zaliczki na podatek dochodowy. Wysokość tych zaliczek uwzględniała miesięczny czynsz (zawierający przedmiotowe opłaty w wysokości planowanej). Z uwagi na wystawienie faktury korygującej przychody "in minus" Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy rozliczenie opłat do końca I kwartału następnego roku, tj. za 2013 rok do końca I kwartału 2014 r. ma wpływ na zaliczki opłacane w trakcie 2013 r., czy tylko winno zostać uwzględnione w rozliczeniu rocznym CIT-8.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia powyższego problemu należy wskazać, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 (art. 25 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 27 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Jak wynika z powołanych przepisów, podstawowym okresem rozliczeniowym podatku dochodowego od osób prawnych, tj. okresem, za który ustala się podstawę opodatkowania tym podatkiem, składa zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) oraz dokonuje zapłaty należnego podatku jest rok podatkowy.

Jednocześnie, aby "rozłożyć" ciężar ekonomiczny zapłaty podatku na cały rok podatkowy, ustawodawca wprowadził instytucję zaliczek na podatek. I tak, w trakcie roku podatkowego podatnik ma obowiązek ustalać i uiszczać - odpowiednio w okresach miesięcznych albo kwartalnych - zaliczki na podatek dochodowy.

Ponadto art. 73 § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wskazuje, że dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Tym samym, przepis ten wprowadza regulację stanowiącą, że zapłata zbyt wysokiej zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych nie powoduje powstania nadpłaty. W przypadku podatków dochodowych datą powstania nadpłaty jest bowiem dzień złożenia zeznania podatkowego.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że rozliczenie opłat do końca I kwartału następnego roku, tj. za 2013 rok do końca I kwartału 2014 r. nie ma wpływu na zaliczki opłacane w trakcie 2013 r. i powinno zostać uwzględnione tylko w rozliczeniu rocznym CIT-8.

W tym stanie rzeczy, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.