ILPB3/423-407/09-5/EK
Pismo z dnia 24 sierpnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-407/09-5/EK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów umowy z dnia 20 stycznia 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów umowy z dnia 20 stycznia 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest polską firmą specjalizującą się w oczyszczaniu instalacji przemysłowych (rurociągów, reaktorów, pieców itp.) za pomocą nowoczesnych technologii - wysokiego ciśnienia wody i techniki piggingowej. Głównym terenem działania Spółki jest rynek polski, ale od kilku lat te specjalistyczne prace są również wykonywane dla klientów w innych krajach Unii Europejskiej, takich jak Wielka Brytania, Litwa, Portugalia, Szwecja, Dania, Finlandia itd. Zawsze są to krótkie kontrakty, kilkudniowe lub kilkunastodniowe, rzadko ich długość przekracza kilka tygodni.
Na terenie Litwy, Spółka w latach 2004 - 2008 wykonała łącznie kilkanaście oddzielnych kontraktów, zazwyczaj krótkotrwałych, wg poniższego zestawienia:
Rok wykonaniaNumer oddzielnego kontraktu / klientCzas realizacji - fizyczna obecność pracowników na Litwie (opis prac - oczyszczanie instalacji)
2004
010/ (...) - (...) / R (...)
czas realizacji - 19 dni (oczyszczanie 4 rurociągów i pieca)
2005 - brak kontraktów
2006
1051/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 9 dni (oczyszczanie zbiornika).
1016/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 7 dni (oczyszczanie pieców, rurociągów, reaktorów na instalacji).
1050/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 2 dni (oczyszczanie pieca).
1067/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 25 dni (oczyszczanie pieców, reaktorów, rurociągów, zbiorników, kolumn).
2007
1005/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 34 dni (oczyszczanie rurociągów, wymienników ciepła i zbiorników).
1029/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 3 dni (oczyszczanie pieca).
1060/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 55 dni (oczyszczanie instalacji podczas postoju).
1066/ (...) - firma M (...),
czas realizacji - 2 dni (oczyszczanie 2 wymienników ciepła).
2008
1010/ (...) - (...) / R (...),
czas realizacji - 6 dni (oczyszczanie kolumn, separatorów, zbiornika).
1047/ (...) / U (...) LT,
czas realizacji - 23 dni (oczyszczanie instalacji w R (...) - podwykonawca własnej spółki - córki założonej na Litwie).
Cechy realizacji przez Spółkę ww. kontraktów były następujące:
oddzielne kontrakty wykonywane bez założenia stałego przedstawicielstwa, zakładu, czy filii na terenie Litwy i Spółka nie posiadała żadnego oddzielnego biura ani miejsca zarządzania, ani agenta w tym państwie,
Spółka nie była zaangażowana w pozyskiwanie zasobów naturalnych na Litwie - wszystkie kontrakty dotyczyły oczyszczania instalacji,
za każdym razem specjalistyczny sprzęt i polscy pracownicy przyjeżdżali do klienta litewskiego jedynie na czas realizacji zadania określony w zestawieniu i po zakończeniu prac w całości wracali do Polski razem ze sprzętem,
wszystkie prace byty krótkie - najkrótsze kontrakty trwały 2 dni, najdłuższy kontrakt trwał 55 dni,
na czas realizacji oddzielnych kontraktów wszyscy pracownicy Spółki mieli wystawione zaświadczenia ubezpieczenia europejskiego E101,
żaden z przedstawicieli Spółki nie przebywał długoterminowo na Litwie, poza terminami realizacji poszczególnych oddzielnych kontraktów, nie pozostawiano również żadnego sprzętu,
większość oddzielnych kontraktów była wykonywana dla R (...),
większość poszczególnych kontraktów była poprzedzona przetargami i akcjami ofertowymi z końcowym wybraniem oferty Spółki przez klienta; nie były to kontrakty długoterminowe,
dopiero w 2008 r. Spółka uzyskała z R (...) informację, że przewidywany jest przetarg długoterminowy na oczyszczanie instalacji rafinerii, z tego powodu w lipcu 2008 r. została założona spółka - córka U (...) LT ze 100% kapitałem wniesionym przez Spółkę,
(...) LT wygrał jeden przetarg na realizację prac dla R (...) w październiku 2008 i Wnioskodawca był podwykonawcą całości prac (przedstawiono w tabeli),
był to - jak do tej pory - ostatni kontrakt zrealizowany na Litwie przez Spółkę,
przetarg długoterminowy na oczyszczanie instalacji w R (...) został ogłoszony w styczniu 2009 r. i do dnia dzisiejszego nie został rozstrzygnięty.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Czy działalność Spółki na terenie Republiki Litwy w latach 2004 - 2008 należy uznać za działalność prowadzoną w ramach stałego przedstawicielstwa (zakładu) i na mocy obowiązujących przepisów międzynarodowych podatki od tej działalności (podatek dochodowy od osób prawnych) należy płacić za ten okres na Litwie, a nie w Polsce.
Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw prawnych, aby uznać Jego działalność na Litwie w latach 2004 - 2008 za prowadzoną w ramach stałego przedstawicielstwa (zakładu) na terenie Republiki Litwy i tym samym, Spółka powinna płacić podatki od tej działalności w Polsce, a nie na Litwie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277 z późn. zm.), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane takiemu zakładowi (...).
Z powyższego przepisu wynika, iż przedsiębiorstwo (osoba prawna) mające swoją siedzibę lub zarząd na terytorium Polski i tym samym będące polskim rezydentem podatkowym, z racji prowadzonej na terytorium drugiego państwa działalności, co do zasady może być opodatkowane podatkiem dochodowym tylko w Polsce. Jeżeli jednak prowadzona na terytorium drugiego państwa działalność mieć będzie charakter "zakładu", to przedsiębiorstwo to może być opodatkowane w państwie, na terytorium którego działalność taka jest prowadzona.
Stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 umowy polsko - litewskiej, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.
W myśl art. 5 ust. 2 ww. umowy, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:
miejsce zarządu,
filię,
biuro,
zakład fabryczny,
warsztat i
kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
Stosownie do treści art. 5 ust. 3 powołanej umowy, plac budowy, prace budowlane, montażowe lub instalacyjne albo działalność nadzorcza lub doradcza z nimi związana stanowi zakład tylko wtedy, gdy obiekt lub prace trwają dłużej niż dziewięć miesięcy.
Przepis art. 5 ust. 4 tej umowy stanowi natomiast, że określenie "zakład" nie obejmuje:
placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub wydawania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu wykonywania jakiegokolwiek połączenia rodzajów działalności, o których mowa w niniejszym ustępie od litery a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż umowy zawarte w latach 2004 - 2008 z tytułu oczyszczania instalacji przemysłowych są odrębne i niezależne od siebie, a ich czas trwania nie przekroczył 9 miesięcy.
Dokonując interpretacji postanowień umowy polsko - litewskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, stanowią natomiast wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.
W komentarzu do art. 5 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD stwierdzono, iż: "określenie plac budowy, budowa lub prace instalacyjne i montażowe obejmuje nie tylko budowę budynków dróg, mostów lub kanałów, renowację (obejmująca ważne prace budowlane, a nie tylko prace związane z utrzymaniem i dekoracja) takich budynków, dróg, mostów lub kanałów, układanie rurociągów i prowadzenie prac ziemnych. Również określenie prace montażowe nie ogranicza się do prac instalacyjnych związanych z placem budowy: obejmuje ono również instalowanie nowych urządzeń (...)".
Prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli obiekty te istnieją dłużej niż dziewięć miesięcy. Obiekt, który nie spełnia tego warunku, nie stanowi sam przez się zakładu, nawet jeżeli w ramach jego instalacji istnieje np. biuro lub warsztat związany z działalnością instalacyjną. Jeżeli jednak takie biuro lub warsztat jest użytkowany dla realizacji kilku projektów budowlanych lub instalacyjnych, a działalność w nich wykonywana wychodzi poza rodzaje działalności wymienionych w art. 5 ust. 3 umowy polsko - litewskiej, to należy ponownie uważać ją za zakład, jeżeli spełnione są warunki przewidziane w artykule, nawet jeżeli żaden z projektów nie odpowiada placowi budowy lub montażu trwającemu powyżej 9 miesięcy.
Z komentarza do Modelowej Konwencji OECD wynika także, iż kryterium dziewięciu miesięcy "ma zastosowanie do każdego oddzielnego placu budowy lub projektu. Przy ustalaniu, jak długo istnieje dany plac budowy lub projekt nie należy brać pod uwagę okresu spędzonego poprzednio przez przedsiębiorcę na innych placach budów lub projektach, które nie mają z obecnym żadnego związku". Jednakże, "plac budowy należy traktować jako odrębną jednostkę, nawet jeżeli podstawą jest kilka kontraktów, pod warunkiem jednak, że stanowi on całość w sensie handlowym i geograficznym. Przy spełnieniu tego warunku plac budowy stanowi odrębną jednostkę nawet wtedy, gdy zamówienia zostały złożone przez kilka osób".
Z powyższego wynika więc, że jeżeli prowadzone przez dany podmiot na terytorium drugiego umawiającego państwa prace instalacyjne nie są realizowane w ramach jednego projektu inwestycyjnego i nie pozostają ze sobą w związku, to nawet jeżeli zamawiającym przedmiotowe usługi (inwestorem) jest ten sam podmiot, dla ustalenia, czy taki obiekt jest zakładem, czy nie, okres trwania każdej z tych prac należy oceniać odrębnie (bez łączenia z okresem trwania innych prac instalacyjnych). Jeżeli jednak takie prace instalacyjne są prowadzone w ramach jednego projektu inwestycyjnego i pozostają ze sobą w związku, to niezależnie od tego, czy są one realizowane przez dany podmiot jako wykonawcę na podstawie jednego kontraktu z inwestorem, czy kilku odrębnych kontraktów, dla ustalenia, czy prace te stanowią zakład, czy też nie, okresy trwania tych projektów, a także przerwy między nimi, łączy się ze sobą.
We wniosku Spółka podała, iż:
* prace wykonywane przez Nią w latach 2004 - 2008 na terytorium Litwy były realizowane w ramach kilkunastu oddzielnych kontraktów,
* okres wykonywanych przez Spółkę prac na terytorium Litwy każdorazowo nie przekroczył 9 miesięcy.
W konsekwencji, mając na względzie, że okresy wykonywanych prac przez Spółkę dotyczyły oddzielnych placów budowy lub projektów oraz biorąc pod uwagę fakt, że nie posiadała Ona jednej placówki na terenie Litwy, która byłaby użytkowana dla realizacji kilku projektów budowlanych lub instalacyjnych, stwierdzić należy, iż działalność na terytorium Litwy nie stanowiła zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Zatem, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 umowy polsko - litewskiej, zyski Spółki podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie informuje się, że w kwestii przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja indywidualna nr ILPB1/415-633/09-5/AMN z dnia 24 sierpnia 2009 r.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno