ILPB3/423-405/11-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 23 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka realizuje prace projektowe dotyczące inwestycji z zakresu telekomunikacji oraz energetyki realizowanych na terenie całego kraju, zajmuje się również wykonawstwem. Największe kontrakty realizowane przez Spółkę to m.in. projekty stacji elektroenergetycznych i parków wiatrowych. Część tych prac zlecanych jest jako podwykonawstwo innym firmom projektowym lub budowlanym z całej Polski. Spółka współpracuje również z wieloma biurami geodezyjnymi.

Realizacja prac wymaga częstych spotkań zarówno z inwestorami, jak i podwykonawcami. W trakcie tych spotkań m.in. negocjowane są kontrakty, omawiane warunki wzajemnej bieżącej i potencjalnej współpracy, a także przekazywane określone informacje techniczne dotyczące realizowanych prac projektowych. Większość tych spotkań dotyczy zwłaszcza uzgodnień technicznych z uwagi na to, że prace projektowe realizowane przez Spółkę są wysokospecjalistyczne i wymagają wielu uzgodnień branżowych oraz zastosowania coraz to nowszych rozwiązań technicznych.

Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki, w trakcie podawane są m.in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin podawany jest posiłek (lunch) dostarczany przez firmę cateringową, udokumentowany fakturą. Catering ten nie nosi znamion okazałości i wystawności, ale odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury. Celem organizowania tych spotkań nie jest chęć okazania przepychu, a tym samym nie kreują one wizerunku firmy. Organizacja tego typu spotkań umożliwia jedynie omówienie spraw biznesowych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) Spółka dodatkowo wskazała, iż nabywane przez Wnioskodawcę usługi cateringowe są wykorzystywane do wykonywania tylko czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wydatki związane z zakupem artykułów spożywczych dla kontrahentów oraz cateringu będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl zasady zapisanej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), do podatkowych kosztów uzyskania przychodu zaliczane są jedynie te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a które nie zostały wyłączone w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jedno z wyłączeń, ustanowione art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczy kosztów reprezentacji. Pojęcie "reprezentacja" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach innych ustaw. A zatem należy odwołać się do znaczenia tego słowa w języku potocznym. Według definicji słownikowej, reprezentacja to "okazałość, wystawność" (pod red. A. Markowskiego, Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny PWN, Warszawa 1999, s. 842). Na podstawie takiej definicji można uznać za reprezentacyjne wszelkie te czynności, które właśnie poprzez swoją okazałość, wystawność i służące im działania mają tworzyć wizerunek podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup podstawowych artykułów spożywczych (woda, kawa, herbata, cukier, mleko do kawy, soki, słodycze), przeznaczonych do zużycia przez klientów i kontrahentów należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie posiada charakteru okazałości. Ponadto wydatki te będą gospodarczo i racjonalnie uzasadnione. Podobnie należy rozumieć obiad zjedzony wspólnie z kontrahentem podczas rozmowy handlowej, który jest standardem w obecnych czasach i nie może być traktowany jako zachowanie wystawne, przekraczające ogólnie przyjęte w środowisku biznesowym normy, raczej świadczy o zachowaniu dobrych standardów biznesowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że nie są to posiłki wystawne, okazałe, wyszukane i nie służą tylko konsumpcji, lecz towarzyszą rozmowom handlowym, co jednocześnie służy realizacji zwiększenia przychodów, a ponadto zaspokaja podstawowe ludzkie potrzeby. Niejednokrotnie zamówienie cateringu jest niezbędnym elementem przy podpisywaniu kontraktu, a zatem potwierdza związek z osiąganiem przychodu. Spółka uważa, że powyższe wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego i powinny stanowić koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych ponadto uzależnione jest od tego, czy wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie skutkującej dokonaniem jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej. Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w związku z realizacją prac organizuje w siedzibie Spółki spotkania z inwestorami i podwykonawcami. Celem tych spotkań jest negocjowanie kontraktów, omawianie warunków wzajemnej bieżącej i potencjalnej współpracy, a także przekazywanie określonych informacji technicznych dotyczących realizowanych prac projektowych. W trakcie spotkania podawane są m.in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin podawany jest posiłek (lunch) dostarczany przez firmę cateringową, udokumentowany fakturą. W ocenie Wnioskodawcy, catering nie nosi znamion okazałości i wystawności, lecz odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury.

W świetle powyższego, stwierdzić zatem należy, iż wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup artykułów spożywczych oraz cateringu na rzecz kontrahentów, które serwowane są w siedzibie Spółki, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie noszą znamion reprezentacji (tzn. są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości).

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, iż w kwestii dotyczącej możliwości zakwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, ciężar dowodu w zakresie wykazania ich związku z przychodem leży po stronie podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Ponadto należy zauważyć, iż w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie, Wnioskodawca błędnie powołał " art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych", podczas gdy powinno być art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za oczywistą pomyłkę, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty Jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie zaistniałych stanów faktycznych dotyczących podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.