ILPB3/423-401/12-2/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012 r. (data wpływu 27 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* rozpoznania przychodu w postaci skapitalizowanych odsetek w momencie ich kapitalizacji - jest prawidłowe,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od pożyczek w momencie ich kapitalizacji - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* rozpoznania przychodu w postaci skapitalizowanych odsetek w momencie ich kapitalizacji,

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od pożyczek w momencie ich kapitalizacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca w toku prowadzonej działalności zaciąga lub może zaciągać oraz udziela lub może udzielać pożyczek różnym podmiotom, a także zaciąga lub może zaciągać kredyty. Treść zawieranych przez Wnioskodawcę umów pożyczek i kredytów może różnie określać termin ich spłaty. Część umów pożyczek lub kredytu - zarówno pożyczek udzielanych przez Wnioskodawcę, jak i uzyskiwanych przez Wnioskodawcę - zawiera lub może zawierać regulacje, na podstawie których odsetki doliczane są do wartości kwoty pożyczki lub kredytu (następuje kapitalizacja odsetek).

Ponadto, w stosunku do części umów pożyczek lub kredytów Wnioskodawca zawiera lub może zawierać aneksy lub porozumienia w zakresie doliczenia odsetek do wartości pożyczki lub kredytu. Odsetki od momentu kapitalizacji zwiększają wartość nominalną (kwotę główną) pożyczki lub kredytu i od takiej powiększonej kwoty głównej pożyczki lub kredytu naliczane są odsetki za kolejne okresy.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż odsetki od pożyczek (kredytów) udzielanych, jak i pozyskiwanych przez Wnioskodawcę, zgodnie z zawieranymi umowami pożyczek, nie stanowią odsetek, o których mowa w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są również odsetkami zwiększającymi wartość początkową środka trwałego, ani też w żaden inny sposób nie występują ograniczenia w zakresie możliwości ich zaliczenia do kosztów podatkowych na podstawie przepisów szczególnych. Ponadto, pożyczki lub kredyty zaciągane są przez Wnioskodawcę w celu finansowania działalności mającej na celu wypracowanie przychodów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy działającemu jako:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym uznać należy, iż na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawcy działającemu jako:

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, iż kapitalizacja odsetek nie jest zdefiniowana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zakresu znaczeniowego tego terminu nie definiują również inne ustawy. Niemniej jednak, zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem, kapitalizacja odsetek polega na ich doliczeniu do kwoty głównej długu. Jest to zatem operacja, która polega na dopisaniu odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki (kredytu). Konsekwencją takiej operacji jest przekształcenie zobowiązania z tytułu spłaty odsetek w zobowiązanie z tytułu spłaty pożyczki (kredytu). Z chwilą kapitalizacji odsetki tracą odrębny od kwoty głównej byt prawny i stają się jej częścią wraz ze wszelkimi tego konsekwencjami. Następnie odsetki naliczane są od powiększonej kwoty, obejmującej kwotę główną wraz ze skapitalizowanymi uprzednio odsetkami.

Skoro więc w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania" naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki (kredytu) za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu wierzyciela o ich zwrot. W ten sposób, pomimo braku fizycznego przepływu naliczonych odsetek na rachunek wierzyciela, w dniu kapitalizacji następuje postawienie tych odsetek do jego dyspozycji. Wynika z tego, że już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki. Należy również podkreślić, iż z datą kapitalizacji odsetki tracą odrębny od kwoty głównej byt prawny (tekst jedn.: stają się częścią kwoty głównej ze wszelkimi tego konsekwencjami). Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty.

Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż mimo że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują jak należy rozumieć zapłatę, to jednakże, zgodnie ze słownikową definicją, "zapłata" oznacza uiszczenie należności za coś, zapłacenie (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Z definicji tej wynika zatem, że skutkiem zapłaty jest uregulowanie zobowiązania, tzn. w jej wyniku zobowiązanie przestaje istnieć.

Wnioskodawca wskazuje, że kapitalizacja stanowi szczególny rodzaj uregulowania należności obejmujący de facto dwie odrębne czynności prawne:

W wyniku dokonania powyższych operacji kwota główna zobowiązania zostaje powiększona o wartość naliczonych odsetek, a dotychczasowe zobowiązanie odsetkowe wygasa. Wynika z tego wniosek, że kapitalizacja powinna być traktowana jak zapłata odsetek.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, swobodne przeniesienie prawa do dysponowania przychodem, to jest odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału, o które, zgodnie z wolą pożyczkodawcy, pożyczkobiorca (kredytobiorca) powiększa co pewien czas kwotę pożyczonych pieniędzy, należy traktować jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji. Nie ma więc znaczenia, jak prawem do odsetek zadysponował pożyczkodawca (tzn. czy doszło do fizycznej zapłaty, czy doszło do redukcji kwoty odsetek wraz ze zwiększeniem wartości nominalnej kwoty głównej). Istotne jest, że pożyczkodawca mógł nimi swobodnie dysponować w wyniku dojścia do skutku kapitalizacji odsetek w ustalonych terminach.

W rezultacie, w momencie ostatecznego rozliczenia nie mamy już do czynienia ze spłaconymi odsetkami, a jedynie ze spłatą powiększonej kwoty głównej pożyczki (kredytu). Powstaje nowe zobowiązanie, o wartości odpowiadającej skapitalizowanym odsetkom, co powoduje zwiększenie należności głównej, a jednocześnie wygaśnięcie zobowiązania z tytułu odsetek.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo należy wskazać m.in. na interpretacje:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2010 r. (znak IPPB3/423-9/10-5/ER), w której organ wskazał, iż: "w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania" naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot. Wynika z tego, że już od dnia kapitalizacji wierzyciel uzyskuje korzyść ekonomiczną w postaci zwiększenia kwoty, od której naliczane są dalsze odsetki".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2010 r. (znak IPPB3/423-170/12-4/EŻ), w której organ wskazał, iż: "zobowiązanie z tytułu spłaty odsetek przekształca się w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej pożyczki. Tym samym odsetki stają się elementem kwoty głównej pożyczki i następnie, po dokonaniu kapitalizacji, odsetki liczone są od nowej kwoty, wyższej podstawy, na którą składa się kapitał i doliczone do niego odsetki".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 listopada 2010 r. (znak IPPB3/423-692/10-2/EB) wskazał, iż: "Kapitalizacja odsetek jest traktowana na równi z zapłatą, ponieważ wywiera ten sam skutek prawny - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty. Odsetki skapitalizowane są więc u wierzyciela przychodem w każdorazowej dacie ich kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów".

Po określeniu charakteru prawnego kapitalizacji należy określić skutki podatkowe z nią związane w zakresie momentu powstania przychodu i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu - skapitalizowanych odsetek.

2. Przychód z tytułu kapitalizacji.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Do przychodów nie zalicza się natomiast zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Skoro zatem nie stanowią przychodu otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek, należy przyjąć, iż a contrario - skapitalizowane odsetki stanowią przychód.

Mając zatem na uwadze powyższe, zgodnie z wykładnią gramatyczną, należy uznać, iż na podstawie art. 12 cyt. ustawy, przychód podatkowy powstaje w chwili skapitalizowania odsetek. Teza Wnioskodawcy, iż skapitalizowane odsetki stanowią przychód w chwili ich kapitalizacji, znajduje uzasadnienie nie tylko w gramatycznej wykładni przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe wynika również z samego pojęcia zapłaty, które zgodnie z cyt. ustawą, powoduje powstanie przychodu.

Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż przychód podatkowy powstaje z chwilą zapłaty, jednak pojęcie zapłaty nie jest w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowane. Natomiast, jak zostało wskazane powyżej, kapitalizacja odsetek polega na swobodnym przeniesieniu prawa do dysponowania odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału, o które, zgodnie z wolą pożyczkodawcy, Wnioskodawca powiększa co pewien czas kwotę pożyczonych pieniędzy. Należy zatem traktować kapitalizację jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji.

Zdaniem zatem Wnioskodawcy, skoro kapitalizacja odsetek jest tożsama z zapłatą odsetek, przychód podatkowy powstały w wyniku kapitalizacji powinien powstać w tym samym momencie co przychód w przypadku zapłaty - a zatem w momencie kapitalizacji odsetek, która to kapitalizacja stanowi postawienie odsetek do dyspozycji wierzyciela, a więc stanowi ekwiwalent zapłaty decydujący o powstaniu przychodu podatkowego, ponieważ dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu tych odsetek i dopisania ich do wartości głównej pożyczki (kredytu).

Za powyższym przemawiają również argumenty natury systemowej. Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż skoro po dokonaniu kapitalizacji odsetki należy traktować jako część kwoty głównej pożyczki (kredytu), to wówczas, będąc częścią tej kwoty, nie mogą one stanowić przychodu podatkowego w momencie spłaty pożyczki (kredytu). Pożyczki (kredyty) otrzymane lub zwrócone nie są bowiem przychodem, o czym wyraźnie stanowi przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ostatnim momentem, gdy skapitalizowane odsetki nie stanowią jeszcze części kwoty głównej pożyczki (kredytu), jest właśnie sam moment ich kapitalizacji.

Gdyby przychód z tytułu wartości otrzymanych odsetek nie powstał już w momencie ich kapitalizacji, nie mogłyby one stanowić przychodu w ogóle. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, kapitalizacja odsetek musi skutkować powstaniem przychodu. W przeciwnym bowiem wypadku, gdyby kapitalizacja odsetek nie skutkowała powstaniem przychodu, system podatkowy byłby nieracjonalny z uwagi na całkowity brak opodatkowania kapitalizowanych odsetek.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania przychodu w przypadku kapitalizacji odsetek znajduje potwierdzenie również w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Wskazać zatem należy na interpretacje podatkowe zapadłe w tożsamym stanie faktycznym, przykładowo:

* Pismo Ministerstwa Finansów skierowane do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 12 czerwca 2006 r. (nr DD/PB4/AS/ML-8213-84-7/06) w którym uznano, iż użyte w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określenie "wypłata" obejmuje także kapitalizację odsetek: " (...) dzień kapitalizacji odsetek należy potraktować na równi z ich wypłatą (...). Kapitalizacja odsetek oznacza (...), iż zobowiązanie z tytułu odsetek dopisane zostaje do zobowiązania głównego, czyli przekształcone zostaje w zobowiązanie z tytułu spłaty części kapitałowej pożyczki. W ten sposób, pomimo braku przepływu naliczonych odsetek na rachunek pożyczkodawcy, w dniu kapitalizacji następuje postawienie tych odsetek do jego dyspozycji. Zatem, w dniu kapitalizacji odsetek, pożyczkodawca zagraniczny uzyskuje przychód w postaci odsetek, który będzie podlegał w Polsce opodatkowaniu (...). Obowiązek podatkowy z tytułu uzyskanego przychodu powstanie w dniu kapitalizacji. (...)".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 kwietnia 2009 r. (znak IPPB3/423-28/09-2/ER) wskazał, iż: "Dzień kapitalizacji odsetek należy traktować na równi z datą ich faktycznego uzyskania, gdyż na gruncie ww. ustawy powoduje ten sam efekt. <...> Skoro więc w przypadku kapitalizacji dochodzi do "dopisania" naliczonych odsetek do pierwotnej kwoty pożyczki za zgodą wierzyciela, to należy uznać to za sposób zadysponowania naliczonych odsetek, które czynią zadość roszczeniu pożyczkodawcy o ich zwrot. <...> Wynika z tego, że kapitalizacja wywiera ten sam skutek prawny, co zapłata - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 listopada 2010 r. (znak IPPB3/423-692/10-2/EB) wskazał, iż: "Kapitalizacja odsetek jest traktowana na równi z zapłatą, ponieważ wywiera ten sam skutek prawny - zmniejsza kwotę odsetek do zapłaty. Odsetki skapitalizowane są więc u wierzyciela przychodem w każdorazowej dacie ich kapitalizacji dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż odsetki skapitalizowane stanowią przychód podatkowy po stronie Wnioskodawcy działającego jako pożyczkodawca w dacie ich kapitalizacji.

3. Koszty podatkowe w chwili kapitalizacji.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W zakresie wskazanych w art. 16 ust. 1 cyt. ustawy, wydatków (kosztów), których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona przez ustawodawcę, wskazać należy, że koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być - co do zasady - zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Skoro zatem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek, należy przyjąć, iż a contrario - skapitalizowane odsetki stanowią koszty podatkowe. Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skapitalizowane odsetki stanowią koszty uzyskania przychodu. Teza Wnioskodawcy, iż skapitalizowane odsetki stanowią koszt podatkowy w chwili ich kapitalizacji znajduje uzasadnienie nie tylko w gramatycznej wykładni przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ww. ustawy. Powyższe wynika również z samego pojęcia zapłaty, które zgodnie z cyt. ustawą powoduje powstanie kosztu podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż koszt podatkowy w odniesieniu do odsetek powstaje m.in. z chwilą zapłaty, jednak pojęcie zapłaty nie jest w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowane. Natomiast, jak zostało wskazane powyżej, kapitalizacja odsetek polega na swobodnym przeniesieniu prawa do dysponowania odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału, o które zgodnie z wolą wierzyciela Wnioskodawca powiększa co pewien czas kwotę pożyczonych pieniędzy. Należy zatem traktować kapitalizację jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji.

Zdaniem zatem Wnioskodawcy, skoro kapitalizacja odsetek jest tożsama z zapłatą odsetek, koszt podatkowy powstały w wyniku kapitalizacji powinien powstać w tym samym momencie, co koszt podatkowy w przypadku zapłaty - a zatem w momencie kapitalizacji odsetek, która to kapitalizacja stanowi postawienie odsetek do dyspozycji wierzyciela, a więc stanowi ekwiwalent zapłaty decydujący o powstaniu kosztu podatkowego, ponieważ dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu tych odsetek i dopisania ich do wartości głównej pożyczki (kredytu).

Za powyższym przemawiają również argumenty natury systemowej. Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż skoro po dokonaniu kapitalizacji odsetki należy traktować jako część kwoty głównej pożyczki (kredytu), to wówczas, będąc częścią tej kwoty, nie mogą one stanowić kosztu podatkowego w momencie spłaty pożyczki (kredytu).

Wskazać bowiem należy, iż wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych, o czym wyraźnie stanowi przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ostatnim momentem, gdy skapitalizowane odsetki nie stanowią jeszcze części kwoty głównej pożyczki (kredytu), jest właśnie sam moment ich kapitalizacji.

Gdyby koszt podatkowy z tytułu odsetek nie powstał już w momencie ich kapitalizacji, nie mogłyby one stanowić kosztu w ogóle.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, kapitalizacja odsetek musi skutkować poniesieniem kosztu podatkowego. W przeciwnym bowiem wypadku, gdyby kapitalizacja odsetek nie skutkowała powstaniem kosztu podatkowego, system podatkowy byłby nieracjonalny z uwagi na całkowity brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych kapitalizowanych odsetek.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania kosztów uzyskania przychodu w przypadku kapitalizacji odsetek znajduje potwierdzenie również w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Wskazać zatem należy na interpretacje podatkowe zapadłe w tożsamym stanie faktycznym, przykładowo:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 6 czerwca 2011 r. (znak ITPB3/423-125/11/MK) wskazał, iż "skapitalizowane odsetki są kosztem uzyskania przychodu u dłużnika w dacie ich kapitalizacji, dokonanej zgodnie z warunkami umów zawieranych przez kontrahentów. Skoro bowiem, w wyniku kapitalizacji pożyczkobiorca reguluje odsetki poprzez zwiększenie wysokości pożyczki, to dzień kapitalizacji tych odsetek będzie dniem, w którym skapitalizowane odsetki staną się kosztem uzyskania przychodu. W świetle powyższego, skapitalizowane odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich kapitalizacji".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 maja 2010 r. (znak IPPB3/423-170/12-4/EŻ), w której organ wskazał, iż "na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, Spółce przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odsetek od pożyczki w przypadku kapitalizacji odsetek - w momencie ich kapitalizacji".

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 września 2011 r. (znak IPPB3/423-452/10-2/EB) wskazał, iż: "na mocy art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, Spółce przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odsetek od pożyczek w przypadku kapitalizacji odsetek - w momencie ich kapitalizacji, (...)".

Podsumowując, Wnioskodawcy działającemu jako pożyczkobiorca (kredytobiorca) - przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odsetek od pożyczek (kredytów) w przypadku kapitalizacji odsetek - w momencie ich kapitalizacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.