ILPB3/423-394/12-5/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia - jest nieprawidłowe,

* w pozostałej części - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 27 listopada 2012 r.) oraz pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia w związku z przekazaniem do użytkowania przedstawicielom handlowym wynajętych samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej "Spółka"), zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych. Następnie Spółka zamierza te samochody od razu przekazać swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Zatem Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów.

Samochody zostaną wynajęte przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy, natomiast współpraca z przedstawicielami handlowymi (tekst jedn.: podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą) zostanie podjęta na podstawie umów zlecenia.

W ramach umów leasingu operacyjnego, Spółka będzie otrzymywać od firmy leasingowej co miesiąc faktury dotyczące rat leasingowych. Spółka będzie również obciążana przez firmę leasingową kosztami ubezpieczenia tych samochodów. Spółka nie będzie ponosić żadnych kosztów związanych z eksploatacją tych samochodów (np. kosztów paliwa, części zamiennych, napraw itp.), będzie natomiast obciążać przedstawicieli handlowych fakturami za najem tych samochodów.

W cenie najmu zostanie skalkulowany m.in. koszt ubezpieczenia tych samochodów. Koszty eksploatacji tych samochodów będą ponosić przedstawiciele handlowi. Z drugiej strony, przedstawiciele handlowi będą wystawiać faktury na Spółkę co miesiąc za świadczone przez siebie usługi. Przedmiot działalności gospodarczej Spółki obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek osobom (podmiotom) trzecim.

W piśmie uzupełniającym z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 27 listopada 2012 r.) Wnioskodawca doprecyzował opisane we wniosku zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

* Przedmiotowa umowa spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* Kalkulacja ceny najmu będzie obejmowała: koszt raty leasingowej, inne koszty (w tym ubezpieczenie samochodu) i marżę;

* Przedmiotem zapytania Spółki jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia samochodów przekazanych do użytkowania przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu,

* w tym zakresie Spółka wyjaśnia również, że koszty ubezpieczenia samochodów, którymi będzie obciążana Spółka, będą fakturowane na Spółkę,

* Spółka będzie otrzymywać fakturę bezpośrednio od Ubezpieczyciela (a nie od Leasingodawcy) za ubezpieczenie samochodu i koszt ubezpieczenia będzie elementem ceny najmu.

Dodatkowo, w piśmie uzupełniającym z dnia 18 grudnia 2012 r. wyjaśniono, iż:

* Spółka zawrze osobną umowę z Ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia tych pojazdów i to od niego otrzyma fakturę. Zatem Leasingodawca nie załatwia w tym przypadku ubezpieczenia tych pojazdów i nie obciąża w tym zakresie Spółki.

* Koszty ubezpieczenia tych pojazdów nie są zawarte w fakturach, jakie będą otrzymywane od Leasingodawcy.

* Samochody będą ubezpieczone w pełnym zakresie (OC + AC + NW).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie określone we wniosku ORD-IN z dnia 20 września 2012 r. oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 listopada 2012 r.

Czy w rozważanej sytuacji Spółka będzie miała prawo na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) rozliczyć w całości w koszty uzyskania przychodu koszty rat leasingowych oraz koszty ubezpieczenia samochodów w związku z przekazaniem do użytkowania przedstawicielom wynajętych samochodów osobowych, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu wydatków określonych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od przychodu, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 cyt. ustawy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Zgodnie z tym przepisem, na podatniku ciąży również obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca.

Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie dotyczy jednak samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 (art. 16 ust. 3b cyt. ustawy).

Artykuł 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przez umowę leasingu "rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty".

W rozważanej sytuacji, Spółka zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych, które zamierza następnie od razu przekazać swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Zatem, Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę art. I6 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie mogła na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, rozliczyć w całości w koszty uzyskania przychodu koszty rat leasingowych oraz koszty ubezpieczenia tych samochodów przekazanych następnie do użytkowania przedstawicielom na podstawie umów najmu, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia,

* prawidłowe - w pozostałej części.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Ponadto podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W tym miejscu wskazać należy, że enumeratywna lista wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej w tym katalogu wyłączeń nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza więc możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, natomiast nie ma zastosowania w przypadkach używania samochodów na podstawie umowy leasingu (art. 16 ust. 3b ustawy).

Ww. ograniczenie wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy, w kontekście wątpliwości Wnioskodawcy - czy opisane we wniosku przedmiotowe wydatki mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - zwrócić uwagę należy na istotny w tym aspekcie fakt, że samochody będące przedmiotem umowy leasingu nie będą wykorzystywane przez Spółkę dla własnych celów służbowych.

Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, Spółka zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych. Następnie zamierza te samochody od razu przekazać swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów. Samochody zostaną wynajęte przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy, natomiast współpraca z przedstawicielami handlowymi (tekst jedn.: podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą) zostanie podjęta na podstawie umowy zlecenia.

W ramach umów leasingu operacyjnego Spółka będzie otrzymywać od firmy leasingowej co miesiąc faktury dotyczące rat leasingowych. Spółka będzie również obciążana przez firmę leasingową kosztami ubezpieczenia tych samochodów. Spółka będzie obciążać przedstawicieli handlowych fakturami za najem tych samochodów. W cenę najmu zostanie wkalkulowany m.in. koszt ubezpieczenia tych samochodów, koszt raty leasingowej i marża. Przedstawiciele handlowi będą wystawiać faktury na Spółkę za świadczone przez siebie usługi.

Zatem z wniosku wynika, że przedstawiciel handlowy jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą i będzie świadczył usługi na rzecz Spółki, za które otrzyma wynagrodzenie.

W związku z powyższym, skoro samochody osobowe (będące przedmiotem umowy leasingu) będą przekazywane w użytkowanie przedstawicielowi handlowemu (podmiotowi prowadzącemu własną działalność gospodarczą) na podstawie umowy najmu samochodów odnoszącej się do umowy zlecenia, za niemożliwe uznać należy prowadzenie przebiegu pojazdu przez Spółkę w sposób przewidziany w art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W takim przypadku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione zostaną warunki wynikające z niniejszego przepisu, ponieważ decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest - co już wskazano powyżej - poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem, odnosząc powyższe do przedmiotu sprawy, Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w opisanych przypadkach, a poniesione wydatki będzie mogła zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, uwzględniając fakt, że Spółka zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego dotyczących samochodów osobowych, wskazać należy, iż dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych pojęcie umowy leasingu zostało zdefiniowane w art. 17a pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Z treści wniosku wynika, iż umowa leasingu operacyjnego spełniać będzie wszystkie warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 17b ust. 1 powołanej wyżej ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Jednocześnie należy uwzględnić zastrzeżenie określone w art. 17b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą powyższe warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszty uzyskania przychodów korzystającego (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy).

Tut. Organ pragnie także dodać, że w związku z tym, iż zastosowania w niniejszej sprawie nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 51 w zw. z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ samochody osobowe, o których traktuje wniosek nie będą wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy, lecz przedstawiciela handlowego (na podstawie stosownych umów), interpretacja przepisu art. 16 ust. 3b ww. ustawy, w kontekście omawianego problemu staje się bezpodstawna.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że koszty ubezpieczenia samochodów, którymi będzie obciążana Spółka będą fakturowane na Spółkę, która to faktury za ubezpieczenie samochodów będzie otrzymywać bezpośrednio od Ubezpieczyciela (a nie od Leasingodawcy). Spółka zawrze bowiem osobną umowę z Ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia tych pojazdów i to od niego otrzyma fakturę. Zatem Leasingodawca nie załatwia w tym przypadku ubezpieczenia tych pojazdów i nie obciąża w tym zakresie Spółki.

Koszty ubezpieczenia tych pojazdów nie są zawarte w fakturach, jakie będą otrzymywane od Leasingodawcy. Samochody będą ubezpieczone w pełnym zakresie (OC + AC + NW).

Wnioskodawca wskazał również, że koszt tego ubezpieczenia będzie elementem ceny najmu.

Ponadto należy zauważyć, iż w przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca nie odnosi się do kwestii wartości samochodów, trzeba mieć natomiast na uwadze, iż zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodu osobowego reguluje art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Zaliczeniu do kosztów podlegają zatem składki ubezpieczeniowe przypadające wyłącznie na wartość samochodu nie wyższą niż 20.000 EURO.

Przewidziane ustawą ograniczenie dot. tylko składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu, czyli składek z tytułu ubezpieczenia pojazdów mechanicznych od skutków uszkodzenia, zniszczenia i kradzieży tzw. AUTOCASCO (AC).

Reasumując, w rozważanej sytuacji Spółka będzie miała prawo na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) rozliczyć w całości w koszty uzyskania przychodu koszty rat leasingowych oraz koszty ubezpieczenia samochodów w związku z przekazaniem do użytkowania przedstawicielom wynajętych samochodów osobowych, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Natomiast zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów ubezpieczenia samochodów w części dot. składki na AC podlegać będzie ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku, gdy wartość samochodu przekraczać będzie równowartość 20.000 euro, przeliczoną na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Informuje się, iż w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług rozpatrzony został odrębną interpretacją.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.