ILPB3/423-391/09-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu 27 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 29 grudnia 2008 r. Spółka zawarła z Towarzystwem Ubezpieczeń polisę na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym Multi Program Inwestycyjny. W ramach umowy ubezpieczenia na życie ubezpieczający (pracodawca - Spółka) jest jednocześnie płatnikiem składek, a ubezpieczonymi są osoby, z którymi Spółka ma zawarte umowy o pracę i odrębnie pełnią funkcję członków zarządu na zasadzie powołania. Są oni także jedynymi udziałowcami Spółki. W polisie uposażonymi są ci sami pracownicy, którzy wzajemnie wskazują siebie jako osoby uposażone. Składki ubezpieczeniowe z dniem wpłacenia stają się aktywami Towarzystwa. Każda ze składek dzieli się na część ochronną i inwestycyjną. Część ochronna pobierana jest przez Towarzystwo w formie opłaty za ryzyko w kwocie 12 zł rocznie.

Za część inwestycyjną składki nabywane są jednostki uczestnictwa ubezpieczeniowych funduszy kapitałowych, zapisywane na wyodrębnionych dla każdego z ubezpieczonych indywidualnych rachunkach.

Ponadto w polisie ubezpieczeniowej zawarta jest dodatkowa klauzula, która mówi, że:

Jednocześnie, w ogólnych warunkach ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym w par. 6 jest zapis, który brzmi: ubezpieczający nie jest ubezpieczonym, z zastrzeżeniem postanowień § 11 pkt 7. Par. 11 pkt 7 pozwala ubezpieczającemu za zgodą Towarzystwa dokonać cesji całości albo części praw i obowiązków na inny podmiot (w tym Ubezpieczonego). Umowa cesji pod rygorem nieważności powinna być zaakceptowana przez Towarzystwo i Towarzystwo potwierdza jej dokonanie aneksem do Polisy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy płacone regularnie składki przez Spółkę w momencie poniesienia, stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15, art. 16 ust. 1 pkt 59, art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone regularnie składki na ww. polisę ubezpieczeniową są kosztem uzyskania przychodu dla Spółki w momencie zapłacenia składki, bowiem spełnione są warunki zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dzięki dodatkowej klauzuli zawartej w polisie.

Spółka uważa także, że nie zachodzi tu sprzeczność z art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy, ponieważ z ubezpieczonymi zawarte są odrębne umowy o pracę, które dają im status pracowników i z tego tytułu przysługują im wszelkie świadczenia pracownicze. Natomiast jako członkowie zarządu pełnią tylko oni swoje funkcje na zasadzie powołania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów.

Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników należy mieć także na uwadze, iż koszty te, mimo braku wyłączenia z kosztów podatkowych, nie stanowią automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Odnośnie składek ponoszonych przez Spółkę jako pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, co do zasady pracodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez siebie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników (art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Wyjątek od tej zasady stanowią składki z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Mając na uwadze powyższe, kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła z Towarzystwem Ubezpieczeń ubezpieczenie z grupy 3 działu I - ubezpieczenia na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

W konsekwencji, składki z tytułu takiego ubezpieczenia przy spełnieniu pozostałych warunków, które potwierdza w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, dają możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy, stwierdzić należy, iż w myśl tego artykułu - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Zarząd nie został wymieniony w powołanym przepisie; nie jest on organem stanowiącym osoby prawnej, tylko jej organem wykonawczym. Dlatego ograniczenia wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdą zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Reasumując, stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wskazane we wniosku składki ubezpieczeniowe płacone przez Wnioskodawcę, stanowią dla Niego koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 20 sierpnia 2009 r., nr ILPB1/415-613/09-2/TW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.