ILPB3/423-329/11-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji w ramach programu motywacyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji w ramach programu motywacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży detalicznej sprzętu audiowizualnego oraz elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego w wyspecjalizowanych sklepach. W najbliższym czasie Spółka zostanie przekształcona w spółkę akcyjną.

W związku z przekształceniem oraz nowymi możliwościami związanymi z prowadzeniem spółki akcyjnej, Spółka planuje przygotować program motywacyjny (dalej: Program), adresowany do kluczowych osób w przedsiębiorstwie. Kryteria uczestnictwa będą rozbudowane, a pod uwagę zostanie wzięta ocena pracy managera oraz wyniki całej Spółki. Akcje przekazywane managerom w ramach Programu mają na celu zapewnić ich lojalność wobec przedsiębiorstwa oraz zwiększenie zaangażowania w wykonywaną pracę. Jest to forma premii oraz dodatkowej motywacji dla zarządzających Spółką, mająca na celu zachęcić, zmotywować i zatrzymać managerów oraz powiązać ich interesy z interesem Spółki.

Emisja akcji managerskich zostanie sfinansowana z kapitału zapasowego Spółki. Przewidywany regulamin Programu będzie określał ile akcji, pod jakimi warunkami przypadać będzie dla danego managera. Akcje zostaną nieodpłatnie przekazane managerom, którzy w dowolnym momencie mogą zbyć akcje bądź na rzecz Spółki (odkupienie w celu przekazania do Programu), bądź na wolnym rynku.

Spółka dokonując emisji akcji w ramach programu motywacyjnego poniesie szereg kosztów takich jak: opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, usługi doradztwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z emisją akcji w ramach programu motywacyjnego stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie przekazania akcji managerom.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z emisją akcji w ramach programu motywacyjnego stanowią koszty uzyskania przychodu w momencie przekazania akcji managerom.

Możliwość zakwalifikowania określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397).

Ze wskazanego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wskazanej powyżej ustawy.

W związku z powyższym, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* koszt musi zostać poniesiony przez podatnika,

* koszt musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

* koszt musi pozostać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie jest wydatkiem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* został właściwie udokumentowany.

Zatem, wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w ramach Programu nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym ich kwalifikacja kosztowa jest uzależniona od spełnienia przesłanki związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem omawianego wydatku a osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, iż celem przedmiotowych działań Spółki jest związanie managerów ze Spółką zarówno w perspektywie czasowej, jak i w sferze motywacyjnej, co generalnie przyczynia się do osiągania przychodów przez Spółkę w związku z pracą tych osób. Dodatkowo przekazanie akcji managerom ma zapobiec odchodzeniu lub kończeniu współpracy ze Spółką przez osoby mające decydujące znaczenie dla działalności przedsiębiorstwa, a tym samym ma ochraniać przed konkurencją źródła przychodów Spółki i umacniać Jej pozycję na rynku. Wobec tego należy uznać, że nakłady zostały poniesione w celu uzyskania przychodu. W związku z tym, wydatek na członków zarządu uczestniczących w programie, tak jak inne świadczenia związane z wykonywaną pracą, spełniający przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie kosztem uzyskania przychodów podatnika.

W związku z powyższym, należy wskazać, iż w założeniu Wnioskodawcy celem programu motywacyjnego będzie ściślejsze związanie uczestników programu motywacyjnego ze Spółką jako pracodawcą w dłuższej perspektywie czasowej. Należy wskazać, iż uczestnicy przedmiotowego programu motywacyjnego stając się akcjonariuszami Spółki będą dodatkowo zmotywowani do jak najlepszej, najbardziej efektywnej i wydajnej pracy w celu maksymalizacji zysków oraz umocnienie pozycji na rynku.

Obecne stanowisko organów podatkowych w sprawie emisji akcji dość często opiera się na Uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FPS 6/10), zgodnie z którą tylko wydatki związane z emisją akcji oraz ogólnym prowadzeniem działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu.

Należy zwrócić uwagę, iż Uchwała ta wyraźnie wskazuje na związek ponoszonych wydatków z przychodem. Stan faktyczny, na podstawie którego orzekał NSA wskazywał, iż koszty nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Natomiast analizując stan przyszły opisany przez Spółkę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na emisje akcji managerskich, takie jak opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, usługi doradztwa, ewidentnie zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Tak jak już wcześniej wspomniano, akcje przekazane w ramach programu motywacyjnego są rodzajem premii, która ma na celu zmotywować go do lepszej wydajniejszej pracy na rzecz Spółki. Zrównać można je zatem z pozapłacowymi formami wynagrodzenia, które niewątpliwie stanowią koszt uzyskania przychodu.

Stanowisko, zgodnie z którym premia rzeczowa przekazywana pracownikowi stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu, potwierdzają również organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1746/10/MS): "Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu kart umożliwiających korzystanie z obiektów i zajęć sportowych, są pośrednio związane z jej działalnością. (...) sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przedkłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów".

Na podstawie powyższego, należy stwierdzić, że powyższe koszty niewątpliwe są powiązane z przyszłymi dochodami Spółki. Dlatego też, nakłady poniesione na emisje akcji managerskich należy w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania akcji managerom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

I tak, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w najbliższym czasie Spółka zostanie przekształcona w spółkę akcyjną. W związku z przekształceniem oraz nowymi możliwościami związanymi z prowadzeniem spółki akcyjnej, Spółka planuje przygotować program motywacyjny adresowany do kluczowych osób w przedsiębiorstwie. Przewidywany regulamin programu będzie określał ile akcji, pod jakimi warunkami przypadać będzie dla danego managera. Akcje zostaną nieodpłatnie przekazane managerom, którzy w dowolnym momencie mogą zbyć akcje bądź na rzecz Spółki (odkupienie w celu przekazania do programu), bądź na wolnym rynku. Dokonując emisji akcji w ramach programu motywacyjnego Spółka poniesie szereg kosztów takich jak: opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, usługi doradztwa.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 366 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka nie może obejmować własnych akcji. Jednakże, w myśl § 2 tego artykułu, objęcie akcji z naruszeniem przepisów § 1 jest ważne.

Na podstawie art. 367 tej ustawy, przepisy art. 363 § 4 zdanie pierwsze, § 5 i 6 oraz art. 364 § 2 stosuje się do akcji własnych objętych przez spółkę z naruszeniem przepisu art. 366 § 1.

Stosownie do treści art. 363 § 4 zdanie pierwsze ww. ustawy, akcje nabyte z naruszeniem przepisów art. 362 § 1 lub 2 powinny być zbyte w terminie roku od dnia ich nabycia przez spółkę. Z kolei, według art. 363 § 5 tej ustawy, jeżeli akcje własne nie zostały zbyte w terminach określonych w § 3 lub 4, zarząd dokona ich niezwłocznego umorzenia bez zwoływania walnego zgromadzenia.

Mając na względzie fakt, iż Spółka rozważa emisję akcji, które zostaną przez Nią objęte, a następnie nieodpłatnie przekazane managerom w ramach programu motywacyjnego, należy zwrócić uwagę na możliwy skutek wynikający z tej czynności, a mianowicie podwyższenie kapitału Spółki.

Zgodnie bowiem z treścią art. 431 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych, podwyższenie kapitału zakładowego wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Dlatego też konieczne jest odwołanie się do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl powyższego przepisu, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Z kolei treść art. 7 ust. 1 i 2 stanowi, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, iż stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy zostały wyłączone.

W świetle powołanego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że przychody skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego nie stanowią przychodu w rozumieniu tej ustawy. Skoro przychody te pomija się określając dochód podlegający opodatkowaniu, to wydatki poniesione na uzyskanie przychodu nie będącego przychodem podatkowym, nie mogą równocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w przeciwnym wypadku podatnik korzystałby podwójnie, gdyż przychód będący efektem poniesionych wydatków nie podwyższa podstawy opodatkowania, a pomimo to wydatki z nim związane zostałyby zaliczone do kosztów podatkowych.

Należy także dodać, że konkretne przysporzenia i wydatki poniesione na ich uzyskanie muszą być ze sobą ściśle związane. Skoro wydatki poniesiono na ściśle określony cel - emisję akcji w ramach programu motywacyjnego, to nie można jednocześnie twierdzić, że posłużą one innemu celowi i traktować je jako koszty uzyskania przychodu, służące uzyskaniu w przyszłości przez Spółkę przychodu z prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia, zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Jednocześnie zauważyć należy, że tut. Organ nie neguje faktu, iż następstwem poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku może być wzrost poziomu osiąganych przez Spółkę w przyszłości przychodów, jednakże związek przyczynowy jaki zaistniał w tej sprawie jest zbyt odległy, by mówić o spełnieniu przesłanki celowości ustanowionej w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co z kolei stanowi element przesądzający o kwalifikacji prawnej przedmiotowych wydatków.

Reasumując, poniesione przez Spółkę wydatki związane z emisją akcji w ramach programu motywacyjnego, takie jak: opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, usługi doradztwa nie mogą stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodów, o których traktuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie ustosunkowując się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10, stwierdzić należy, iż nie ma ona charakteru bezwzględnie wiążącego. Uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego powzięta na skutek pytania prawnego w konkretnej sprawie jest wiążąca jedynie w danej sprawie (art. 187 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Moc wiążąca w sposób bezpośredni rozciąga się zatem jedynie nad sprawą, której uchwała dotyczy. Uchwała siedmiu sędziów wydana w konkretnej sprawie wiąże pozostałe sądy jedynie w sposób pośredni. Oznacza to, iż sąd orzekający w podobnej sprawie może nie zgodzić się z poglądem wyrażonym w uchwale, niemniej jednak zobowiązany jest wówczas do przedstawienia zagadnienia prawnego odpowiednio poszerzonemu składowi Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 269 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Powyższe w sposób bezpośredni wpływa na sytuację organu administracji publicznej, który z punktu widzenia formalnoprawnego nie jest związany treścią powziętej uchwały.

Na marginesie należy dodać, że ww. uchwała nie wskazywała, aby wydatki związane z emisją nowych akcji, takie jak: opłaty notarialne, sądowe, czy podatek od czynności cywilnoprawnych, stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Ponadto odnosząc się do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie konkretnego zainteresowanego i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.