ILPB3/423-312/09/10-S/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1004/09 - stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia przychodu firmy o udzielone bonifikaty - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia przychodu firmy o udzielone bonifikaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zajmuje się sprzedażą leków w obrocie detalicznym. Aby zwiększyć konkurencyjność firmy na rynku farmaceutycznym, Spółka stosuje różne narzędzia marketingowe. Jednym z takich narzędzi jest karta stałego klienta, która uprawnia do bonifikaty podczas robienia zakupów w sieci aptek należących do Spółki. Zgodnie z regulaminem, klienci dokonujący zakupów w aptekach, po okazaniu karty stałego klienta, otrzymują bonifikatę. Owa bonifikata uwidoczniona jest na paragonie fiskalnym i polega na obniżeniu ceny brutto do zapłaty.

Jednak, brak jest uwidocznionej sumy bonifikat na raportach dobowych.

Natomiast, łączna suma bonifikat pokazana jest na wydruku z systemu aptecznego o nazwie raport kasowy, który to system jest połączony z drukarkami fiskalnymi. Taka forma udzielania bonifikat jest specyficzna dla tego typu działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Spółka ma prawo pomniejszać przychód o wartość udzielonych bonifikat.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo pomniejszać przychód o wartość udzielonych bonifikat, bowiem powołując się na treść art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody z działalności gospodarczej uważa się przychody, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Kwoty bonifikat uwidocznione na paragonie fiskalnym są, zdaniem Spółki, wystarczającym dowodem do stwierdzenia, iż udzielenie bonifikat w danej kwocie miało miejsce.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 28 lipca 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-312/09-4/MC, w której stanowisko Spółki uznał za - nieprawidłowe.

W interpretacji, tut. Organ stwierdził, że przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne. Skoro więc z umowy między stronami wynika, że kwotą należną jest ta kwota, którą klient faktycznie wpłaca do kasy (sprzedający nie żąda od niego żadnej innej kwoty na podstawie zawartej umowy) to kwota ta stanowi przychód należny, podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże z uwagi na fakt, iż zadane przez Wnioskodawcę pytanie dotyczyło pomniejszenia przychodu o wartość udzielanych bonifikat, a przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca poruszył kwestię prawidłowego udokumentowania przedmiotowych bonifikat, stanowisko Spółki w tym zakresie oraz w zakresie uznania tej różnicy za bonifikatę w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. Spółka wezwała organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. W wyniku ponownej analizy sprawy, stwierdzono brak podstaw do zmiany tej interpretacji (pismo z dnia 14 września 2009 r. nr ILPB3/423W-63/09-2/BN).

W związku z powyższym, Spółka wniosła w dniu 26 października 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał w dniu 16 lutego 2010 r. wyrok - prawomocny od dnia 10 kwietnia 2010 r. - sygn. akt I SA/Po 1004/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał skargę za zasadną i przytaczając brzmienie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej stwierdził, iż interpretacja indywidualna winna zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Sąd zauważył, iż nie jest dopuszczalne, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, aby organ podatkowy uznał, iż stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe w całości, a następnie, w uzasadnieniu interpretacji potwierdził w istocie, że stanowisko to jest prawidłowe w przedmiocie pytania, czyli wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na tle okoliczności sprawy zasadna jest zatem konkluzja, że złożony przez Spółkę wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie został rozpatrzony w sposób prawidłowy. Z uzasadnienia zaskarżonej interpretacji indywidualnej wynika jednoznacznie, że organ podzielił zaprezentowany przez skarżącą pogląd w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia przychodu firmy o udzielone bonifikaty. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że kwota, którą klient faktycznie wpłaca do kasy jest przychodem należnym, podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast, jako podstawę uznania stanowiska podatniczki za nieprawidłowe podano nieprzychylenie się do przedstawionego przez nią sposobu dokumentowania udzielanych bonifikat. Organ nie wyjaśnił jednak, dlaczego, odpowiadając w istocie pozytywnie na zadane we wniosku pytanie, nie uznał choćby w tej części stanowiska strony za prawidłowe.

Ostatecznie Sąd zauważył, iż rzeczą organu podatkowego przy ponownym rozstrzyganiu wniosku o wydanie interpretacji w niniejszej sprawie będzie wyjaśnienie, na jakiej podstawie - poprzez wskazanie konkretnej normy prawnej - uznał, że zaprezentowane we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe podczas, gdy w zakresie stawianego pytania podziela pogląd Spółki. Przede wszystkim jednak organ winien ocenić stanowisko wnioskodawczyni, z powołaniem się na konkretne przepisy prawa podatkowego i dokonania ich wykładni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisu zdarzenia przyszłego w zaskarżonej interpretacji uznaje się za prawidłowe.

Uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku WSA z dnia 16 lutego 2010 r., stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast, w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia "bonifikata", za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) "bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat".

Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana po dokonaniu transakcji, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Jest to rodzaj rabatu, czyli obniżki ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii dokumentowania bonifikat, jednak prawidłowe ich udokumentowanie jest konieczne dla możliwości obniżenia o nie przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Natomiast zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychód należny, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać pomniejszony o udzieloną bonifikatę.

Końcowo wyjaśnia się, iż tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczących zasad i sposobów dokumentowania operacji gospodarczych określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz aktach wykonawczych do tej ustawy, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.