ILPB3/423-308/10-6/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów uzyskiwanych przez nierezydentów - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 13 maja 2010 r. oraz pismem z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 25 maja 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów uzyskiwanych przez nierezydentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem gospodarczym świadczącym przede wszystkim usługi handlingowe związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innymi usługami o podobnym charakterze, które świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych, a także innych podmiotów. Spółka dostarcza towary, służące zaopatrzeniu na pokłady statków powietrznych. Przedmiotem działalności Spółki jest również sprzedaż biletów lotniczych zarówno przewoźników krajowych, jak i przewoźników mających swoje siedziby poza granicami kraju. Sprzedaż biletów odbywa się według dwóch schematów (modelów).

Pierwszy model sprzedaży biletów lotniczych przewoźników związany jest z pełnieniem funkcji agenta. Sprzedaż biletów lotniczych prowadzona jest w formie agencyjnej w imieniu i na rzecz linii lotniczej (przewoźnika). Spółka jest akredytowanym agentem X (organizacja międzynarodowa zrzeszająca linie lotnicze). Akredytacja ta oznacza uzyskanie statusu agenta, umożliwiając sprzedaż biletów lotniczych w imieniu i na rzecz przewoźników lotniczych będących członkami X. Spółka, jako podmiot pełniący funkcje agenta (Spółka ma zawartą umowę z X, która reprezentuje zrzeszonych w tej organizacji przewoźników powietrznych, zgodnie z treścią której m.in. Spółka pełni funkcję agenta dla tych przewoźników), przekazuje środki pieniężne zebrane od podmiotów (osób) nabywających od przewoźników bilety lotnicze bezpośrednio do tych przewoźników lub za pośrednictwem systemu dokonującego rozliczeń, który to system nadzorowany jest przez X. Po przekazaniu środków pieniężnych do systemu, środki te rozdzielane są przez X do właściwych przewoźników. z tytułu pełnienia funkcji agenta Spółka uzyskuje wynagrodzenie prowizyjne.

Drugi model sprzedaży biletów związany jest z zakupem biletu lotniczego za pośrednictwem strony internetowej przewoźnika. Pasażer (nabywca biletu) na stosownym druku zamówienia wskazuje Spółce przewoźnika, od którego ma zostać nabyty bilet lotniczy na konkretny lot. Spółka następnie na zlecenie pasażera, dokonuje w imieniu tego pasażera, na jego rzecz oraz na jego rachunek zakupu biletu lotniczego wskazanego w zamówieniu. Spółka, po zalogowaniu się na stronę internetową przewoźnika, płaci swoją kartą kredytową za zamówiony bilet. Następnie, Spółka pobiera kwotę odpowiadającą cenie uprzednio zapłaconej przez Spółkę za bilet od pasażera, jak również pobiera od pasażera opłatę za wystawienie, wydrukowanie biletu. Na bilecie wskazana jest osoba pasażera (jego imię i nazwisko), który złożył zamówienie. Nabyty bilet nie jest w żadnym momencie własnością Spółki - Spółka nie może z tego biletu korzystać. w tym przypadku, Spółki nie wiąże z przewoźnikiem żadna umowa agencyjna. Spółka nie uznaje za koszty wydatków na pozyskanie od przewoźnika biletu, ani też nie uznaje za przychód kwoty odpowiadającej cenie biletu otrzymanej od pasażera. Spółka dokonuje księgowań związanych z transakcją przeprowadzoną według modelu drugiego za pośrednictwem kont rozrachunkowych, a nie kont przychodów i kosztów. z kolei, jako swój przychód Spółka rozpoznaje pobieraną, oprócz ceny biletu od pasażera, kwotę pieniężną, tzw. opłatę za wydrukowanie, wystawienie biletu.

Przedmiotem sprzedaży są bilety lotnicze przewoźników mających siedzibę w Polsce, jak również przewoźników niemających swojej siedziby na terytorium kraju. w przypadku przewoźników zagranicznych, Spółka nie zawsze posiada ich certyfikat rezydencji. Przewoźnicy zagraniczni nie posiadają na terytorium Polski zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niniejszy wniosek nie dotyczy prowizji wypłacanej przez przewoźnika Spółce w związku z pełnieniem funkcji agenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pytanie odnosi się do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z następującymi krajami: Irlandia, Niemcy, Norwegia, Węgry, Wielka Brytania.

Treść pytania nr 3 wynika z pisma Spółki z dnia 20 maja 2010 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. Jednocześnie wniosek został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi i tak: w dniu 6 lipca 2010 r. w zakresie pytania nr 1 znak ILPB3/423-308/10-5/DS, natomiast w dniu 14 lipca 2010 r. w zakresie pytania nr 3 znak ILPB3/423-308/10-7/DS, znak ILPB3/423-308/10-8/DS, znak ILPB3/423-308/10-9/DS, znak ILPB3/423-308/10-10/DS, znak ILPB3/423-308/10-11/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie może zostać uznana za płatnika w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść powyżej przedstawionego własnego stanowiska wynika z pisma Spółki z dnia 20 maja 2010 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku.

Sprzedaż biletów według schematu 2, w przypadku niezawarcia z przewoźnikiem umowy agencyjnej.

W przypadku drugiego modelu, Spółka dokonuje nabycia biletu za pośrednictwem strony internetowej przewoźnika. Spółka nabywa na podstawie zlecenia bilet w imieniu, na rzecz oraz na rachunek pasażera. To pasażer jest osobą wskazaną na bilecie, a Spółka w żadnym momencie nie jest właścicielem tego biletu. Okoliczność, iż Spółka opłaca pozyskanie biletu dla pasażera z własnej karty kredytowej nie zmienia faktu, iż rzeczywistym nabywcą biletu jest pasażer. Spółka działa zatem podobnie jak w przypadku modelu pierwszego w sytuacji transakcji przeprowadzanej według modelu drugiego, jako swego rodzaju pośrednik. w odróżnieniu jednak od modelu pierwszego, w modelu drugim Spółka działa jako pośrednik, ale na rzecz pasażera, a nie na rzecz przewoźnika, jak ma to miejsce w przypadku modelu pierwszego. Takie rozumienie wyżej wskazanej sytuacji znajduje swoje odzwierciedlenie w księgach rachunkowych Spółki - Spółka ujmuje w swoich księgach tą operację jedynie na kontach rozrachunkowych, a nie wynikowych.

Okoliczność działania jako pośrednik wyłącza możliwość uznania takiej osoby za płatnika podatku w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jak zostało to wykazane w punkcie 1).

Zgodnie bowiem z treścią art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnikami są osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, w świetle art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wypłata, o której mowa w zdaniu poprzednim oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W ocenie Spółki, fakt technicznego przeprowadzenia operacji zapłaty za bilet w ten sposób, że najpierw Spółka za pomocą własnej karty kredytowej przelewa należność za bilet na rzecz przewoźnika, a następnie pasażer zwraca Spółce założoną za niego kwotę, będącą należnością za bilet, nie zmienia faktu, iż zobowiązanym do zapłaty za bilet (jako nabywca tego biletu) jest pasażer. To właśnie pasażer, składając zamówienie, zleca Spółce, aby na jego rzecz i w jego imieniu zakupiła bilet u konkretnego przewoźnika, a tym samym, to ten pasażer jest podmiotem, którego należałoby uznać za dłużnika przewoźnika.

W konsekwencji, w ocenie Spółki, oznacza to, iż zobowiązanie wobec przewoźnika z tytułu nabycia u niego usługi transportowej nie ciąży na Spółce, tylko na osobie pasażera. Zatem, jeżeli zobowiązanie ciąży na osobie pasażera, to właśnie tą osobę należy uznać za wykonującą zobowiązanie wobec przewoźnika, a tym samym osobę dokonującą wypłaty należności w rozumieniu treści art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze fakt, iż przeprowadzenie operacji nabycia biletu według modelu drugiego nie oznacza, iż Spółka dokonuje wypłaty należności na rzecz przewoźnika lotniczego (wypłaty tej dokonuje bowiem sam pasażer) skutkuje brakiem możliwości uznania Spółki za płatnika podatku dochodowego w rozumieniu treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, za płatnika takiego mógłby potencjalnie zostać uznany jedynie pasażer.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Z kolei, art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi handlingowe związane z obsługą startu, lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innymi usługami o podobnym charakterze, które świadczone są na rzecz przewoźników powietrznych. Przedmiotem działalności jest również sprzedaż biletów lotniczych, w tym przewoźników mających swoje siedziby poza granicami kraju.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest drugi model sprzedaży biletów związany z zakupem biletu lotniczego za pośrednictwem strony internetowej przewoźnika, w którym pasażer wskazuje Spółce przewoźnika, od którego ma zostać nabyty bilet lotniczy na konkretny lot. Następnie, Spółka na zlecenie pasażera dokonuje w jego imieniu i na jego rachunek zakupu biletu lotniczego. Jednakże, Spółka płaci swoją kartą kredytową za zamówiony bilet, po czym pobiera od pasażera opłatę za wystawienie, wydrukowanie biletu.

W rozpatrywanej sprawie, o tym wobec kogo powstał obowiązek podatkowy, a więc kto jest podatnikiem, rozstrzygają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. w świetle tych przepisów, za podatnika należy uznać osobę, która osiągnęła przychód, co wynika z art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

W dalszej konsekwencji, oznacza to powstanie stosunku zobowiązaniowego o charakterze publicznoprawnym, którego treścią jest obowiązek podmiotu, który uzyskał przychód z powyższego tytułu, do zapłaty podatku dochodowego jako jego podatnik.

Następnie, w oparciu o art. 26 ustawy, należy ustalić podmiot, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu i który kierując się miejscem siedziby podatnika może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie tut. Organu, podmiotem który osiągnął przychód na terytorium RP z tytułu biletów lotniczych jest zagraniczne przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej. Ono jest też podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku.

Natomiast - w przedmiotowej sprawie - podmiotem, który dokonuje wypłat z powyższego tytułu jest Spółka, to Ona dokonuje płatności ze swojej karty kredytowej za zamówiony bilet.

Tym samym, na Niej ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat, tj. w wysokości 10% przychodów. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że Spółka dokonuje w imieniu tego pasażera, na jego rzecz oraz na jego rachunek zakupu biletu lotniczego wskazanego w zamówieniu.

Jednocześnie należy wskazać, iż Spółka posiadając certyfikat rezydencji od podmiotu zagranicznego, może zastosować postanowienia wynikające z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.