ILPB3/423-29/08-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu - 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu przedawnionego - jest prawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu przedawnionego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W maju 2004 r. podatnik zakupił towar z firmy niemieckiej. Kontrahent niemiecki za rozprowadzanie i promowanie jego towaru wynagradzał podatnika za te dodatkowe usługi poprzez wystawianie faktury rabatowej w wysokości 9% zakupionego towaru. Zgodnie z zawartą umową, przelewając zapłatę za zakupiony towar, podatnik pomniejszał kwotę należności o wysokość faktury rabatowej. Podatnik nie otrzymał faktury rabatowej do jednej z faktur. Wobec powyższego zwrócono się do dostawcy towaru z pismem o wystawienie faktury uznaniowej. Kilkakrotnie korespondencyjnie ponaglano dostawcę niemieckiego o wystawienie faktury rabatowej. Ostatecznie otrzymano ją w marcu 2005 r.. Do dnia dzisiejszego podatnik nie zapłacił żadnej kwoty na poczet spornej faktury. Zgodnie z obowiązującymi przepisami niemieckiego prawa cywilnego przedawnienie roszczeń z umowy sprzedaży wynosi 3 lata.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, prowadzona korespondencja z kontrahentem, dotycząca wystawienia faktury rabatowej od zakupionego towaru, gdzie polski podmiot potwierdza istnienie faktury we własnych księgach rachunkowych, przerywa bieg przedawnienia i w związku z tym nie powstaje przychód o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Czy też mimo prowadzenia opisanej korespondencji nie doszło do przerwania biegu przedawnienia i powstał przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie opisanego stanu faktycznego należy uznać, że nastąpiło uznanie niewłaściwe zobowiązania, które spowodowało przerwanie biegu przedawnienia. Bieg przedawnienia rozpoczął się na nowo razem z ostatnim pismem podatnika, w którym wspomniano o braku faktury rabatowej. Wobec tego nie jest konieczne ujmowanie w księgach handlowych roku 2007 przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązań. Przepisy kodeksu cywilnego stanowią, że bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Uznanie długu może występować w formie tzw. uznania właściwego i uznania niewłaściwego.

Uznanie niewłaściwe jest oświadczeniem wiedzy zobowiązanego, wyrazem jego świadomości istnienia skierowanego przeciw niemu roszczenia. Natura prawna tzw. uznania niewłaściwego wywołuje spory, ale w orzecznictwie przeważa pogląd, że jest ono jedynie oświadczeniem wiedzy, a nie oświadczeniem woli dłużnika. Należy jednak pamiętać, że uznanie niewłaściwe zawiera w sobie elementy zarówno wiedzy jak i woli, a zatem wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie. Może wynikać zarówno z zachowania się dłużnika, wyrażającego istnienie zobowiązania, jak również w drodze wykładni można dopatrzeć się uznania długu. Oświadczenie jest dorozumiane, jeżeli wynika z określonego zachowania się lub gdy oświadczający nie posługuje się środkami powszechnie używanymi, jednakże po uwzględnieniu towarzyszących okoliczności można przyjąć z dostateczną pewnością, że istnieje wola wywołania określonego skutku.

Z korespondencji kierowanej do niemieckiego kontrahenta, w której jest zawarta prośba o nadesłanie brakującej faktury rabatowej, wynika, że podatnik potwierdza fakt ujęcia w księgach rachunkowych faktury, do której nie wystawiono faktury rabatowej. W piśmie co prawda nie ma wprost informacji, że Spółka pozostaje w zwłoce co do płatności kwot wskazanych na wspomnianej fakturze. Jednakże z całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności liczby skierowanych pism oraz przeprowadzonych rozmów z dostawcą należy wnioskować, że podatnik dokonał uznania niewłaściwego zobowiązania wynikającego ze spornej faktury.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik kierując pisma do kontrahenta nie sugerował wprost, że zapłata spornej faktury nastąpi dopiero po wystawieniu przez niego faktury rabatowej - a więc przyznawał, że roszczenie jest wymagalne i jego zapłata nastąpi w bliżej nieokreślonej przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.