ILPB3/423-284/08-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2008 r. (data wpływu 12 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest

- prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1 i 2,

- bezprzedmiotowe w części dotyczącej pytania nr 3.

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 sierpnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 lutego 2007 r. Podatnik zorganizował okolicznościowe przyjęcie nazwane "G. O." w związku z uroczystym otwarciem Hotelu S., mieszczącym się w P. przy ul. B. Na przyjęcie z okazji otwarcia Hotelu zostali zaproszeni przedstawiciele różnych firm, a także przedstawiciele lokalnych władz. Dobór zaproszonych gości został dokonany przez Podatnika. Podatnik wysyłając zaproszenia na przyjęcie kierował się tym, aby w uroczystym otwarciu Hotelu brały udział przede wszystkim podmioty, które z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą mogą w przyszłości stanowić potencjalną grupę klientów Hotelu. Wysłanie zaproszeń poprzedzone było ze strony Hotelu przeprowadzeniem ankiety wśród potencjalnych nabywców usług gastronomicznych i hotelowych oraz przeprowadzeniem analizy rynku nabywców tożsamych usług.

W związku z powyższym, zaproszenia zostały skierowane m.in. do: banków, ubezpieczycieli, stowarzyszeń, fundacji, izb wspierających przedsiębiorczość, ambasad, konsulatów, firm, które swoją specyfiką działania mogą sugerować korzystanie w przyszłości dla siebie oraz swoich kontrahentów m.in. z usług noclegowych i gastronomicznych oraz innych oferowanych przez hotel, firm turystycznych, hoteli, szkół wyższych, placówek edukacyjnych, mediów (prasa, radio, telewizja), muzeów, galerii, teatrów. Łącznie rozesłano ok. 1000 zaproszeń. Na zorganizowanie przyjęcia Hotel poniósł m.in. wydatki na: poczęstunek (produkty spożywcze, napoje, w tym napoje alkoholowe), wynajem miejsc parkingowych dla gości na terenie Międzynarodowych Targów P., opłacenie usług transportowych (taxi dla części gości), występy zespołów muzycznych (w tym koszty występu i przyjazdu zespołu), wyprodukowanie drobnych reklamówek i gadżetów z logo Hotelu (m.in. widokówek, breloczków do kluczy, torebek reklamowych), reklamową oprawę imprezy (banery, zdjęcia, plakaty, pokazywanie slajdów, prowadzenie przyjęcia przez zewnętrznych profesjonalnych konferansjerów, dodatkowe hostessy itp.).

Uroczyste przyjęcie zostało zorganizowane w ten sposób, że poza przewidzianym poczęstunkiem dla zaproszonych gości, przewidziano występy artystyczne oraz oprowadzanie zaproszonych gości po pokojach i innych pomieszczeniach Hotelu, przeznaczonych dla gości, w celu przedstawienia - pokazania i zaprezentowania możliwości Hotelu oraz znajdujących się w nim atrakcji. Ten promocyjny sposób przedstawienia walorów Hotelu miał na celu zachęcenie zaproszonych gości do korzystania w przyszłości z usług hotelarskich, m.in. noclegowych, gastronomicznych, wynajmu sal konferencyjnych, itp. Celem tego spotkania było także zachęcenie do skorzystania przez gości z walorów Hotelu i rozreklamowanie tych walorów wśród kontrahentów, którzy potencjalnie skorzystaliby z usług proponowanych przez Hotel. Na zorganizowanie przyjęcia Hotel poniósł pewne wydatki.

Pismem z dnia 5 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż potrawy, wyroby cukiernicze oraz alkohole, którymi częstowani byli goście zachowały charakter typowy dla poczęstunków serwowanych w restauracjach oraz hotelach. Jednocześnie wskazano, iż alkohole serwowane były w ilości symbolicznej - do poczęstunku.

Z kolei wydawane upominki miały typowy charakter gadżetów reklamowych i były niskiej wartości, np. breloczki do kluczy z logo oraz adresem firmy. Dodatkowe upominki, tj. puzzle, cygara nie były opatrzone w logo firmy. Ponadto na potrzeby dowiezienia i odwiezienia niektórych gości skorzystano z kilku taksówek.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Podatnik powziął wątpliwość, czy wydatki w zakresie przez niego przedstawionym i poniesionym, związane z zorganizowaniem przyjęcia okolicznościowego mieszczą się w pojęciu reklamy i promocji, a tym samym czy Podatnik może ująć je w całości w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

stanowią reklamę w rozumieniu ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług hotelowych, gastronomicznych, wynajem sal, organizacja przyjęć i spotkań. W literaturze znajdujemy różne definicje słów "hotelarstwo" jak i "usługi hotelowe", podobnie jak "usługi gastronomiczne". I tak czytamy, że "hotelarstwo" jest działalnością gospodarczą, mającą na celu zaspokajanie podstawowych potrzeb bytowych osób przebywających czasowo poza miejscem stałego zamieszkania. Są to między innymi: nocleg i wyżywienie, rekreacja, rozrywka i bezpieczeństwo. W literaturze przedmiotu brak jest jednomyślnej definicji co do istoty usług hotelarskich. Na przykład M. Turkowski wyróżnia usługę hotelarską spośród innych, przyjmując fakt świadczenia tej usługi przez zakład hotelarski, a nie sam rodzaj usługi. Definiuje on usługi hotelarskie jako czasowe wynajmowanie podróżnym pokoi lub miejsc oraz korzystanie z wybranych usług. Z kolei J. Sierpiński również stosuje kryterium podmiotu świadczącego usługę zaznaczając, iż usługa hotelarska to zespół działań świadczonych w zakładzie hotelarskim, przy wykorzystaniu specjalnie do tego przystosowanych urządzeń technicznych. Usługa ta składa się ze świadczeń związanych z zaspokojeniem podstawowych potrzeb bytowych takich jak zakwaterowanie, wyżywienie czy opieka zdrowotna. Dalej, W. Gaworecki podkreśla, że zakres usług hotelarskich jest zróżnicowany, co wiąże się ze zróżnicowaniem pobytu turystycznego oraz odmiennością funkcji pełnionych przez obiekty. Mając na uwadze obowiązujące w literaturze definicje "usług hotelowych", należy przyjąć, że usługa tego typu nie ogranicza się wyłącznie do świadczenia polegającego na zapewnieniu miejsca zakwaterowania, ale polega również na świadczeniu usług związanych z pobytem gościa/turysty w obiekcie hotelowym (m.in. wyżywieniem, rekreacją, udostępnieniem innych pomieszczeń i urządzeń do przeprowadzania tradycyjnych oraz video-i telekonferencji oraz pozostałych mediów - internet, telefon, itp.).

Zatem, jak zauważa się powyżej, Hotel zorganizował spotkanie promocyjne, wykorzystując okazję "Otwarcia Hotelu", do prezentacji własnych usług potencjalnym kontrahentom. Do tego celu zaproszono jak największą ilość gości, umożliwiając im równocześnie sprawdzenie walorów poszczególnych segmentów działalności Hotelu, poprzez przekazania do dyspozycji gościom:

- poczęstunku,

- możliwości zwiedzania i sprawdzania standardu pokojów,

- możliwości zwiedzania i sprawdzania sal konferencyjnych i ich wyposażenia,

- możliwości zwiedzania i sprawdzania miejsc przeznaczonych do rekreacji (saunę, basen, itp.),

- możliwości zwiedzania i skorzystania z pozostałych rozrywek, barów, występów muzycznych, itp.

Przepisy podatkowe nie zawierają definicji reklamy. Pojęcie to definiowane jest najczęściej poprzez odwołanie się do jego językowego znaczenia, a więc jako "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości ich nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś" (R. Krasnodębski, "Wydatki marketingowe w świetle ustaw o podatkach dochodowych" - Monitor Podatkowy 2004, nr 11, s. 20: J. Marciniuk red., "Podatek dochodowy od osób prawnych" Rok 2007 - Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 430 do art. 16, s. 567). Pojęcie reklamy można rozumieć także w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego towarach lub usługach, "działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzanie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego" (B. Brzeziński, M. Kalinowski, "Podatek dochodowy od osób prawnych", Komentarz - Warszawa 1997, s.159), czyli nie tylko jako rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również jako działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego (decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 14 września 2004 r., nr BI/005/0227/04, Lex nr 3357 odwołująca się do tezy wyroku NSA z dnia 12 czerwca 1997 r., sygn. akt I SA/Ka 192-193/97). Zgodnie z definicją przyjętą w Słowniku języka polskiego (pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992) "reklama" oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki służące temu celowi (np. plakaty, napisy, ogłoszenia, itp.).

Istotne znaczenie przy kwalifikowaniu wydatków na cele reprezentacji lub reklamy ma również orzecznictwo sądów administracyjnych. Jak bowiem stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 września 2000 r. (sygn. akt III SA 1994/99), w przypadku firmy "reprezentacja" jest to "dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów". Z kolei w wyroku z dnia 10 listopada 1999 r. (sygn. akt I SA/Lu 1030/98), Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że pojęcie "reklama" oznacza "wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcania ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego".

W doktrynie prezentowane jest stanowisko, które wskazuje że wydatki reprezentacyjne towarzyszą działaniom reklamowym i mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości. "Tak więc w przypadku, gdy podatnik zorganizował konferencję prasową dotyczącą wprowadzenia na rynek nowego produktu, podczas której podawane były napoje i poczęstunek, to takie działania podatnika mają na celu zareklamowanie produktu - więc wydatki na zakup żywności czy napojów nie mogą być uznane za wydatki na reprezentację, lecz podatnik może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w całości" (R. Dłuska, Jak odróżnić reprezentację od wydatków reklamowych, Rzeczpospolita 2007, nr 15, dodatek Dobra Firma). Przykładem jest tu decyzja Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 grudnia 2004 r. (sygn. PB I-1/4150-8/04/AS), w której stwierdzono, że: "oferowanie (częstowanie) zwiedzających w trakcie akcji "otwartych drzwi" napojów, owoców, słodyczy, jak również zorganizowanie gorącego bufetu stanowi jeden z elementów reklamy, której celem jest zachęta do odwiedzenia stoiska organizowanego przez daną firmę, zainteresowanie oferowanymi produktami, a w konsekwencji doprowadzenie do zawarcia stosownych umów kupna-sprzedaży". W postanowieniu z dnia 17 września 2007 r. (1473/974/KDO/423/78/07/ES). Trzeci Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu stwierdził, że "wydatki na serwowane w trakcie imprezy promocyjnej posiłki z własnej restauracji nie mają charakteru "reprezentacji". Nie mają bowiem na celu wykazania szczególnej okazałości czy wytworności Spółki. Mają one charakter reklamowy, którego celem jest zachęcenie potencjalnych klientów do udziału w akcji promocyjnej i do zakupu towarów co w konsekwencji sprzyja zwiększeniu sprzedaży w firmie".

Jak podkreśla NSA, pojęcie reklamy powinno być interpretowane w granicach sensu użytych słów i w znaczeniu, jakie nadaje im język potoczny (Wyrok z dnia 20 listopada 2002 r., III SA 810/2001). Taką wykładnię, co do zasady, przyjmuje także ministerstwo Finansów oraz organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż Ministerstwo Finansów wielokrotnie (m.in. w pismach z dnia 11 lipca 2006 r. - odpowiedź na interpelację poselską nr 3331, 23 marca 2006 r. - odpowiedź na interpelację poselską nr 1432, 14 grudnia 2005 r. - odpowiedź na interpelację poselską nr 86) podkreślało, iż to podatnik sam dokonuje wyboru metody i sposobu reklamy, z uwzględnieniem prowadzonej przez siebie działalności w taki sposób, aby odnosiła ona jak najlepszy skutek.

Jak stwierdzono w pierwszym z cytowanych pism Ministra Finansów (z 11 lipca 2006 r.: "Odnosząc się do przedstawionego problemu, pragnę zauważyć, iż w ocenie Ministra Finansów przepisy podatkowe regulujące kwestie kwalifikacji kosztów reprezentacji i reklamy do kosztów uzyskania przychodów, nie naruszają art. 22 Konstytucji. Nie ograniczają one bowiem praw podatników do decydowania, w jaki sposób powinni reklamować swoje towary i usługi, a tym samym nie wprowadzają ograniczeń w prowadzeniu działalności gospodarczej. Przepisy ustaw o podatku dochodowym regulujące kwestie reklamy nie są skierowane do właścicieli nośników reklamy lecz do podatników reklamujących swoje produkty w różnych formach. Zastosowane przez ustawodawcę szczególne rozwiązania w stosunku do reklamy prowadzonej w publiczny sposób są uzasadnione m.in. z tego względu, że reklama prowadzona publicznie ma miejsce wówczas, gdy jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich odbiorców, posiada więc anonimowy, powszechny i nieprywatny charakter. Ma zatem na celu dotarcie do jak największej liczby ewentualnych klientów. Ustawy podatkowe nie stanowią również formy dyskryminacji gospodarczej, ponieważ dotyczą wszystkich podatników, nie dokonują różnicowania pod względem podmiotowym, lecz regulują wyłącznie kwestie możliwości zaliczania wydatków ponoszonych na reklamę do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy podatkowe nie wskazują, w jaki sposób należy reklamować swoje towary i usługi, a przez to nie ograniczają prawa przedsiębiorców do swobodnego decydowania o tym, w jaki sposób chcą reklamować swoje towary i usługi. Przepisy te określają jedynie skutki podatkowe, związane z podejmowanymi przez podatników decyzjami. Spółka zwraca uwagę, iż wszelka działalność reklamowa nosząca cechy reklamy publicznej umożliwia podatnikom zaliczenie do kosztów podatkowych całości poniesionych w tym celu wydatków i to zarówno wówczas, gdy reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu, jak też w inny publiczny sposób. Stanowisko takie było już wielokrotnie prezentowane przez Ministra Finansów m.in. w piśmie z dnia 14 grudnia 2005 r., Nr PB3/GM-060-34/05/BM6-15330 oraz z dnia 5 stycznia 2005 r., Nr PB3/BM6-17155/GM-060-34/04".

Warto zwrócić uwagę, iż do końca 2006 r. ustawodawca rozróżniał reklamę publiczną i niepubliczną, uzależniając tym samym odpowiednie możliwości zaliczenia wydatków do kosztów prowadzonej działalności. Nowe uregulowanie nie rozróżnia pojęcia reklamy. Tym samym pozostaje bez znaczenia to, co na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów zostało zaliczone do reklamy publicznej, bądź też reklamy niepublicznej. Aktualnie, zdaniem Spółki, wszystkie te wydatki - klasyfikowane jako reklama publiczna i niepubliczna, będą klasyfikowane w ramach pojęcia reklama.

Wobec braku definicji reklamy w przepisach podatkowych, definicję tę znajdujemy także w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz pismach organów podatkowych:

* reklama to stosowanie przez producenta i sprzedawcę wszelkich form i środków oddziaływania na nabywcę, mających na celu "intensyfikację sprzedaży dóbr" oraz każdy przekaz zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów i usług (Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2000 r., SA/Rz 815/99);

* reklamą jest wszystko, co zawiera dodatkowe informacje o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia (Wyrok z dnia 26 września 2000 r., III SA 1994/1999);

* reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzanie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego (Pismo, Izba Skarbowa Gdańsk, 14 września 2004 r., BI/005/0227/04).

W orzecznictwie znajdujemy także definicję "usług reklamowych", co zdaniem Spółki należy utożsamiać z pojęciem reklamy, które z pewnością jest szersze.

Pojęcie "usług reklamowych" obejmuje działalność promocyjną, np. sprzedaż towarów po niższych cenach, bezpłatne przekazanie towarów, świadczenie usług według stawek obniżonych lub bez wynagrodzenia, organizację przyjęć lub bankietów, jeśli w zakres tych czynności wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług, będących przedmiotem tych czynności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi (Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1993 r., C 73/1992). Dalej, jak zauważono w jednym z wyroków (SA/Ka 1894/94), pojęcie reklamy jest na tyle pojemne, że obejmuje również pojęcie promocji.

W wyroku NSA z dnia 6 grudnia 2000 r. (SA/Rz 815/99) czytamy: "reklama to stosowanie przez producenta i sprzedawcę wszelkich form i środków oddziaływania na nabywcę, mających na celu "intensyfikację sprzedaży dóbr" oraz każdy przekaz zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów i usług". W jednym z wyroków NSA (Wyrok NSA z dnia 17 listopada 1993 r., C 68/1992) stwierdził, iż pod pojęciem "usług reklamowych" należy rozumieć działalność promocyjną, prowadzoną poprzez np. sprzedaż towarów po obniżonych cenach, wręczanie klientom ruchomego majątku trwałego sprzedanego odbiorcy przez agencję reklamową, świadczenie usług po niższych cenach lub bez wynagrodzenia, organizację przyjęć lub bankietów, jeśli w zakres tych czynności wchodzi informowanie odbiorców o istnieniu firmy oraz jakości oferowanych produktów lub usług będących przedmiotem tych czynności w celu zwiększenia sprzedaży produktu lub usługi.

Dotyczy to także wszelkich czynności, stanowiących integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu/usługi, np. wytwarzanie przedmiotów wykorzystywanych w konkretnej reklamie.

Zdaniem Podatnika, jedną z dopuszczalnych form reklamy działalności związanej z szeroko rozumianym świadczeniem usług hotelowych jest zorganizowanie przyjęcia, na którym Podatnik może pokazać zakres usług i standard pobytu w prowadzonym Hotelu, poprzez m.in.:

- serwowanie i degustację przez zaproszonych gości potraw i napojów z oferty Hotelu,

- ukazanie klimatu pobytu w Hotelu poprzez występy artystyczne zespołu muzycznego na zorganizowanym przyjęciu,

- oprowadzenie zaproszonych gości po pokojach hotelowych, w celu pokazania warunków pobytu oferowanego przez Hotel przebywającym gościom,

- zaprezentowanie przez Hotel sal konferencyjnych i ich wyposażenia technicznego,

- przedstawienie innych wydzielonych pomieszczeń hotelowych (takich jak sauna, siłownia, gabinet odnowy), w których przebywający goście mogą spędzić czas wolny.

Taki sposób prowadzenia reklamy dopuszczają w pismach organy podatkowe. W piśmie Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 14 września 2004 r., BI/005/0227/04, czytamy: "reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia, ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabywania towarów od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego". Analogicznie stwierdzono, m.in. w pismach z dnia 31 października 2006 r. (ŁUS-II-2-423/139/06/AT).

Jeszcze szerzej reklama została ujęta w wyroku NSA z dnia 11 kwietnia 2002 r., I SA/Kr 1061/01, w którym czytamy: "kosztami reklamy są w szczególności koszty propagowania sprzedaży produktów podmiotu gospodarczego bez względu na formę reklamy". W analogicznej sytuacji NSA w wyroku z dnia 14 listopada 2002 r., I SA/Wr 4097/2001 stwierdził, iż "zorganizowanie przez Podatnika przyjęcia związanego z otwarciem Hotelu miało na celu przekazanie informacji o usługach i nakłonienie potencjalnych nabywców do skorzystania z usług hotelu w przyszłości". W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwala się pogląd, iż najistotniejszą cechą reklamy jest informacja, mająca na celu zachęcenie potencjalnego klienta do nabycia reklamowanego towaru (wyrok NSA z dnia 29 września 1998 r., sygn. akt I SA/Po).

Uznając wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę jako wydatki mieszczące się w pojęciu reklamy I Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w postanowieniu 1471/DPR1/423/19/07/MK z dnia 24 kwietnia 2007 r. stwierdził, że "Spółka organizuje degustację napojów alkoholowych w celu przedstawienia klientom walorów konsumpcyjnych tych napojów alkoholowych, które są przedmiotem degustacji. Posługując się terminologią finansową Spółka przekazuje próbki swoich towarów klientom, po to aby mogli się zapoznać z ich jakością. Celem poczęstunku napojami alkoholowymi, dystrybuowanymi przez Spółkę jest zareklamowanie produktów Diageo i zachęcenie do ich zakupu, a tym samym zwiększenie sprzedaży. Działania te nie mają nic wspólnego z prezentacją "wytworności" czy "okazałości" firmy, czy też budową jej wizerunku za pomocą gastronomii i innych zbliżonych świadczeń, a więc nie są one reprezentacją, lecz klasyczną reklamą. W celu realizacji działań reklamowych, w szczególności w przypadku imprez zamkniętych organizowanych poza lokalami gastronomicznymi, Spółka ponosi też koszty cateringu, wynajmu sal, hostess, fotografa. Brak tych wydatków uniemożliwiałby odpowiednią reklamę produktów Spółki. Stąd też, wydatki te mają również charakter wydatków reklamowych i mają na celu osiągnięcie przychodów. Ponadto całokształt działań (wydatków) podejmowanych w ramach imprez zamkniętych, organizowanych poza lokalami gastronomicznymi pozwala na zaproszenie dziennikarzy, którzy później opisują zdarzenie w gazetach".

Zdaniem Wnioskodawcy, specyficzny charakter prowadzonej działalności, tj. świadczenie usług hotelowych wymusza na podatniku wyjątkowy sposób reklamy swojego produktu, który m.in. może polegać na zorganizowaniu przyjęcia związanego z otwarciem Hotelu, połączonego m.in. z degustacją produktów, napojów, w tym alkoholowych, pozostających w ofercie Podatnika. Taki sposób rozumienia reklamy nie pozwala interpretować zapisu zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w sposób dosłowny, bez powiązania go z celem, do jakiego został ustanowiony. Tak rozumiane pojęcie reklamy daje, zdaniem Wnioskodawcy, możliwość uznania poniesionych przez niego wydatków (w zakresie przedstawionym w piśmie) na zorganizowanie przyjęcia, związanego z otwarciem Hotelu, jako kosztów prowadzonej działalności. Bezsprzeczny wydaje się także związek przyczynowy, który zachodzi pomiędzy wydatkowaniem przez Podatnika określonych kwot, związanych z zorganizowaniem przyjęcia, a przychodami, które podatnik może osiągnąć w przyszłości w związku z prowadzeniem działalności (tak jak stwierdzono w wyroku NSA z dnia 2 lutego 1999 r. SA/Rz 834/97). W wyroku tym czytamy: "aby uznać za koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione na reklamę konieczne jest, aby była to reklama publiczna i aby wydatki na reklamę były celowe tzn. aby między tymi wydatkami a przychodem zachodził związek przyczynowy tego typu, że poniesione wydatki mają wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Nie ulega przy tym żadnej wątpliwości, że fakt poniesienia owych wydatków na reklamę podatnik winien wykazać w sposób nie budzący wątpliwości").

Tym samym Spółka uważa, że wydatki poniesione przez podatnika na zorganizowanie uroczystego przyjęcia "Otwarcia Hotelu" stanowią wydatki związane z reklamą, a tym samym Podatnikowi przysługuje prawo ich zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności.

Jednocześnie Spółka zwraca wyraźnie uwagę, iż w ostatnim czasie znacząco zmieniło się stanowisko organów podatkowych w analogicznych sprawach, które coraz częściej uznają za prawidłowe stanowisko uznania wyżej określonych wydatków za wydatki na reklamę, stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Spółka potwierdza swoje stanowisko, przytaczając przykładowe, korzystne interpretacje, tj.:

- interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. 1401/BP-I/4210-77/07/SP/PP-I,

- interpretacja Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu 1473/KDO/423/78/07/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za

- prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1 i 2,

- bezprzedmiotowe w części dotyczącej pytania nr 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem, pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Do katalogu kosztów nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej oraz ułatwienie zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Przywołana powyżej definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność, jako środki, do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta czy kontrahenta.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała okolicznościowe przyjęcie, związane z uroczystym otwarciem Hotelu.

Uczestnikami otwarcia były przede wszystkim podmioty, które z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą mogą w przyszłości stanowić potencjalną grupę klientów Hotelu, czyli przedstawiciele banków, ubezpieczycieli, stowarzyszeń, fundacji, izb wspierających przedsiębiorczość, ambasad, konsulatów, firm turystycznych, hoteli, szkół wyższych, placówek edukacyjnych, mediów (prasa, radio, telewizja), muzeów, galerii, teatrów.

Celem zorganizowanego spotkania promocyjnego była prezentacja własnych usług potencjalnym kontrahentom. W trakcie ww. spotkania zaproszeni goście mogli poznać walory poszczególnych segmentów działalności Hotelu, poprzez przekazanie do ich dyspozycji poczęstunku (zarówno z restauracji jak i baru hotelowego), ukazanie klimatu pobytu w hotelu, oprowadzenie zaproszonych gości po pokojach hotelowych celem pokazania oferowanych warunków pobytu przebywającym gościom, zaprezentowanie sal konferencyjnych i ich wyposażenia technicznego, przedstawienie innych wydzielonych pomieszczeń hotelowych (takich jak sauna, siłownia, gabinetu odnowy), w których przebywający goście mogą spędzić czas wolny oraz mają możliwość obejrzenia występów zespołów muzycznych.

Również przekazywane zaproszonym gościom drobne upominki (widokówki, breloczki do kluczy, torebki reklamowe), nie mają charakteru reprezentacyjnego - ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, iż wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów jest niska, wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie spełniają kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia "reprezentacji", w konsekwencji nie podlegają wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż przyjęcie z okazji otwarcia Hotelu nie nosiło znamion reprezentacji. Miało ono bowiem na celu zareklamowanie i wypromowanie nowopowstałego obiektu hotelowego czyli zachęcenie potencjalnych klientów do skorzystania z szerokiego wachlarza usług Hotelu w przyszłości.

Zatem wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki, wymienione w pytaniu 1, stanowią wydatki na reklamę, można je zatem uznać za koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem jednak, iż wydatki te pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskiwanymi przychodami (zachowaniem, zabezpieczeniem źródeł przychodów) oraz są prawidłowo udokumentowane.

Z uwagi na powyższe, wniosek Spółki w części dotyczącej pytania 3 jest bezprzedmiotowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.