ILPB3/423-282/09-3/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji filmowej oraz telewizyjnej. W szczególności, Spółka jest producentem seriali komediowych, teleturniejów, programów z gatunku "reality show", seriali kryminalnych, telenoweli oraz filmów fabularnych.

W toku prowadzonej działalności, Spółka zatrudnia osoby oraz angażuje różne podmioty potrzebne do zrealizowania danej produkcji. W szczególności, do grona podmiotów zaangażowanych w realizację danej produkcji należą aktorzy, reżyserzy, kierownicy produkcji, operatorzy światła i dźwięku, charakteryzatorzy, statyści, monterzy oraz inne osoby niezbędne dla realizacji danej produkcji. Z uwagi na fakt, że działalność produkcyjna Spółki odbywa się w określonych ramach czasowych, wspomniane osoby są zwykle angażowane do danego projektu na podstawie umów zlecenia oraz umów o dzieło. Ponadto, Spółka angażuje do ekipy realizatorskiej osoby świadczące usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Do grona osób realizujących daną produkcję wchodzą również osoby oddelegowane do pracy przy danej realizacji przez różne firmy, świadczące usługi na rzecz Spółki.

W zależności od potrzeb danej produkcji, praca może odbywać się w studiu zdjęciowym oraz w miejscach znajdujących się poza studiem (np. w plenerze, w wynajętych pomieszczeniach etc.). W trakcie produkcji Spółka zapewnia wyżywienie na rzecz wszystkich osób biorących udział w realizacji danej produkcji. Z uwagi na konieczność szybkiego i sprawnego podania posiłków na planie zdjęciowym, z reguły wyżywienie dostarczane jest przez firmy cateringowe, z którymi Spółka ma podpisane umowy na świadczenie usług w tym zakresie. Ponadto, zdarzają się sytuacje, w których Spółka kupuje artykuły spożywcze lub usługi gastronomiczne na rzecz osób zaangażowanych w daną produkcję (zwykle ma to miejsce w przypadku, gdy czas lub miejsce realizacji prac zdjęciowych uniemożliwiają zaangażowanie firmy cateringowej).

Z uwagi na ścisły związek kosztów wyżywienia z realizacją produkcji, Spółka uwzględnia ww. koszty wyżywienia w procesie budżetowania kosztów danej produkcji. Ponadto, w przypadku produkcji realizowanych przez Spółkę na zlecenie zewnętrznych podmiotów, wysokość kosztów wyżywienia dla ekipy realizującej produkcję podlega akceptacji przez podmiot zlecający produkcję i jest zwykle wyszczególniona w kosztorysie danej produkcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty poniesione przez Spółkę w celu zapewnienia wyżywienia dla celów danej produkcji filmowej lub telewizyjnej stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone w związku z zapewnianiem wyżywienia dla ekipy realizatorskiej stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie stanowią kosztów poniesionych na cele reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1".

W ocenie Spółki, ponoszenie kosztów wyżywienia w trakcie realizacji danej produkcji ma związek z osiąganiem przychodów przez Spółkę, ponieważ ich poniesienie następuje w celu realizacji produkcji filmowych i telewizyjnych, których sprzedaż stanowi dla Spółki podstawowe źródło przychodów. Koszty wyżywienia są jednym z elementów kalkulacji kosztów realizacji danego projektu (takim samym jak koszt zaangażowania aktorów, czy koszt wynajmu odpowiedniego sprzętu). Konsekwentnie, koszt ten przekłada się na wynagrodzenie uzyskiwane przez Spółkę od podmiotów zlecających daną produkcję. Tym samym, należy uznać, że spełniony jest wymóg wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, do omawianych kosztów nie stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy, zgodnie z którym "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".

Z uwagi na fakt, że przepisy ww. ustawy nie zawierają definicji "reprezentacji", w celu ustalenia zakresu pojęcia zgodnie z wykładnią językową, należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie z definicją słownikową (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007), przez "reprezentację" rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Przytoczona definicja wskazuje, że przez "reprezentację" rozumie się takie działania podatnika, które mają na celu utrzymanie oficjalnych kontaktów, ale przede wszystkim okazywanie wytworności i wystawności w sposobie działania podatnika.

Tymczasem, w przypadku zapewniania wyżywienia przez Spółkę, nie można mówić o działaniu mającym na celu okazywanie wystawności i wytworności w sposobie działania, gdyż działanie to ma przede wszystkim na celu zapewnienie sprawnego i niezakłóconego przebiegu produkcji filmowej, a co za tym idzie, sprawnej organizacji pracy całego zespołu zdjęciowego. Nie można zatem przypisywać działaniu Spółki charakteru reprezentacji, w sytuacji, gdy zasadniczym powodem do ponoszenia tego rodzaju kosztów jest chęć sprawnej organizacji pracy na planie zdjęciowym i jego najbliższym otoczeniu.

Należy podkreślić, że zapewnianie przez Spółkę wyżywienia dla ekipy zdjęciowej pozwala na oszczędność środków finansowych. Samodzielne spożywanie posiłków przez te osoby nie byłoby możliwe bez poświęcenia dodatkowego czasu koniecznego na zrobienie przerw w zdjęciach, tak, aby możliwy był dojazd do miejsc, w których członkowie ekipy mogliby nabyć i spożyć posiłek (w szczególności w sytuacji, gdy plan zdjęciowy znajduje się w miejscach oddalonych od punktów gastronomicznych). Wiązałoby się to z kolei z dodatkowymi nakładami, które Spółka musiałaby ponieść w związku z pracami na planie zdjęciowym. Przestoje w produkcji powodowałyby bowiem konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów wynajmu sprzętu do produkcji filmowej i telewizyjnej oraz kosztów zaangażowania obsługującego go personelu lub firm. Ponadto, opuszczanie planu zdjęciowego przez odpowiednio ucharakteryzowanych i ubranych aktorów, wiązałaby się z każdorazową koniecznością ponownej charakteryzacji i przebierania się w odpowiednie stroje, co wymuszałoby dodatkowe nakłady pracy, a co za tym idzie również czasu. Wydłużenie czasu realizacji produkcji związane byłoby ze zwiększeniem kosztów angażu aktorów, ekip producenckich oraz kontrahentów świadczących usługi potrzebne do danej produkcji. Innymi słowy, im krótszy czas realizacji danej produkcji filmowej i telewizyjnej (czemu sprzyja zapewnianie wyżywienia przez Spółkę bezpośrednio na planie zdjęciowym), tym w rezultacie, mniejsze są nakłady po stronie Spółki. Nie można zatem mówić o tym, że zapewnianie wyżywienia ma na celu okazywanie wytworności w sposobie działania Spółki, jeżeli podstawowym powodem podejmowania tego działania jest rachunek ekonomiczny Spółki.

Zdaniem Spółki, w omawianym przypadku nie można mówić o reprezentacji, również z tego względu, że zapewnianie wyżywienia na planie zdjęciowym jest powszechnie stosowaną praktyką w branży filmowej i telewizyjnej. A zatem, skoro zapewnianie wyżywienia na planie zdjęciowym nie wyróżnia Spółki na tle innych podmiotów z branży, nie można twierdzić, że działanie Spółki cechuje się okazywaniem wystawności w sposobie Jej działania.

Stanowisko Spółki potwierdzają w szczególności:

Ponadto, Spółka zauważa, że nawet gdyby przyznać, że zapewnianie wyżywienia przez Spółkę pozytywnie wpływa na wizerunek Spółki w oczach zaangażowanych osób, przez co działanie to nosi pewne znamiona "reprezentacji", to z uwagi na fakt, że jego celem nadrzędnym jest sprawna organizacja pracy na planie zdjęciowym, kosztów tych nie można uznać za koszty "reprezentacji" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pogląd taki został wyrażony m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r. (III SA/Wa 1597/08), w którym, odnosząc się do podatkowego traktowania kosztów imprez promujących wydawanie czasopisma, Sąd stwierdził następująco: "pomimo tego, iż nie można stwierdzić, iż cele reprezentacji nie towarzyszą w ogóle opisanej we wniosku Spółki imprezie, to jednak nie stanowią one dominującego jej elementu, zasadniczego celu jej przeprowadzenia i w związku z tym nie ma podstaw, aby przyjąć, iż wydatki poczynione na organizację takiej imprezy, mogą być potraktowane jako koszty reprezentacji w rozumieniu powyższego przepisu i na jego podstawie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy Organ informuje również, iż przedmiotowe wydatki powinny być właściwie udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie stanu faktycznego została wydana odrębna interpretacja w dniu 2 lipca 2009 r. nr ILPB3/423-282/09-2/MC.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.