ILPB3/423-28/10-2/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należąca do Grupy Kapitałowej nabyła na podstawie umowy zawartej pomiędzy x a y (dalej: Licencjodawca), licencję na oprogramowanie X Licencjodawcy.

Pomimo tego, że stroną umowy licencyjnej z x jest tylko y, to - zgodnie z art. 2.4 i art. 2.12 tej umowy - x udzielił licencji na korzystanie z Systemu nie tylko przez y, ale także przez każdą inną spółkę należącą do Grupy Kapitałowej, która to Grupa została w umowie licencyjnej odpowiednio zdefiniowana. Do Grupy tej należy także Wnioskodawca.

Zgodnie zatem z art. 2.4 umowy licencyjnej, licencja zostaje udzielona na rzecz x wyłącznie w celu korzystania z Systemu na zasadach określonych w Umowie przez x oraz podmioty z Grupy.

Zgodnie natomiast z art. 2.12 Umowy, zakres licencji udzielonej x przez Licencjodawcę obejmuje możliwość korzystania z Systemu przez podmioty z Grupy - w czasie, gdy będą one spełniały kryteria zaliczenia ich do Grupy (dalej: Użytkownicy, Nabywcy) - pod następującymi warunkami, które winny być spełnione łącznie:

Jednocześnie, na podstawie umowy o rozliczenie kosztów nabycia i wdrożenia zawartej pomiędzy Spółką a y (również spółką z Grupy I), część kosztów ustalonych w oparciu o zakres w jakim Spółka będzie gospodarczo wykorzystywała system, jest alokowana na Spółkę. Przy czym koszty te ustalone zostały według mierzalnych wskaźników planowanego wykorzystania systemu przez Spółkę.

Spółka ponosi więc wydatki na nabycie wartości niematerialnej i prawnej w wysokości sumy kosztów nabycia i wdrożenia systemu jakimi jest obciążana i w takiej wartości rozpoznała wartość niematerialną i prawną we właściwej ewidencji. Prawidłowość takiego podejścia została potwierdzona w udzielonej interpretacji indywidualnej z 13 listopada 2009 r. sygn. ILPB3/423-712/09-4/MC.

Fakt, iż implementowana w Spółce technologia charakteryzuje się innowacyjnością w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (niestosowanie na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat), został potwierdzony opinią Wydziału x Uniwersytetu x, niezależnej od Spółki jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki.

Główna oś innowacyjności technologii wdrażanej w Spółce opiera się na zastosowaniu zindywidualizowanego Zintegrowanego Systemu Informatycznego x. Wspomniany system bazuje na technologii x pochodzącej z 2007 r.. Powyższe sprawia, iż rozwiązanie technologiczne wprowadzone w Spółce jest innowacyjne w skali świata w okresie nie dłuższym niż 5 ostatnich lat (co potwierdza również przywołana opinia jednostki naukowej).

Dodatkowo, dzięki wdrożeniu opisanego innowacyjnego rozwiązania technologicznego, będzie możliwe oferowanie klientom Spółki zasadniczo zmienionych usług. Wspomniane zmiany będą dotyczyły:

* zasadniczej zmiany (poprawy) szybkości świadczenia usług;

* zasadniczej zmiany (poprawy) dokładności świadczenia usług (mniej błędów);

* zasadniczej zmiany (poprawy) obsługi świadczonych usług (np. wykonanie usługi, fakturowanie);

* zasadniczej zmiany (poprawy) jakości usług poprzez monitorowanie ich wykonania (jakość i terminowość).

Spółka w roku podatkowym nabycia oraz w roku poprzedzającym nabycie nowych technologii nie prowadziła działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

Jednocześnie celem uzyskania licencji było usprawnienie oraz podniesienie efektywności działalności Spółki, poprzez usprawnienie i automatyzację wewnętrznych procesów gospodarczych.

Spółka nie otrzymała również w jakiejkolwiek formie zwrotu wydatków poniesionych na tą technologię.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym w sposób wyczerpujący stanie faktycznym Spółka spełnia wszystkie przesłanki niezbędne do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi system komputerowy typu X.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy założeniu, że spełnia On wszystkie poniższe warunki:

Spółka będzie mogła skorzystać z prawa do odliczenia związanego z nabyciem nowych technologii w wysokości 50% poniesionych wydatków w myśl art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie systemu komputerowego X uwzględnione w jego wartości początkowej, stanowią podstawę do obliczenia wielkości należnego odliczenia od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym Spółka wprowadziła wartość niematerialną i prawną do stosownej ewidencji.

W sytuacji, gdy Spółka osiągnie stratę lub wielkość dochodu będzie niższa od wartości przysługującego odliczenia, Spółka będzie mogła rozliczyć pozostałą część ulgi, w zeznaniach za kolejno następujące po sobie 3 lata podatkowe licząc od końca roku, w którym wprowadzono do ewidencji wartość niematerialną i prawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy, za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

Jak stanowi przepis art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw.

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 powyższej ustawy).

Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ustawy).

Jak wynika z art. 18b ust. 6 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. W sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ustawy).

Wobec powyższego, nowe technologie to wiedza technologiczna w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów i usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat. Okres ten, czyli swoisty wyznacznik nowości, a także przydatność "produkcyjną" technologii potwierdzać ma opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej. Takimi jednostkami - w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki - są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe m.in. podstawowe jednostki organizacyjne szkół wyższych lub wyższych szkół zawodowych w rozumieniu statutu tych szkół wyższych lub Polskiej Akademii Nauk. Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Z regulacji art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika również, iż podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej. Przy czym dopuszczalne jest odliczenie tylko tej części wydatków, która została zapłacona w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następnym po tym roku.

Jak wskazano w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nabyła prawo do korzystania z programu komputerowego typu X (licencję) na podstawie umowy licencyjnej. Licencja wprowadzona została do stosownej ewidencji jako wartość niematerialna i prawna. Na podstawie umowy, Spółka dokonuje rozliczeń kosztów z x (faktura została zapłacona w roku wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnej). Ponadto Spółka posiada opinię niezależnej jednostki naukowej stwierdzającej, że technologia zastosowana w oprogramowaniu spełnia wymagania uregulowań dotyczących ulgi podatkowej związanej z nabyciem nowej technologii. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki uprawniające Go do dokonania odliczenia.

Reasumując, Spółka będzie mogła skorzystać z prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii w postaci wartości niematerialnej i prawnej, jaką stanowi system komputerowy X zgodnie z art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedmiotowej kwestii zachowane bowiem zostały warunki niezbędne do zastosowania ulgi wynikającej z ww. przepisu.

Należy również zwrócić uwagę na art. 18b ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który pozwala, w przypadku nabycia nowej technologii, na odstąpienie od zasady wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 48. Oznacza to, że z tytułu tych samych wydatków na nabycie nowej technologii podatnik może korzystać zarówno z prawa do odliczenia, jak i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej technologii obliczane od pełnej kwoty poniesionych na ten cel wydatków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.