ILPB3/423-28/07-2/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2007 r. (data wpływu 2 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. rozpoczyna działalność gospodarczą w Polsce. Aktualnie Spółka ubiega się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka będzie się zajmowała dostarczaniem usług produkcyjnych klientom z branży elektronicznej. W pierwszej fazie działalności Spółka będzie współpracowała głównie z L (...) Sp. z o.o., która to spółka prowadzi działalność również na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. L (...)., jako główny kontrahent Spółki, zamierza rozpocząć masową produkcję wyrobów opartych na dostawach części od Spółki jeszcze w roku 2007. W związku z powyższym, Spółka planuje uruchomić swoją produkcję w najszybszym możliwym terminie. W celu skrócenia okresu rozruchowego i sprostania pilnym planom produkcyjnym swojego kontrahenta, w pierwszej fazie działalności Spółka zamierza ulokować swoje urządzenia produkcyjne w istniejącej fabryce L (...). W praktyce, L (...) zamierza dokonać importu poszczególnych maszyn oraz złożyć kompletną linię produkcyjną w należącej do siebie hali, w sposób zapewniający zgodność przyszłej linii produkcyjnej ze swoimi oczekiwaniami. Spółka zaznacza, że sprowadzone przez L (...) maszyny będą zakupione od ich producentów lub pośredników (dealerów), tj. nie dojdzie do sytuacji, w której zakupiona od L (...) linia produkcyjna będzie składała się w jakiejkolwiek części z maszyn bądź urządzeń używanych wcześniej przez inne podmioty w procesie produkcyjnym. W toku składania kompletnej linii produkcyjnej przewidywane jest przeprowadzenie testów linii (obejmujących m.in. produkcję testową). W sytuacji, kiedy wyniki testów potwierdzą, że linia produkcyjna jako całość jest zdatna do użytku i spełnia oczekiwania obydwu stron, nastąpi jej sprzedaż z L (...) do Spółki. Jednocześnie powyższa transakcja będzie uzależniona od uzyskania przez Spółkę zezwolenia na działalność w tarnobrzeskiej specjalnej strefie ekonomicznej. Ewentualna sprzedaż linii produkcyjnej z L (...) na rzecz Spółki nastąpi po uzyskaniu przez nią zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Niezależnie od zakupu linii produkcyjnej, Spółka będzie wynajmowała od L (...) halę, w której ulokowana zostanie zakupiona linia produkcyjna. Docelowo, linia zostanie przeniesiona do fabryki zlokalizowanej na działce zakupionej w tym celu przez Spółkę na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. Na tle powyższego stanu faktycznego, w związku z brakiem obowiązującej dla celów rozporządzenia o tarnobrzeskiej specjalnej strefie ekonomicznej definicji "nowego środka trwałego" dla Spółki zrodziła się wątpliwość, czy przedmiotowa linia produkcyjna lub jej elementy będą stanowiły nowe środki trwałe w rozumieniu przepisów strefowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że zakup kompletnej linii produkcyjnej od L (...) będzie stanowił zakup nowych środków trwałych w rozumieniu § 6 ust. 8 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, "za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Jednocześnie, zgodnie z § 6 ust. 8 rozporządzenia "środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe". Rozporządzenie strefowe nie definiuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciem "nowych środków trwałych", do których odwołuje się ono w § 6 ust. 8. Definicji tej nie wprowadzają również przepisy unijne, na podstawie których wprowadzono powyższy wymóg.

W ocenie Spółki, pojecie "nowego środka trwałego" odnosi się do środka, który uprzednio nie był używany w procesie produkcyjnym. Jednocześnie, zdaniem Spółki, przeprowadzenie testów (nawet gdyby obejmowały produkcję testową) nie może być uznane za standardowy proces produkcyjny. Głównym celem testów jest odpowiednie dostrojenie i sparametryzowanie maszyn wchodzących w skład jednej, kompletnej linii produkcyjnej. Jedynie w sytuacji, kiedy poszczególne maszyny i urządzenia wchodzące w skład linii produkcyjnej będą ze sobą prawidłowo współdziałały oraz każdy element tejże linii będzie w stanie zapewnić odpowiednią jakość wytwarzanego na niej wyrobu, możliwe będzie uznanie linii produkcyjnej i jej elementów za sprawne, kompletne i zdatne do użytku. Innymi słowy, ocena sprawności i przydatności w procesie produkcyjnym poszczególnych maszyn nie jest możliwa bez zainstalowania ich jako fragmentów kompletnej linii produkcyjnej oraz przeprowadzenia testów potwierdzających wymaganą jakość otrzymanych wyrobów gotowych. Jednocześnie, zdaniem Spółki, wymóg zakupu nowych środków trwałych nie oznacza, że dany środek trwały nie mógł zostać użyty ani razu. Dla przykładu można przywołać tutaj pojazdy samochodowe, które po zmontowaniu zjeżdżają z linii produkcyjnej i przejeżdżają kilka kilometrów, przy czym nie budzi wątpliwości fakt, że są mimo to pojazdami nowymi. Podobnie jest z większością produktów, które przed ich sprzedażą są testowane w celu wyeliminowania produktów wadliwych. Ze względu na specyfikę linii produkcyjnej składającej się z szeregu maszyn i urządzeń dostarczanych niejednokrotnie przez różne podmioty, trudne jest przetestowanie linii wcześniej, niż przed jej złożeniem. W szczególności dotyczy to zweryfikowania wzajemnej kompatybilności i kompletności poszczególnych elementów linii produkcyjnej. Z oczywistych względów, poszczególni producenci różnych maszyn i urządzeń nie są w stanie przeprowadzić takiej weryfikacji.

Spółka zaznacza, że jej stanowisko wydaje się potwierdzać opinia wyrażona przez Ministra Finansów w piśmie z dnia 25 listopada 2002 r. będącego odpowiedzią na zapytanie poselskie nr 1113. W piśmie tym Minister Finansów odnosi się do pojęcia "fabrycznie nowych środków trwałych", definiowanych dla celów zwiększonego odpisu amortyzacyjnego (na podstawie obowiązującego do dnia 1 stycznia 2007 r. art. 16k ust. 4-6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jak wyjaśnia Minister, środki takie "powinny (...) pochodzić bezpośrednio od producentów lub od podmiotów pośredniczących w ich obrocie. Również za fabrycznie nowe uznać można środki trwałe nabywane od innych zbywców, w przypadku gdy środki te uprzednio nie były faktycznie używane, eksploatowane (np. gdy stanowiły ekspozycję)". Jeśli więc środki trwałe nabywane od zbywców innych niż producenci lub podmioty pośredniczące w sprzedaży wypełniają definicję środków "fabrycznie nowych" pod warunkiem, że nie były faktycznie eksploatowane, to tym bardziej środki takie spełniają wymóg bycia "nowymi" środkami trwałymi. Innymi słowy, skoro Minister Finansów dopuszcza możliwość uznania za fabrycznie nowe środki trwałe tych składników majątkowych, które nie były nabyte bezpośrednio od producentów, to tym bardziej można takie składniki majątku uznać za nowe środki trwałe (które to pojęcie jest węższe od pojęcia fabrycznie nowych środków trwałych). W świetle powyższego, linia produkcyjna lub jej elementy, które Spółka zamierza nabyć od LG I, będą nowymi środkami trwałymi. Dla takiej klasyfikacji istotny jest zwłaszcza fakt, że przed nabyciem przez Spółkę, linia nie będzie wykorzystywana do produkcji. Jak już wspomniano, przeprowadzone testy będą służyły jedynie sprawdzeniu jakości działania, a więc ustaleniu czy linia ta jest w istocie funkcjonalna i czy może służyć do produkcji masowej. Ponieważ odbiorcą produktów wytwarzanych przy użyciu przedmiotowej linii produkcyjnej będzie, przynajmniej w pierwszej fazie, wyłącznie LG I., bardzo istotne jest, aby linia była przystosowana do oczekiwań kontrahenta. Ukształtowanie relacji z kontrahentem w ten sposób, że LG I. zmontuje linię i przeprowadzi testy, jest wyjściem naprzeciw jego oczekiwaniom. Stanowi to również dla Spółki gwarancję, że linia produkcyjna będzie w pełni przydatna i funkcjonalna dla celów przyszłej produkcji. W ocenie Spółki nie zmienia to jednak faktu, że nabywana linia produkcyjna lub jej elementy stanowią nowe środki trwałe. Dla celów ustalenia czy dany środek trwały jest nowym środkiem trwałym istotny jest fakt, czy był on wcześniej faktycznie używany przez LG I., a nie czy był przedmiotem czynności prawnej polegającej na sprzedaży tego środka. Przyjęcie, że w takiej sytuacji mamy do czynienia z "używaniem" linii produkcyjnej prowadziłoby do absurdalnego wniosku, że każdy przedmiot nabywany na rynku, który podlegał testom jakościowym, nie jest nowy, lecz używany.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Spółki, za uznaniem przedmiotowej linii produkcyjnej za nową, przemawia również fakt, iż zarówno sama linia, jak i poszczególne jej składniki nie stanowiły wcześniej dla jakiegokolwiek podmiotu środków trwałych podlegających amortyzacji. W szczególności, do momentu ich zakupu przez Spółkę nie będą one przyjęte przez jakikolwiek podmiot do używania, jako kompletne i zdatne do użytku, a skoro tak, to stanowią one nowe środki trwałe w rozumieniu rozporządzenia strefowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych zastosowanie ma w tym przypadku art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który stanowi, iż wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomoc udzielana przedsiębiorcy w formie powyższego zwolnienia podatkowego, na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 2006 r. w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 1581 z późn. zm.), stanowi pomoc regionalną z tytułu:

W przypadku Wnioskodawcy będziemy mieć do czynienia z pomocą regionalną na nowe inwestycje na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej, pod warunkiem, że Spółka uzyska stosowne zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej strefy. Zezwolenie to jest podstawą do korzystania z ww. pomocy publicznej. Dlatego też zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych stanowiące pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługiwać będzie Spółce, począwszy od miesiąca, w którym poniesie wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania ww. zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, po spełnieniu określonych warunków (§ 5 rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej). Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe (§ 6 ust. 8 rozporządzenia w sprawie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej). W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka zamierza nabyć od swojego kontrahenta poszczególne maszyny i urządzenia wchodzące w skład jednej linii produkcyjnej. Maszyny te i urządzenia kontrahent zakupi od ich producentów lub pośredników, a zatem nie będą one wcześniej używane przez inne podmioty w procesie produkcyjnym. Sama linia, jak i poszczególne jej składniki nie stanowiły wcześniej dla jakiegokolwiek podmiotu środków trwałych podlegających amortyzacji. Także do momentu ich zakupu przez Spółkę nie będą przyjęte przez jakikolwiek podmiot do używania jako kompletne i zdatne do użytku. W toku składania kompletnej linii produkcyjnej przewidywane jest przeprowadzenie testów obejmujących m.in. produkcję testową. Gdy wyniki testów potwierdzą, że linia produkcyjna jako całość jest zdatna do użytku i spełnia oczekiwania zarówno Spółki, jak i jej głównego kontrahenta, odkupi ona już kompletną linię produkcyjną. Transakcja ta będzie uzależniona od uzyskania przez Spółkę stosownego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tarnobrzeskiej specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z powyższym zrodziło się pytanie, czy tak zakupione środki trwałe będzie można uznać za nowe. Bowiem zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w przepisach dotyczących specjalnych stref ekonomicznych brak definicji nowego środka trwałego. Definicji takiej nie zawierają również przepisy wspólnotowe dotyczące udzielania regionalnej pomocy inwestycyjnej, tj. rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1628/2006 z dnia 24 października 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu w odniesieniu do regionalnej pomocy inwestycyjnej (Dz. U. UE L z 1 listopada 2006 r. Nr 302, poz. 29).

Opierając się o słownikowe określenia zamieszczone w słowniku języka polskiego (wersja internetowa wydawnictwa PWN), takie jak:

* nowy - niedawno zrobiony, nabyty lub właśnie powstały, założony,

* użytkować - korzystać z czegoś, korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek,

* eksploatacja - użytkowanie maszyn, urządzeń itp., maksymalne wykorzystanie czegoś, wykorzystanie czegoś w sposób racjonalny,

należy stwierdzić, że "nowy" środek trwały to taki, który nie był wcześniej przez kogokolwiek używany (eksploatowany). W takim znaczeniu nowy środek trwały to wytworzony (wyprodukowany) przez fabrykę (zakład przemysłowy) środek trwały, który przed nabyciem nie był w jakiejkolwiek formie używany. Zatem na pewno nowym środkiem trwałym będzie środek, który pochodzi bezpośrednio od producenta lub podmiotów pośredniczących w ich obrocie (np. dealerów). Jednakże za nowy środek trwały można uznać także nabyty od innych zbywców, w przypadku gdy uprzednio nie był używany (eksploatowany). Spółka, w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, oświadczyła, iż zakupione maszyny i urządzenia wchodzące w skład linii produkcyjnej zostaną zakupione przez jego kontrahenta właśnie od producentów bądź dealerów i po ich zmontowaniu nie będą używane przez tego kontrahenta, ale i inne podmioty. Jedynie w toku składania linii przeprowadzone będą jej testy. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (wersja internetowa wydawnictwa PWN) test to próba, której poddaje się urządzenie, produkt, preparat itp. w celu sprawdzenia jego składu, właściwości i działania; też to co służy do przeprowadzenia takiej próby. Zatem, jeżeli kontrahent Spółki, podczas składania linii produkcyjnej, na której produkowane mają być wyroby wykorzystywane w jego produkcji, przeprowadzi stosowne testy poszczególnych maszyn, czy urządzeń oraz całej linii przy wykorzystaniu materiałów (surowców) i w wyniku tych testów wyprodukowane zostaną wyroby gotowe (produkty), środki te nie stracą charakteru "nowych". Warunkiem jest tu, aby zachować cechy, które znamionują taki test. Tak więc przeprowadzenie testu (produkcji testowej) powinno mieć na celu tylko i wyłącznie sprawdzenie zdolności maszyn i urządzeń wchodzących w skład takiej linii produkcyjnej jako całości do produkowania określonej jakości wyrobów (produktów), a tym samym uznanie jej za kompletną i zdatną do użytku. Żadne inne używanie (eksploatowanie) maszyn i urządzeń, czy też całej linii produkcyjnej nie może mieć miejsca. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ciężar udowodnienia, że środek trwały jest "nowy" spoczywa na podatniku. Jednakże jeżeli maszyny, urządzenia i cała linia poza przeprowadzonym testem nie będzie używana (eksploatowana) w jakimkolwiek procesie produkcyjnym zarówno przez kontrahenta Spółki, jak i inne podmioty, można stwierdzić, że będzie można je uznać za nowe środki trwałe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.