ILPB3/423-26/10-9/MC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-26/10-9/MC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością x z dnia 30 grudnia 2009 r. (data wpływu 30 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 10 marca 2010 r., 19 marca 2010 r. oraz 26 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na nabycie nowych technologii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. zawarł umowę sprzedaży, na mocy której zakupił oprogramowanie XY wyprodukowane przez S.A. (zakup poprzez partnera Sp. z o.o.). Następnie została podpisana umowa wdrożeniowa dotycząca zakupionego oprogramowania. Za oprogramowanie, zaliczkę na wdrożenie i analizę przedwdrożeniową, potrzebne do rozpoczęcia prac nad wdrożeniem, Spółka zapłaciła i otrzymała faktury w 2008 r.. Natomiast faktury za wdrożenie systemu zostały wystawione i zapłacone w 2009 r..

W styczniu 2009 r. nowy system został przyjęty do użytkowania jako wartość niematerialna i prawna, gdyż nadawał się już do używania, pomimo braku niektórych funkcji. Fakturę za wdrożenie, Spółka otrzymała już po przyjęciu programu do używania, gdyż zgodnie z zawartą umową, musiała zaakceptować całość prac wdrożeniowych, aby mogła być wystawiona faktura.

Nowe oprogramowanie to system klasy Z, który znacznie poprawia sprawność funkcjonowania Spółki jak i zarządzania Nią, dostosowuje sposób funkcjonowania Spółki do ciągle rosnących wymagań rynku. Oprogramowanie to obejmuje obszar finansowo - księgowy i magazynowy, a także zawiera takie elementy, jak relacje z klientami i dostawcami, czy nadzór w czasie rzeczywistym. Spółka posiada opinię o innowacyjności systemów klasy Z do zarządzania firmą - XY, wydaną przez Akademię xx Wydział XXX Katedra XXX, która określa, że zakupiony program spełnia warunki do uznania za nową technologię.

Pismem z dnia 10 marca 2010 r. Spółka doprecyzowała stan faktyczny o informacje:

* zaliczka na wdrożenie została zapłacona (w terminie 3 dni od podpisania umowy) i zafakturowana jako zaliczka w 2008 r. - zgodnie z podpisaną umową. Usługa wdrożenia zaczęła być wykonywana w 2008 r., tzn. zostały rozpoczęte prace związanie z analizą przedwdrożeniową, instalacją serwera bazy danych oraz instalacją oprogramowania na stacjach roboczych. Faktury ostateczne (pomniejszone o dokonaną zaliczkę), potwierdzające wykonanie wdrożenia zostały wystawione w 2009 r. i zapłacone przez Spółkę w 2009 r.

* Spółka wszystkie wydatki związane z zakupem oprogramowania oraz wdrożeniem (w tym zaliczkę na wdrożenie i analizę przedwdrożeniową) zakwalifikowała jako wartości niematerialne i prawne w 2009 r. Wartość została ustalona jako suma wartości netto wynikających z otrzymanych faktur dotyczących wdrożenia i zakupionego oprogramowania.

Następnie w piśmie z dnia 19 marca 2010 r. Wnioskodawca przekazał dodatkowe informacje, mianowicie, iż wartości niematerialne i prawne zostały przyjęte do używania w następujący sposób:

* w dniu 31 stycznia 2009 r. w kwocie 149 115 zł na podstawie następujących faktur:

faktura VAT z dnia 31 lipca 2008 r. 123 500 zł oprogramowanie XY,

faktura VAT z dnia 18 sierpnia 2008 r. 20 115 zł zaliczka na usługi wdrożenia XY,

faktura VAT z dnia 23 września 2008 r. 3 500 zł analiza przedwdrożeniowa systemu XY,

faktura VAT z dnia 31 grudnia 2008 r. 2 000 zł oprogramowanie XY,

* w dniu 27 kwietnia 2009 r. w kwocie 8 000 zł na podstawie faktury VAT z dnia 27 kwietnia 2009 r. na oprogramowanie XY,

* w dniu 10 czerwca 2009 r. w kwocie 53 935 zł na podstawie faktury VAT z dnia 10 czerwca 2009 r. na usługę wdrożenia programu XY,

* w dniu 16 lipca 2009 r. w kwocie 7 180 zł na podstawie faktury VAT z dnia 10 czerwca 2009 r. na usługę wdrożenia programu XY.

W kolejnym piśmie z dnia 19 marca 2010 r. Spółka przekazała dodatkowe informacje, mianowicie, iż wartość oprogramowania XY zależy od rodzaju i ilości modułów potrzebnych dla danego przedsiębiorstwa. Rodzaj potrzebnych modułów zależy od specyfiki danej firmy (handlowa, usługowa, produkcyjna), a ilość modułów zależy od ilości pracowników, którzy będą korzystać w tym samym czasie z programu. Stąd zakup oprogramowania nastąpił w trzech etapach.

Pierwsza faktura zakupu opiewa na kwotę 123 500 zł, a jej wysokość wynika z rodzaju i ilości modułów, które w tamtym momencie wydawały się niezbędne do działania. Następny zakup oprogramowania XY w kwocie 2 000 zł to moduł, który nie został zakupiony od razu przez przeoczenie. Ostatnia faktura na zakup oprogramowania w kwocie 8 000 zł to dodatkowe moduły dla pracowników Działu Handlowego. Aby uzyskać maksimum spodziewanych korzyści z zastosowania tego oprogramowania, okazało się niezbędne dokupienie czterech dodatkowych modułów (dzięki temu w systemie mogło pracować jednocześnie o czterech pracowników więcej).

Natomiast wartość wdrożenia ogółem wynika z trzech faktur VAT, tj. 20 115 zł + 53 935 zł + 7 180 zł, co daje łączną kwotę 81 230 zł. Umowa podpisana w 2008 r. na wdrożenie systemu zawierała cenę w wysokości 77 500 zł netto. w trakcie procesu wdrażania systemu stwierdzono, że należy wykonać prace dodatkowe konieczne do poprawy działania Spółki jako całości. Prace te zostały wycenione na kwotę 3 730 zł netto. Łączna kwota za usługę wdrożenia wynosi 82 230 zł netto. Usługa ta była fakturowana w trzech częściach (fakturach) z różnych względów. Po pierwsze, zaliczka była wymagana ze strony wykonawcy wdrożenia jako minimalne zabezpieczenie zapłaty za wykonaną usługę. Następne dwie faktury ze względu na warunek akceptacji Spółki wykonania i prawidłowego, satysfakcjonującego Ją działania nowego systemu. Zapłata następowała po odbiorze przez Wnioskodawcę określonych prac. Dlatego występuje w dwóch pozycjach jako wartość niematerialna i prawna.

Pismem z dnia 26 marca 2010 r. Spółka wskazała, iż system XY był gotowy do działania i faktycznie zaczął być użytkowany z dniem 2 stycznia 2009 r. Stopień skomplikowania tegoż systemu jest na tyle wysoki, że brak niektórych funkcji nie jest przeszkodą w jego używaniu. Dlatego pomimo, że prace wdrożeniowe jeszcze nie zostały zakończone można było użytkować system. Jednakże ostateczny oczekiwany efekt i funkcjonalność zostały osiągnięte po przyjęciu do używaniu ostatnich modyfikacji określonych w fakturze z dnia 10 czerwca 2009 r. na kwotę 7 180 zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionych faktów Spółka ma prawo w deklaracji za 2009 rok do odliczenia 50% poniesionych wydatków (100% kwoty 218 230 zł) na nowe technologie od podstawy opodatkowania w wysokości 109 115 zł, tj. poniesionych na oprogramowanie i część wdrożenia zakupionych w 2008 r. i pozostałą część wdrożenia i oprogramowania z faktur w 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od podstawy opodatkowania odlicza się wydatki na nabycie nowych technologii.

Zgodnie z przedstawioną kopią opinii, zakupione przez Spółkę oprogramowanie jest nową technologią w rozumieniu ww. ustawy.

Faktury i zapłaty w 2008 r. można uznać jako zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych, uwzględnione w wartości początkowej.

Opłaty za wdrożenie, zafakturowane i zapłacone w 2009 r. są również wydatkiem na nabycie nowych technologii jako wartość niematerialna i prawna, pomimo odrębnego ujęcia ich w ewidencji.

W związku z powyższym, Spółka uważa, iż może skorzystać z odliczenia w wysokości 109 115 zł za 2009 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Natomiast w myśl art. 18b ust. 2 i 2a tej ustawy, za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 238, poz. 2390 z późn. zm.), zaś przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw.

Z treści art. 2 pkt 9 lit. a) ww. ustawy wynika, iż jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe, tj. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż aby korzystać z możliwości odliczania wydatków, o których mowa w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione warunki określone w tym przepisie.

Stosownie do postanowień art. 18b ust. 4 powołanej ustawy, podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ww. ustawy).

Na podstawie art. 18b ust. 7 powyższej ustawy, odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty, ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5.

Odpowiednio natomiast do treści art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 16g ust. 3 tejże ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ponadto, stosownie do art. 16g ust. 14 ww. ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W związku z powyższym, do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej zalicza się nie tylko kwotę należną sprzedającemu, ale także inne wydatki związane z zakupem, w tym także dotyczące jej wdrożenia, naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania.

Wdrożenie systemu stanowi pewien proces, mający na celu jego zaadaptowanie na potrzeby jednostki. Są to wszelkie działania polegające na instalacji oprogramowania oraz mające na celu dostosowanie oprogramowania do potrzeb Spółki, sprawdzenie poprawności działania systemu informatycznego, czy też wprowadzenie ewentualnych poprawek przez firmę udzielającą licencji na użytkowanie systemu, które miały miejsce do momentu wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej do stosownej ewidencji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił oprogramowanie XY oraz podpisał umowę wdrożeniową dotyczącą tegoż oprogramowania. Za oprogramowanie, zaliczkę na wdrożenie i analizę przedwdrożeniową, potrzebne do rozpoczęcia prac nad wdrożeniem, Spółka zapłaciła i otrzymała faktury w 2008 r.. System CDN XL był gotowy do działania i faktycznie zaczął być użytkowany z dniem 2 stycznia 2009 r. Spółka wskazała bowiem, iż stopień skomplikowania tegoż systemu jest na tyle wysoki, że brak niektórych funkcji nie jest przeszkodą w jego używaniu. w dniu 31 stycznia 2009 r. nowy system został przyjęty do użytkowania jako wartość niematerialna i prawna pomimo braku niektórych funkcji. Natomiast faktury za pozostałą część wdrożenia systemu i oprogramowanie zostały wystawione i zapłacone w 2009 r.. Wnioskodawca zakwalifikował te pozostałe wydatki na zakup oprogramowania i wdrożenie jako trzy odrębne wartości niematerialne i prawne. Ponadto, Spółka wskazała, iż posiada opinię o innowacyjności systemów klasy Z do zarządzania firmą - XY, wydaną przez Akademię Górniczo - Hutniczą Wydział Elektrotechniki, Automatyki, lnformatyki i Elektroniki, Katedra Informatyki, która określa, że zakupiony program spełnia warunki do uznania za nowa technologię.

Spółka zakwalifikowała zatem nowy system jako wartość niematerialną i prawną w dniu 31 stycznia 2009 r., gdyż w momencie przyjęcia go do używania spełniał on przesłankę wskazaną w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. nadawał się do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę. Wartość początkowa przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej wynosiła 149 115 zł i obejmowała wydatki poniesione w 2008 r. na zakup oprogramowania, zaliczkę na wdrożenie oraz analizę przedwdrożeniową.

W świetle powyższych uregulowań prawnych, stwierdzić należy, iż Spółka będzie miała prawo - na podstawie art. 18b ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do odliczenia w deklaracji za 2009 r. 50% wydatków poniesionych do dnia przekazania systemu do używania, tj. w wysokości 74 557,50 zł.

W tym miejscu wskazać należy na brzmienie art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powołany w zdaniu poprzednim przepis znajduje zatem zastosowanie jedynie do środków trwałych. Nie ma więc podstaw prawnych do ulepszenia przekazanej do używania wartości niematerialnej i prawnej oraz zwiększenia jej wartości początkowej o wydatki na pozostałe wdrożenie i zakup dodatkowych modułów poniesione po dacie oddania przedmiotowego oprogramowania do używania.

Przedmiotowe wydatki nie mogą być również uznane w świetle cytowanego wyżej art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za odrębne wartości niematerialne i prawne, nie spełniają bowiem przesłanek wynikających z tego przepisu. w opisanej sytuacji mamy do czynienia z zakupem dodatkowych modułów oraz pracami nad istniejącym utworem (oprogramowaniem), które prowadzą do jego rozwoju, jednakże efekty tych prac nie tworzą nowego utworu i tym samym, nie powstają odrębne wartości niematerialne i prawne.

W związku z powyższym, wydatki, które Spółka poniosła w 2009 r. na pozostałe wdrożenie i zakup dodatkowego oprogramowania po oddaniu systemu do używania będą stanowiły bieżące koszty uzyskania przychodów Spółki.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przedmiotowe wydatki wiążą się z prowadzoną działalnością Spółki. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 4e tej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec powyższego, poniesione w 2009 r. wydatki na pozostałą część wdrożenia i oprogramowania (dodatkowe moduły dla pracowników Działu Handlowego) stanowią - w myśl art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Tym samym, przedmiotowe wydatki jako nie stanowiące wartości niematerialnej i prawnej nie podlegają odliczeniu na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tut. Organ podatkowy informuje, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Dlatego też nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl