ILPB3/423-254/11-5/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 5 września 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca stanowi oddział zagranicznego przedsiębiorcy (tu: niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą GmbH) - zwany dalej ODDZIAŁEM - który prowadzi działalność w zakresie planowania przestrzennego i architektury.

W roku 2010 ODDZIAŁ otrzymał od spółki Polska (zwanej dalej: spółką polską) za wykonanie usług architektonicznych dotyczących położonej w Polsce nieruchomości na rzecz Jego przedsiębiorstwa macierzystego, tj. GmbH z siedzibą w D. (Niemcy) - zwanego dalej przedsiębiorstwem macierzystym w Niemczech - fakturę VAT, którą następnie uregulował przelewem bankowym. Usługi te spółka polska (podwykonawca) wykonała dla przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech na podstawie zawartej między nimi umowy. Spółka polska wraz z przedsiębiorstwem macierzystym w Niemczech w obliczu faktu, że wykonana usługa architektoniczna związana była z położoną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieruchomością i uwzględniając przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (podatku VAT), jak również regulacje z wydanego do nich Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom, doszły do wniosku, że prawidłowe będzie wystawienie faktury na ODDZIAŁ, a nie (bezpośrednio) na jego przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech.

Wykazaną w otrzymanej fakturze kwotą netto ODDZIAŁ obciążył następnie swoje przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech, tj. GmbH, za pomocą noty obciążeniowej.

W ocenie ODDZIAŁU, jest wielce prawdopodobne, że przedstawiona sytuacja może wystąpić również w przyszłości.

W piśmie z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe o informacje przedstawione poniżej.

Przedmiotem umowy zawartej między spółką Polska (zwanej dalej: spółką polską) a niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą GmbH (zwanej dalej: spółką niemiecką), będącą przedsiębiorstwem macierzystym ODDZIAŁU, tj. Wnioskodawcy, było wykonanie projektu architektonicznego i sporządzenie dokumentacji projektowej (dokładna nazwa: (...)), obejmującego całkowitą realizację zlecenia wraz z koordynacją międzybranżową, tj. w szczególności:

Wszystkie ww. usługi należało wykonać z zachowaniem uregulowań z umowy głównej, tj. umowy zawartej między Zamawiającym a spółką niemiecką, a zatem między innymi zgodnie ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia, jak również zachowując przepisy ustawowe (techniczne i pozostałe, np. przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko).

Położona w Polsce nieruchomość, której dotyczą wykonane przedmiotowe usługi architektoniczne, nie jest składnikiem majątku ani spółki niemieckiej, ani spółki polskiej, ani ODDZIAŁU. Właścicielem tej nieruchomości jest Zamawiający.

W tym miejscu godny przypomnienia jest fakt, że spółka polska za wykonanie na rzecz spółki niemieckiej przedmiotowych usług architektonicznych dotyczących położonej w Polsce nieruchomości - uwzględniając obowiązujące przepisy ustawowe - wystawiła fakturę VAT na ODDZIAŁ, który to następnie wykazaną w tej fakturze kwotę netto przeniósł (w formie noty obciążeniowej) na spółkę niemiecką. A zatem, uzyskany za wykonanie przedmiotowych usług przychód został opodatkowany w Polsce przez wykonawcę usługi, tj. spółkę polską.

Przedmiotowe usługi - co szczegółowo zostało opisane w uzasadnieniu do wniosku - nie dotyczyły ODDZIAŁU, dlatego zaistniały stan faktyczny jest dla ODDZIAŁU neutralny podatkowo, tzn. jak przytoczono we wniosku:

* kwota netto, wykazana w otrzymanej od spółki polskiej fakturze VAT, która została zapłacona przez ODDZIAŁ, nie stanowi dla ODDZIAŁU kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 7 ust. 1 Umowy między Polską a Niemcami w poł. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* kwota netto, którą ODDZIAŁ wykazał w wystawionej dla Jego przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech noty obciążeniowej, nie stanowi dla ODDZIAŁU przychodów podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 Umowy między Polską a Niemcami w poł. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 w poł. z art. 1 ust. 1 i art. 4a pkt 11 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ODDZIAŁ objęty jest z uwagi na formę prawną przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech (tu: niemiecką Gesellschaft mit beschränkter Haftung odpowiadającą polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością) ograniczonym obowiązkiem podatkowym w podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, ODDZIAŁ podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że "przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22 - w przedmiotowej sprawie nieistotnych-przedmiotem opodatkowania jest przychód". Zgodnie zaś z ustępem 3 (przytoczonego art. 7) "... przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że spółka polska wykona (ła) usługi architektoniczne dotyczące położonej w Polsce nieruchomości na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech, a nie jego ODDZIAŁU w Polsce.

Wynagrodzenie za wykonaną przedmiotową usługę musi zatem obciążać przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech - w ostatecznym rozrachunku zostało / zostanie pokryte z jego zasobów majątkowych - i w konsekwencji, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów ODDZIAŁU.

Z tego samego powodu kwoty netto, wykazane w wystawionej przez ODDZIAŁ dla Jego przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech noty obciążeniowej, nie mogą być zaliczone do przychodów ODDZIAŁU podlegających opodatkowaniu. Interpretacja ta bazuje na art. 7 ust. 1 Umowy między Polską a Niemcami, który stanowi, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się Państwa (tu: w Niemczech z uwagi na siedzibę przedsiębiorstwa macierzystego) podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (tzw. państwie rezydencji), chyba że przedsiębiorstwo (tu: przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech) prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się Państwie (tu: w Polsce) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim państwie (tu: w Polsce), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Bezsporne jest, że ODDZIAŁ stanowi zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 i ust. 2. Umowy między Polską a Niemcami. Poza wszelką wątpliwością jest również, że spółka polska przedmiotowe usługi wykonała nie dla ODDZIAŁU, lecz dla Jego przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech. A zatem, związane z tymi usługami zyski, tj. przychody pomniejszone o koszty ich uzyskania, nie mogą zostać w żaden sposób przypisane ODDZIAŁOWI, lecz stanowią zyski przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech i to przez nie muszą zostać ujęte dla celów (niemieckiego) podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym:

* kwota netto, wykazana w otrzymanej od spółki polskiej fakturze VAT, która została zapłacona przez ODDZIAŁ, nie stanowi dla ODDZIAŁU kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 7 ust. 1. Umowy między Polską a Niemcami w poł. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* kwota netto, którą ODDZIAŁ wykazał w wystawionej dla Jego przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech noty obciążeniowej, nie stanowi dla ODDZIAŁU przychodów podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 Umowy między Polską a Niemcami w poł. z art. 7 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym w Polsce Oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy - spółki niemieckiej, który stanowi zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 i ust. 2 Umowy między Polską a Niemcami.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

Oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest zatem formą organizacyjno - prawną, w ramach której przedsiębiorca zagraniczny może wykonywać swoją działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto art. 86 ww. ustawy wskazuje, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Powyższe świadczy o tym, iż oddział podmiotu zagranicznego nie jest podmiotem w rozumieniu prawa cywilnego, lecz stanowi wyodrębnioną organizacyjnie część innego podmiotu - przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego jest zatem nieposiadającą osobowości prawnej strukturą organizacyjną przedsiębiorcy zagranicznego poza jego głównym miejscem działalności, samodzielną pod względem techniczno - organizacyjnym i wyodrębnioną ekonomicznie. Brak podmiotowości cywilnoprawnej oddziału przekłada się na brak podmiotowości w stosunkach gospodarczych, a więc niemożność zawierania umów w obrocie gospodarczym we własnym imieniu i na własny rachunek, w związku z czym podmiotem wszystkich praw i obowiązków pozostaje przedsiębiorca zagraniczny.

Także powołany powyżej art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno - podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. Konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być raczej rozumiana jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw.

Jednocześnie w tym miejscu wskazać należy - oceniając sytuację podatkową zagranicznej osoby prawnej niemającej w Polsce siedziby lub zarządu, jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - na regulacje właściwej umowy międzynarodowej, które mają w stosunku do norm prawa wewnętrznego charakter norm szczególnych, a zatem przysługuje im pierwszeństwo przed polskimi przepisami podatkowymi.

W przedmiocie sprawy zastosowanie znajdą przepisy umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 - dalej: umowa polsko - niemiecka).

Stosownie do art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższej regulacji wynika, iż oddział zagranicznego przedsiębiorcy, który prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie zakładu, traktowany jest dla celów podatkowych jak podmiot polski, tj. podlega opodatkowaniu w Polsce jednak tylko od dochodów, jakie można przypisać temu zakładowi, bez względu na miejsce ich osiągnięcia.

Zatem w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład (oddział); opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez jednostkę macierzystą lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

Postanowienie to określa zasadę rozgraniczenia zysków pomiędzy poszczególne części przedsiębiorstwa osoby zagranicznej, tj. centralę i zakład oraz formułuje normę, że w państwie źródła (położenia zakładu) opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż spółka niemiecka zawarła z Zamawiającym umowę, której celem było wykonanie projektu architektonicznego i sporządzenie dokumentacji projektowej. Następnie, z zachowaniem uregulowań z umowy głównej, tj. umowy zawartej między Zamawiającym a spółką niemiecką, podmiot z siedzibą w Niemczech zlecił wykonanie niniejszych usług podwykonawcy (spółce polskiej). W roku 2010 Oddział otrzymał od spółki polskiej za wykonanie usług architektonicznych dotyczących położonej w Polsce nieruchomości na rzecz Jego przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech fakturę VAT, którą następnie uregulował przelewem bankowym. Usługi te spółka polska (podwykonawca) wykonała dla przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech na podstawie zawartej między nimi umowy. Spółka polska wraz z przedsiębiorstwem macierzystym w Niemczech w obliczu faktu, że wykonana usługa architektoniczna związana była z położoną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieruchomością i uwzględniając przepisy ustawy o podatku od towarów i usług (podatku VAT), jak również regulacje z wydanego do nich Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom, doszły do wniosku, że prawidłowe będzie wystawienie faktury na Oddział, a nie (bezpośrednio) na jego przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech. Wykazaną w otrzymanej fakturze kwotą netto Wnioskodawca obciążył następnie swoje przedsiębiorstwo macierzyste w Niemczech za pomocą noty obciążeniowej. Przedstawiona sytuacja może wystąpić również w przyszłości.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest to, iż spółka z siedzibą w Niemczech prowadzi działalność na terytorium Polski poprzez zakład, w rozumieniu art. 5 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko - niemieckiej. Przedmiotem działalności tego Zakładu jest działalność w zakresie planowania przestrzennego i architektury.

Czynności wykonane przez spółkę polską, tj. podwykonawcę obejmują również usługi architektoniczne, a ww. podmiot wystawił fakturę na Zakład w Polsce.

Mając zatem na uwadze powyższe, tj. fakt, iż przedmiotowa usługa związana jest z działalnością Zakładu oraz uwzględniając zapis art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej, stwierdzić należy, że kwota netto wykazana na otrzymanej fakturze VAT stanowić będzie koszt uzyskania przychodu Oddziału, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem Wnioskodawcy, z mocy art. 12 ust. 3a ustawy podatkowej, będzie natomiast wynagrodzenie otrzymane od spółki niemieckiej. Związane z tą usługą zyski (przychody pomniejszone o koszty ich uzyskania), w myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej stanowić będą zysk Oddziału, który należy opodatkować w Polsce.

W związku z powyższym, nie można przyjąć przedstawionego przez Wnioskodawcę sposobu rozliczenia faktury VAT ze spółką niemiecką za prawidłowy.

Za nietrafne uznać także należy stwierdzenie Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi nie dotyczą Oddziału, gdyż wykonane zostały na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego w Niemczech. Jak wskazano powyżej, brak podmiotowości cywilnoprawnej oddziału przekłada się na brak podmiotowości w stosunkach gospodarczych. Tak więc Oddział nigdy nie będzie miał możliwości zawierania umów w obrocie gospodarczym we własnym imieniu i na własny rachunek.

Treść art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej stanowi z kolei, że jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przepis art. 7 ust. 2 umowy polsko - niemieckiej dodatkowo wskazuje, że jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Z powyższego wynika więc, że zakładowi należy przypisać czynności (świadczenia), które mógłby wykonywać i wykonywałby podmiot niezależny oraz część zysków, którą w porównywalnych warunkach osiągnąłby podmiot niezależny.

W konsekwencji zysk z przeprowadzonej transakcji winien być przypisany Oddziałowi i opodatkowany w Polsce.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek Spółki w zakresie zaistniałego stanu faktycznego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 16 września 2011 r. nr ILPB3/423-254/11-4/JG.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie zaistniałego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.