ILPB3/423-241/11-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia limitu zwolnienia podatkowego przysługującego w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości prowadzenia jednej ewidencji rachunkowej dla działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w przypadku posiadania dwóch zezwoleń,

* ustalenia limitu zwolnienia podatkowego przysługującego w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

* ustalania dochodu uzyskiwanego z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w sytuacji posiadania przez Spółkę dwóch zezwoleń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie dwóch zezwoleń: Zezwolenia nr x z dnia 10 maja 2005 r. (Zezwolenie I) oraz Zezwolenia nr xx z dnia 1 marca 2010 r. (Zezwolenie II). Oba zezwolenia obejmują działalność gospodarczą obejmującą działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych tylko na terenie Strefy i usług wykonywanych tylko na jej terenie.

W zezwoleniach są określone różne działalności według PKWiU, tzn. kody PKWiU nie pokrywają się w Zezwoleniach, jednak cała działalność Spółki opiera się na produkcji wyrobów służących do spawania metali: Zezwolenie I jest wydane na działalność związaną z produkcją palników do spawania, regulatorów ciśnienia do spawarek oraz drutu do spawania, natomiast Zezwolenie II obejmuje produkcję elektrod do spawania.

Zezwolenie I określa tylko minimalną kwotę poniesionych wydatków inwestycyjnych oraz minimalny stan zatrudnienia i jest wydane do dnia 29 maja 2017 r. Natomiast Zezwolenie II określa zarówno minimalną, jak i maksymalną wysokość kosztów nowej inwestycji oraz minimalny stan zatrudnienia i jest wydane do dnia 31 grudnia 2020 r. Obie inwestycje są zlokalizowane na terenie jednej strefy ekonomicznej. Niemniej każda z nich była realizowana w ramach odrębnego zezwolenia, wydanego w oparciu o inny reżim prawny. Spółka sporządza kalkulację podstawy opodatkowania, uwzględniającej dochód / stratę na obu rodzajach działalności, tj. działalności objętej zwolnieniem oraz działalności, z której wynik podatkowy podlega opodatkowaniu. Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu kosztów nowej inwestycji. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku w stosunku do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w zakresie objętym Zezwoleniem, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego Zezwolenia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, stosownie do § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej ("rozporządzenie o SSE z 2006 r.") dla prawidłowego ustalenia maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego koszty inwestycji ("wydatki kwalifikowane") oraz wielkość pomocy publicznej podlegają obowiązkowi dyskontowania na dzień uzyskania Zezwolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 i nr 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi w dniu 29 sierpnia 2011 r.: nr ILPB3/423-241/11-2/MM, ILPB3/423-241/11-4/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej uwzględnia się wszystkie wydatki kwalifikowane, tzn. także tę cześć, która przewyższa wielkość określoną w Zezwoleniu I. Spółka opiera swoje stanowisko na analizie przepisów prawa, treści udzielonych Jej Zezwoleń, a także na jednolitym w tym zakresie stanowisku organów podatkowych w analogicznych sprawach. Pomoc publiczna udzielana podatnikom działającym w Strefie w postaci zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, przyjmuje formę pomocy regionalnej, która udzielana jest w celu wspierania nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia o SSE z 2006 r., pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi pomoc regionalną z tytułu:

* kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą (tak jak w przypadku Spółki) lub

* tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, w szczególności z uwagi na brak przepisów ograniczających wielkość wydatków kwalifikowanych wyłącznie do wielkości wskazanej w Zezwoleniu I, jako wielkości minimalnej, Spółka stoi na stanowisku, iż uprawniona jest do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie wydatki kwalifikowane w rozumieniu rozporządzenia o SSE z 2006 r., poniesione w terminie od daty uzyskania Zezwolenia I plus wydatki do wysokości maksymalnej określonej w Zezwoleniu II.

Powyższą tezę potwierdza również treść Zezwolenia I. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym w momencie otrzymania Zezwolenia I przez Spółkę ("ustawa o SSE"), Zezwolenie I stanowi podstawę do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą. Z kolei stosownie do ust. 2 przywołanego przepisu, Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, pod jakimi zostało ono wydane, dotyczące w szczególności:

* zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

* dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Przywołany przepis wskazuje zatem, iż dokument ten ma za zadanie określenie warunków, których wypełnienie gwarantuje prawo do zwolnienia podatkowego. Treść zezwolenia, w stanie prawnym obowiązującym Spółkę, nie określa natomiast maksymalnej kwoty wartości pomocy publicznej. Należy zatem przyjąć, iż za dokonanie inwestycji uważa się poniesienie wydatków o wartości przewyższającej określoną w Zezwoleniu I kwotę. Są to warunki minimalne, które przedsiębiorca powinien spełnić, aby mógł korzystać ze zwolnienia na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunki wskazane w zezwoleniu strefowym mają na celu nałożenie na przedsiębiorcę pewnych minimalnych obowiązków w zakresie wysokości nakładów inwestycyjnych oraz liczby miejsc pracy. Jedynie zrealizowanie inwestycji poniżej kwoty wskazanej w zezwoleniu strefowym lub niezatrudnienie pracowników w liczbie wskazanej w tym zezwoleniu jest podstawą do cofnięcia zezwolenia strefowego.

Zgodnie z treścią Zezwolenia I na prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej udzielonego 10 maja 2005 r., Spółka była zobowiązana do poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych w kwocie co najmniej 25.019.000 zł w terminie do 31 grudnia 2009 r. Zdaniem Spółki, mając na uwadze argumenty zaprezentowane powyżej, określona kwota jest jedynie minimalnym pułapem wydatków inwestycyjnych i poniesienie wyższych wydatków nie pozbawia Spółki prawa do korzystania z tego tytułu z pomocy publicznej. Oznacza to, że Spółka do obliczenia wielkości pomocy publicznej uwzględnia wszystkie wydatki kwalifikowane tzn. także tę cześć, która przewyższa wielkość określoną w Zezwoleniu I, w tym koszty inwestycji poniesione po dniu określonym w Zezwoleniu I jako termin poniesienia wydatków w kwocie minimalnej (czyli po dniu 31 grudnia 2009 r.) plus wydatki do wysokości maksymalnej określonej w Zezwoleniu II (jeżeli taki pułap wydatków zostanie przez Spółkę osiągnięty).

Mając na uwadze przedstawione argumenty, a w szczególności biorąc pod uwagę jednolite stanowisko organów podatkowych w przedmiotowym zakresie, w tym przede wszystkim stanowisko wyrażone w ostatnim czasie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 25 sierpnia 2010 r. znak IBPBI/2/423-772/10/PP, Spółka uznaje, że uzyskane przez Nią Zezwolenie I określa jedynie minimalną wielkość wydatków kwalifikowanych, które wpływają na wielkości dostępnego limitu pomocy publicznej (kwotę zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych).

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

W związku z faktem, że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie m.in. zezwolenia z dnia 10 maja 2005 r., w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do Zezwolenia I nie znajdą zastosowania - jak wskazuje Wnioskodawca - przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, lecz regulacje rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 14 września 2004 r. (Dz. U. Nr 218, poz. 2211 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.