ILPB3/423-241/09-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością W. przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zamierza zakupić na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej paralotnię, która będzie służyła celom informacyjnym i reklamowym. Czasza paralotni o rozpiętości 13 m będzie zawierać informacje dotyczące prowadzonej przez Spółkę działalności handlowej, nazwę lub logo firmy.

Loty paralotnią odbywać się będą regularnie z pomocą przeszkolonego w tym zakresie pracownika, po uzyskaniu przez niego stosownych uprawnień lub będą wykonywane przez zatrudnionego w tym celu (umowa zlecenie) pilota paralotni posiadającego stosowne przeszkolenie. Loty regularne będą przeprowadzane na terenie D. i Polski południowej, zaś loty okazjonalne podczas imprez okolicznościowych, spotkań firmowych, występów artystycznych, imprez kulturalnych, zlotów, itp. na terenie całego kraju.

Wartość paralotni kwalifikuje przedmiotowy wydatek jako wydatek na zakup środka trwałego, wobec czego urządzenie to będzie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i będzie amortyzowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na zakup paralotni (poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne) oraz wydatki na przeszkolenie pracownika będą stanowiły w Spółce koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, realia obecnego wolnego rynku oraz wciąż rosnąca konkurencja, wymuszają na przedsiębiorcach poszukiwanie nowych źródeł pozyskiwania klientów. Aby zachęcić coraz bardziej wymagających klientów do kupna swoich towarów czasami nie wystarczy ogłoszenie w mediach czy strona internetowa.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że musi sięgać po oryginalne, budzące zainteresowanie narzędzia reklamy. Zamieszczenie na czaszy paralotni informacji o prowadzonej przez Spółkę działalności handlowej ma na celu informowanie odbiorców o istnieniu firmy w celu zwiększenia osiąganych przychodów.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, wydatek na zakup paralotni, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych oraz wydatki na przeszkolenie pracownika będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w Spółce. Jest to wydatek racjonalny, gospodarczo uzasadniony, ma oczywisty związek z osiąganymi przychodami, wpływa na wzrost osiąganych przychodów, a ustawodawca nie wymienił go w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na zakup paralotni stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka ma zamiar zakupić paralotnię w celach informacyjnych i reklamujących Jej działalność. Loty paralotnią odbywać się będą regularnie z pomocą przeszkolonego w tym zakresie pracownika, po uzyskaniu przez niego stosownych uprawnień lub będą wykonywane przez zatrudnionego w tym celu (umowa zlecenie) pilota paralotni posiadającego stosowne przeszkolenie. Paralotnia zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych i będzie amortyzowana.

Umieszczanie na czaszy paralotni informacji dotyczących prowadzonej przez Spółkę działalności handlowej, Jej nazwy lub logo, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet technicznych, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów. Również wydatki związane z przeszkoleniem pracownika, pozwalające uzyskać mu stosowne uprawnienia do kierowania paralotnią mają związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że wydatek na zakup paralotni w postaci odpisów amortyzacyjnych oraz wydatki na przeszkolenie pracownika będą stanowiły w całości Jej koszt uzyskania przychodu, jeżeli Spółka udowodni, że paralotnia będzie wykorzystywana w Jej działalności gospodarczej do prowadzenia reklamy Jej firmy i produktów, wówczas. W kwestii odpisów amortyzacyjnych dodatkowo zaznacza się, że ich zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu winno odbywać się na zasadach określonych w przepisach art. 16a - 16 m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.