ILPB3/423-239/07-3/MC - Wydatki poniesione na zakup towarów z umieszczonym na nich logo przedsiębiorstwa (np. maskotki, smycze, długopisy, kalendarze, kubki, podkładki, koszulki, kartki świąteczne) jako koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu 15 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2007 r. (data wpływu 6 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. dokonują zakupów towarów z umieszczonym na nich logo Przedsiębiorstwa (np. maskotki, smycze, długopisy, kalendarze, kubki, podkładki, koszulki, karteczki samoprzylepne). Następnie towary te są wydawane różnym podmiotom będącym jej kontrahentami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na zakup towarów z umieszczonym na nich logo Przedsiębiorstwa (np. maskotki, smycze, długopisy, kalendarze, kubki, podkładki, koszulki, kartki świąteczne) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, że zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Zlikwidowano limit wydatków na reklamę niepubliczną, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów do 31 grudnia 2006 r. W wyniku zmian, wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez względu na charakter reklamy, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki poniesione w związku z reprezentacją w ogóle nie mogą obciążać kosztów podatkowych. W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na ww. towary (tj. maskotki, smycze, długopisy, kalendarze, kartki świąteczne, kubki, koszulki, karteczki samoprzylepne z logo Spółki), przekazywane kontrahentom, stanowią wydatki związane z reklamą, czy też wydatki związane z reprezentacją. Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "reprezentacja" czy "reklama". Aby je wyjaśnić, należy sięgnąć do definicji słownikowych tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, Warszawa 2002, reklama to "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś". Celem reklamy jest więc chwalenie oferowanych towarów i usług lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania nowych, utrzymania czy poszerzenia istniejących stosunków handlowych. Reprezentację można natomiast określić jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną." Często relacje pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama, ma za zadanie promować dany podmiot gospodarczy, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu danego podmiotu i oferowanych przez niego towarów, nakłanianiu do nabycia tych towarów w sposób bezpośredni, zaś poprzez reprezentację należy rozumieć działania zmierzające do odpowiedniego, zgodnie z wizją Spółki, ukształtowania jej wizerunku na zewnątrz. Reprezentacja to w szczególności: prezenty dla kontrahentów, które nie mają charakteru reklamowego (portfel, pióro, alkohol, kosmetyki, itp.). Natomiast gadżety o niewielkiej wartości oznakowane logo firmy stanowią przedmioty o charakterze reklamowym i wydatek na ich zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (koszulka, długopis, kartka świąteczna, kubek, smycz, karteczki samoprzylepne, kalendarz itp.). Stąd, zdaniem Spółki, poniesione przez Spółkę wydatki na wyżej wymienione towary reklamowe opatrzone logo firmy, przekazywane podmiotom współpracującym ze Spółką lub innym podmiotom stanowią wydatki na reklamę, ponieważ mają na celu zareklamowanie Spółki, jej działalności oraz zachęcają do korzystania z jej usług. Mogą zatem zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.