ILPB3/423-236/09-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych składników majątkowych o wartości początkowej niższej lub równej 3 500,00 zł, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 ustawy) - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych składników majątkowych o wartości początkowej niższej lub równej 3 500,00 zł, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 ustawy).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), natomiast w zakresie ewidencji środków trwałych stosuje przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Spółdzielnia w ramach ustalonej polityki rachunkowości przyjęła zasady klasyfikacji rzeczowych składników majątku. Za środki trwałe uznaje, zgodnie z art. 2 ust. 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi o przewidywanych okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby Spółdzielni. Jednocześnie przestrzegając zasady istotności wyrażonej w art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości, Spółdzielnia przyjęła w wewnętrznej polityce rachunkowości, że do środków trwałych zalicza składniki majątku o wartości początkowej powyżej 3500,00 zł.

Z kolei, składniki majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i wartości początkowej niższej lub równej 3500,00 zł odpisuje się w koszty zużycia materiałów w miesiącu oddania do użytkowania. Ujmuje się je w ewidencji ilościowej, w sposób umożliwiający identyfikację poszczególnych składników majątku, określenie stanu ilościowego ze wskazaniem osoby materialnie odpowiedzialnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na nabycie składników majątku o wartości początkowej niższej lub równej 3500,00 zł, zaliczone w oparciu o art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do używania, należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ustala zasadę, że amortyzacji podlegają "stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi".

Zarazem, zgodnie z art. 16f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500,00 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500,00 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym.

Z kolei, zgodnie z art. 16d ust. 1 tej ustawy, "podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500,00 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania".

Z przytoczonych przepisów wynika, że w stosunku do składników majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywanych dla potrzeb prowadzonej działalności, których wartość początkowa nie przekracza 3500,00 zł, podatnik ma do wyboru dwa modele postępowania.

Pierwszym jest zakwalifikowanie nabytych składników jako środki trwałe i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek i metod amortyzacyjnych lub jednorazowej amortyzacji.

Drugim - wybranym przez Spółdzielnię - jest zaliczenie wydatków na nabycie takich składników majątku do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania z pominięciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W takim przypadku Spółdzielnia uważa, że nie ma obowiązku wprowadzenia tych składników do ewidencji środków trwałych; wystarczająca jest ewidencja pozabilansowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Amortyzacji podlegają, stosownie do art. 16a ust. 1, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 16f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500,00 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500,00 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym.

Z kolei art. 16d ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500,00 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 ustawy).

Powyższa regulacja dotycząca ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odsyła do zapisów art. 16a - 16c ww. ustawy, czyli również do niskocennych składników majątku o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Zapis ten nie wskazuje na ograniczenia kwotowe składnika majątku, tj. do wysokości 3500 zł.

Natomiast regulacje zawarte w art. 16d ust. 1 oraz 16f ust. 3 ustawy dotyczą tylko i wyłącznie sposobu zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup składników majątkowych, których okres używania będzie dłuższy niż rok oraz których wartość początkowa nie przekracza 3500,00 zł. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwia podatnikowi wybór jednego z trzech rozwiązań, a mianowicie:

* może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od takiego składnika majątku a wydatki związane z jego nabyciem lub wytworzeniem zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (art. 16d ust. 1 ustawy),

* może dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h - 16 m ustawy,

* może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3 ustawy).

Z powyższych wyjaśnień oraz przytoczonych regulacji prawnych wynika, iż jedynym uzasadnieniem niezaliczania do ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych składników majątkowych wymienionych w art. 16a i 16b ustawy nie jest ich wartość początkowa w wysokości równej bądź niższej 3500,00 zł ale okres używania poniżej roku.

W konsekwencji, składniki majątku o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i wartości początkowej niższej lub równej 3500,00 zł, których wydatki na nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania - wprowadza się do ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich od używania (art. 16d ust. 2 cyt. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.