ILPB3/423-234/11-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) niemającej osobowości prawnej spółki spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej zwanej w skrócie Spółką).

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest budowa i sprzedaż domów i lokali mieszkalnych, garaży oraz lokali użytkowych (tzw. działalność deweloperska). Ze swojej działalności Spółka uzyskuje zyski, które w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach stanowią dla Wnioskodawcy przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

W chwili obecnej Spółka realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne w postaci budowy osiedla mieszkaniowego (...) (dalej zwane w skrócie Przedsięwzięciem lub Inwestycją). Przedsięwzięcie to wykonywane jest etapami od roku 2007, a termin jego zakończenia na dzień dzisiejszy nie jest możliwy do precyzyjnego określenia. Przedsięwzięcie będzie bowiem realizowane przynajmniej do roku 2013, jednakże jest wysoce prawdopodobne (co ściśle zależy od popytu), że będzie ono kontynuowane również po roku 2013.

Pierwsze przychody z realizacji przez Spółkę Przedsięwzięcia (sprzedaży domów i mieszkań wybudowanych w ramach Przedsięwzięcia) zostały przez Wnioskodawcę (jako wspólnika Spółki, która nie ma osobowości prawnej) uzyskane w roku 2009. Od tego momentu przychody z realizacji Przedsięwzięcia osiągane są w każdym kolejnym roku podatkowym (2010 i 2011). Będą one uzyskiwane również w kolejnych latach aż do zakończenia Przedsięwzięcia (przy czym daty jego ostatecznego zakończenia - jak opisano wyżej - na dzień dzisiejszy nie można precyzyjnie przewidzieć, a więc nie można precyzyjnie określić, kiedy i w jakiej wysokości zostaną uzyskane przychody z tego tytułu w poszczególnych latach podatkowych).

W związku z realizowaną Inwestycją, Spółka ponosi systematycznie, począwszy od roku 2007, wydatki na marketing w zakresie Przedsięwzięcia (dalej zwane w skrócie Wydatkami Marketingowymi). Do wydatków tych należą przede wszystkim wydatki na reklamy publikowane w prasie oraz emitowane w telewizji regionalnej, a także wydatki na foldery i inne materiały informacyjne rozdawane np. na targach mieszkaniowych. Wszystkie materiały reklamowe zawierają oprócz informacji dotyczących Inwestycji, logo Spółki. Wydatki te nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy (tzn. okresy, w których publikowane / emitowane są poszczególne wykupione reklamy, zawierają się w obrębie jednego roku podatkowego).

W związku z trwającą realizacją Przedsięwzięcia, Spółka będzie w przyszłości ponosić kolejne Wydatki Marketingowe. W związku z tym, Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, w którym momencie te przyszłe Wydatki Marketingowe (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) traktować jako:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do kosztów uzyskania przychodów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 15 ust. 4b i 4c ww. ustawy), czy też jako

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czyli - zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, w dniu ich zaksięgowania w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dokumentu (w przypadku braku faktury lub rachunku).

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyszłe Wydatki Marketingowe Wnioskodawcy (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) powinien traktować jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czyli zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, w dniu ich zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury (rachunku) lub innego dokumentu (w przypadku braku faktury lub rachunku).

W tym zakresie Wnioskodawca zgadza się bowiem z interpretacją indywidualną Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 października 2010 r. nr ILPB3/423-632/10-2/KS, a także z interpretacjami indywidualnymi Dyrektorów innych lzb Skarbowych, tj. interpretacjami Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2011 r. nr IPPB5/423-164/11-3/RS, z dnia 11 czerwca 2010 r. nr IPPB5/423-202/10-4/DG, z dnia 12 marca 2010 r. nr IPPB5/423-825/09-2/DG, z dnia 14 grudnia 2009 r. nr IPPB5/423-568/09-6/AS, a także interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 stycznia 2011 r. nr IBPBI/2/423-1334/10/AP.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów w danym roku podatkowym (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d, 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (konkretnego roku podatkowego). Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. W przypadku działalności deweloperskiej są to wydatki np. na nabycie gruntu pod budowę.

Natomiast do kosztów pośrednich (tj. innych niż bezpośrednio związanych z przychodami) zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnoadministracyjne, czy właśnie koszty reklamy (koszty marketingowe). Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W przypadku kosztów marketingu (reklamy) Przedsięwzięcia należy stwierdzić, iż nie jest możliwe ustalenie, jaka część działań promocyjnych będzie miała wpływ na przychód ze sprzedaży konkretnego domu czy lokalu wybudowanego w ramach Przedsięwzięcia. Rozpowszechniane informacje reklamowe zawierają bowiem nie tylko informacje dotyczące Inwestycji, ale również logo samej Spółki. Powoduje to, że potencjalnie możliwe jest, iż klient, którego zainteresowała reklama Przedsięwzięcia, pozyskał także informacje o Spółce, jej działalności i ofertach, wskutek czego zdecyduje się ostatecznie nie na kupno domu lub lokalu wybudowanego w ramach realizacji Przedsięwzięcia, lecz oferowanego przez Spółkę domu lub lokalu położonego w zupełnie innej lokalizacji. Z drugiej strony rzeczą oczywistą jest, że źródłem pozyskiwania klientów jest nie tylko sama reklama (w tym przypadku reklama Inwestycji), ale również polecenie innych klientów. Zainteresowanie nabyciem domów lub lokali budowanych w ramach Przedsięwzięcia może wreszcie wynikać z ogólnej renomy Spółki lub wiedzy o niej czerpanej z reklam dotyczących wcześniej realizowanych przez nią innych przedsięwzięć inwestycyjnych.

Podstawą dla zajęcia przedstawionego wyżej stanowiska jest więc brak widocznego bezpośredniego związku ponoszonych Wydatków Marketingowych z prowadzoną Inwestycją oraz uzyskanymi z niej przychodami (rozpoznawanymi przez jej wspólników, w tym Wnioskodawcę).

O ile wydatki te ponoszone są w związku pośrednim z Inwestycją (tj. istnieje funkcjonalny związek pomiędzy np. reklamą Spółki i przyszłą sprzedażą mieszkań), o tyle nie można wykazać związku bezpośredniego, tj. tego, że od poniesienia danego wydatku w jakikolwiek sposób uzależnione jest ukończenie Inwestycji i uzyskanie z niej przychodów (zwłaszcza w konkretnie określonym roku podatkowym).

Należy zauważyć, że taka wykładnia pozostaje w zgodzie również ze stosowanymi przez Spółkę zasadami rachunkowości (które, choć nie mogą oczywiście rozstrzygać o kwalifikacji podatkowej, to jednak mieć mogą znaczenie posiłkowe w procesie interpretacji przepisów podatkowych). Trzeba więc w tym zakresie zwrócić uwagę, że zasady wyrażone w ustawie o rachunkowości (oraz analogiczne regulacje MSSF) zabraniają zaliczania do kosztów wytworzenia produktu następujących rodzajów kosztów związanych z działalnością deweloperską: kosztów ogólnego zarządu, kosztów marketingu i reklamy, kosztów administracyjnych, kosztów obsługi księgowej działalności dewelopera.

Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie w doktrynie: "Są to koszty ogólne i sprzedaży ponoszone w celu prowadzenia przez dewelopera działalności gospodarczej, powstające niezależnie od tego, czy podejmie się on realizacji konkretnego projektu deweloperskiego, czy nie. Ich ponoszenie jest konieczne dla wypełnienia przez dewelopera obowiązków wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej lub służą promocji dewelopera jako podmiotu gospodarczego. Nie wiążą się one natomiast bezpośrednio z realizacją konkretnego projektu deweloperskiego" (M. Stypułkowska - Molga, W. K. Lachowski, Działalność deweloperska w świetle ustawy o rachunkowości oraz MSSF - krytyczne spojrzenie, Rachunkowość 12/2008, s. 8).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki) stanowić będą dla Niego koszty pośrednio związane z przychodem podatkowym, tj. (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W konsekwencji, przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki) powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w momencie ich poniesienia w rozumieniu art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami". Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) nie przyznaje spółkom osobowym osobowości prawnej. Status spółki osobowej na gruncie przepisów prawa handlowego jako niemającej osobowości prawnej powoduje, że w zakresie opodatkowania dochodów spółki prowadzącej działalność gospodarczą w takiej formie, to nie spółka jest podatnikiem podatku dochodowego, lecz jej wspólnicy. W zależności od tego, czy wspólnik jest osobą fizyczną, czy też prawną, dochody wspólników podlegają odpowiednio przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Treść art. 5 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, że zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Konsekwencją przyjętego w art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych założenia, że podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych są osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej jest to, że w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że wspólnikiem spółki osobowej jest osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają uregulowania art. 15 i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić zatem należy, iż opisane w przedmiotowym wniosku wydatki, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W celu ustalenia momentu potrącalności przedmiotowych wydatków należy jednak prawidłowo określić ich charakter. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje bowiem dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Odpowiednio do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Definiując koszty bezpośrednie i koszty pośrednie (tj. koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami) należy - co do zasady - odwołać się do znaczenia wyrażeń "bezpośredni", "bezpośrednio związany". Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), "bezpośredni" oznacza dotyczący kogoś lub czegoś wprost". A zatem, koszt bezpośrednio związany z przychodami, to koszt dotyczący wprost konkretnych przychodów. Można z tego wnioskować, że (i) uzyskanie danych przychodów nie byłoby możliwe bez poniesienia danego kosztu, (ii) powstawaniu przychodów towarzyszy ponoszenie kosztów bezpośrednich w odpowiedniej wysokości, co oznacza również, że wzrost przychodów spowodowany wzrostem sprzedaży wiąże się z proporcjonalnym wzrostem kosztów i odwrotnie, oraz (iii) w braku perspektywy osiągnięcia określonych przychodów ponoszenie danego kosztu byłoby całkowicie niecelowe i niepotrzebne. Z kolei, "pośredni" oznacza niedotyczący czegoś bezpośrednio.

Mając na uwadze okoliczności opisane we wniosku, należy stwierdzić, że w przypadku kosztów reklamowych czy marketingowych nie jest możliwe ustalenie jaka część działań promocyjnych będzie miała wpływ na przychód ze sprzedaży konkretnego lokalu czy inwestycji. W przedmiotowej sprawie, rozpowszechniane informacje reklamowe zawierają reklamę zarówno konkretnej inwestycji, jak i firmy deweloperskiej. Koszty te stanowić więc będą koszty pośrednio związane z przychodem podatkowym i w konsekwencji, powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie nadmienia się, iż warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Reasumując, opisane we wniosku wydatki marketingowe spółki deweloperskiej (w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach tej spółki) stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami podatkowymi, które winny być potrącalne na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w dacie ich poniesienia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.