ILPB3/423-228/07-2/ŁM - Amortyzacja środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Działalność Spółki polega na produkcji i dystrybucji pieczywa. Spółka planuje na pewien okres czasu obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a następnie podwyższyć wysokość obniżonych uprzednio stawek amortyzacyjnych. Wątpliwości Spółki dotyczą następujących kwestii:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Spółka prosi o potwierdzenie, czy:

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez Podatnika. Jak podkreśla się w literaturze, wskazanie przez ustawodawcę generalnego minimalnego poziomu, do którego można by obniżyć stawki amortyzacyjne na podstawie wskazanych wyżej przepisów, byłoby niecelowe, gdyż jak się wydaje ustalenie minimalnego poziomu obniżonych stawek amortyzacyjnych powinno się odbywać raczej w sposób indywidualny, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności konkretnego przypadku (por. Michał Wróblewski, Bartłomiej Suszko, Zmiany stawek amortyzacji podatkowej - rozbieżności interpretacyjne, Przegląd Podatkowy Nr 8/2006, s. 21 i nast.). Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż organy podatkowe, w tym Ministerstwo Finansów, potwierdzają możliwość maksymalnego obniżenia stawki amortyzacyjnej (tj. nawet do zera), a w konsekwencji niedokonywania w danym okresie jakichkolwiek odpisów amortyzacyjnych (por. interpretacja wydana przez Urząd Skarbowy Kraków - Prądnik z dnia 31 października 2003 r. (sygn. PB2/415/78/03/DZ) oraz odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. na pytanie Dobrej Firmy opublikowane na łamach Rzeczpospolitej, wydanie z dnia 24 lipca 2003 r.). W związku z powyższym, w opinii Spółki prawidłowym jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek dowolnie obniżonych.

Ponadto w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostały zawarte przepisy regulujące expressis verbis problematykę związaną z ewentualną późniejszą zmianą stawek amortyzacyjnych z pierwotnie obniżonych na stawki przewidziane czy to w ustawie, czy też na stawki ustalone na innym, uzależnionym od uznania podatnika poziomie. Ustawodawca wskazał jedynie, od kiedy zastosować można obniżone stawki amortyzacji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym dane środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż ustawodawca nie zakazuje podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. Potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska można znaleźć w licznych oficjalnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (por. interpretacje wydane przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 7 lipca 2004 r. (sygn. PUS.I/423/64/2004), Opolski Urząd Skarbowy z dnia 26 marca 2004 r. (sygn. PDP-423-16/PW/04), Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu z dnia 10 sierpnia 2004 r. (sygn. PSUS/OPBI/423/121/04/BD)).

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera uregulowań wskazujących na górną granicę podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym, w momencie podjęcia decyzji o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, Podatnik ma prawo podwyższyć stawki amortyzacyjne według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu określonego w Wykazie (tzn. dowolne podwyższenie stawki amortyzacyjnej ograniczone jest jedynie wartością maksymalną wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych). Podobny pogląd został wyrażony przez organy podatkowe w wydanych indywidualnych wiążących interpretacjach prawa podatkowego (por. interpretacja Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 10 sierpnia 2004 r. (sygn. PSUS/OPBI/423/121/04/BD)).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki prawidłowym będzie dokonanie zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych przez podatnika na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na stawki wyższe w terminie od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego. Stanowisko Podatnika w tym zakresie jest zgodne ze stanowiskiem władz skarbowych zawartym w interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe (por. interpretacje wydane przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 7 lipca 2004 r. (sygn. PUS.I/423/64/2004) oraz Opolski Urząd Skarbowy z dnia 26 marca 2004 r. (sygn. PDP-423-16/PW/04)).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie bądź podwyższenie do stawki zgodnej z Wykazem, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku.

Możliwość obniżania/podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Reasumując, na podstawie art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma możliwość amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.