ILPB3/423-226/07-3/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości świadczeń związanych z nieodpłatnym używaniem wyposażenia - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości świadczeń związanych z nieodpłatnym używaniem wyposażenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

"Z" Sp. z o.o. jest spółką prawa handlowego, której udziałowcami są wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego. Zakres działalności Spółki obejmuje zadania o charakterze użyteczności publicznej, takie jak dostarczanie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.

Na podstawie umowy użyczenia nr X z 30 marca 2007 r. miasto X użyczyło Spółce na okres od 31 marca 2007 r. do 31 grudnia 2007 r.:

* budynki i budowle,

* pozostałe środki trwałe,

* środki trwałe w budowie,

* wyposażenie nie będące środkami trwałymi,

* nieruchomości gruntowe,

stanowiące dotychczas oczyszczalnię ścieków oraz suszarnię odpadów.

Z dniem 1 stycznia 2008 r. ww. składniki majątku mają być wniesione do Spółki aportem.

Składniki majątku określone w umowie użyczenia jako "wyposażenie nie będące środkami trwałymi" i wymienione w załączniku nr 3 do umowy użyczenia X, traktowane są w Spółce jako niskocenne środki trwałe, dla których prowadzona jest odrębna ewidencja pozabilansowa.

Zgodnie z postanowieniem wydanym przez Naczelnika L. Urzędu Skarbowego w X (pismo LUS/I-3/423/LO-P,N/07/EM) wartość świadczeń związanych z nieodpłatnym używaniem przez Spółkę wyposażenia, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak określić wartość świadczeń związanych z nieodpłatnym używaniem przez Spółkę, wykonującą zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyposażenia oczyszczalni ścieków.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wyposażenie przekazane Spółce w nieodpłatne używanie, wymienione w załączniku nr 3 do umowy użyczenia nr X to m.in. gaśnice, biurka, szafy biurowe, regały magazynowe, komputery, monitory, sprzęt laboratoryjny. Ze względu na dużą różnorodność i bardzo zróżnicowany stopień zużycia (większość składników wyposażenia była używana przez kilka lat) nie jest możliwe określenie cen rynkowych stosowanych przy udostępnianiu tego typu rzeczy.

Dlatego Spółka uważa za zasadne przyjęcie 3 lat jako okres dalszej przydatności do użycia przekazanego jej w nieodpłatne użytkowanie wyposażenia. W związku z przekazaniem Spółce wyposażenia na okres 9 miesięcy, od 31 marca 2007 r. do 31 grudnia 2007 r., określenia wartości świadczeń związanych z nieodpłatnym użytkowaniem wyposażenia na 115.120,12 zł, jako #188; (9 miesięcy z 3 lat) wartości wyposażenia, określonej w umowie użyczenia na 460.480,49 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Umowa użyczenia to umowa cywilnoprawna, uregulowana przepisami art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Istota umowy użyczenia polega na tym, że użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej.

Termin "nieodpłatne świadczenie" w rozumieniu przepisów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenia w sensie cywilistycznym, lecz także zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne - tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Uzyskiwanie przez podatnika świadczeń związanych z nieodpłatnym używaniem wyposażenia zwiększa sumę przychodów, a tym samym wpływa na wysokość należnego za dany okres podatku dochodowego. Wartość takich świadczeń, Spółka winna określić na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ww. przepis stanowi, iż wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się - m.in. - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jednocześnie w niniejszej interpretacji pominięto przykład liczbowy ilustrujący stanowisko Spółki w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż przepis art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania wartości wyposażenia. Zatem tutejszy Organ nie może potwierdzić prawidłowości sposobu wyliczenia przekazanego w nieodpłatne użytkowanie wyposażenia, bowiem zasady arytmetycznego wyliczenia wartości wyposażenia nie podlegają urzędowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.