ILPB3/423-225/08-3/MM - Odpisy amortyzacyjne jako koszty uzyskania przychodów z tytułu zużycia samochodu osobowego przystosowanego do przewozu dokumentów niejawnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 13 maja 2008 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu leasingu samochodu oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zajmuje się projektowaniem, realizacją i integracją zaawansowanych systemów: teleinformatycznych, transmisji danych, telekomunikacyjnych, automatyki oraz systemów bezpieczeństwa. Spółka realizuje prace dla sektora wojskowego i przemysłowego. Pakiety bezpieczeństwa przeznaczone są dla obiektów i pomieszczeń o szczególnym znaczeniu, takich jak kancelarie tajne, magazyny, obiekty strategiczne i inne obiekty o szczególnym znaczeniu. W związku z powyższym, w siedzibie, Spółka posiada kancelarię tajną, a w swej strukturze Pion Ochrony Informacji Niejawnych. W najbliższym czasie Spółka zamierza kupić samochód osobowy będący przedmiotem leasingu i przystosować go do przewożenia materiałów niejawnych. Dokumentację zawierającą informacje niejawne (materiały stanowiące tajemnicę państwową), Spółka powinna przewozić zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 września 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 200, poz. 1650) w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony materiałów zawierających informacje niejawne. Dokumentację należy przewozić specjalnie przystosowanymi pojazdami samochodowymi, o których mowa w załączniku Nr 3 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 oraz z 2000 r. Nr 17, poz. 221). Punkt 2 wspomnianego załącznika mówi, iż samochód osobowy przystosowany do przewozu wartości pieniężnych powinien być wyposażony w:

Pojemnik stalowy i stojak powinny być zamontowane w sposób uniemożliwiający ich odłączenie od podłoża przy zamkniętych zamkach i ryglach. Pokrywa pojemnika powinna być zamykana co najmniej na jeden zamek trójpunktowy jednokluczowy, o minimum pięciu zastawkach w pełni zamykanych.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź w zakresie pytania dot. podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zdarzenia przyszłego.

Czy w przypadku, gdy Spółka będzie chciała kupić ww. samochód posiłkując się kredytem bankowym i wprowadzi samochód do środków trwałych, będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia samochodu wg zasad w części ustalonej od wartości samochodu przekraczającego równowartość 20.000 EURO (100% odpisów amortyzacyjnych)?

Zdaniem Spółki, nie dotyczy jej ograniczenie w odpisach amortyzacyjnych, związane z wartością samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 4 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Powyższe wyłączenie dotyczy jedynie odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych w części ustalonej od wartości przewyższającej 20.000 EURO. Poza zakresem omawianego wyłączenia, odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego pozostają kosztem uzyskania przychodów. Jest to zgodne z zasadą rozciągnięcia w czasie rozliczeń wydatków inwestycyjnych. Samochód stanowiący własność lub współwłasność podatnika i spełniający warunki wynikające z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, jest bowiem środkiem trwałym. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na jego nabycie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, są natomiast kosztem odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu z tytułu jego zużycia w myśl art. 15 ust. 6 tejże ustawy, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m.

W art. 4a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowano samochód osobowy jako pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Zgodnie z ww. załącznikiem Nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług pojazd specjalny to: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, koparka, koparkospycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno - montażowych, pomoc drogowa, żuraw samochodowy, a także pojazd wykorzystywany do prac wiertniczych, konserwacyjno montażowych, oczyszczania oraz zimowego utrzymania dróg. Wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć samochód osobowy, będący przedmiotem leasingu i przystosować go do przewożenia materiałów niejawnych.

Jak wskazuje Spółka, pojazd ten spełniałby wymogi określone w załączniku Nr 3 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 z późn. zm.).

Do przewożenia wartości pieniężnych stosowane są dwie kategorie pojazdów: pojazdy specjalne (bankowozy) i pojazdy przystosowane.

Zgodnie bowiem z § 7 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia, wartości pieniężne większe niż 1 jednostka obliczeniowa, transportuje się pojazdami specjalnymi lub przystosowanymi. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać pojazdy przystosowane, określa załącznik Nr 3 do rozporządzenia. Natomiast stosownie do ust. 2 transport wartości pieniężnych powyżej 20 jednostek obliczeniowych wykonuje się przy użyciu pojazdów specjalnych. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać pojazdy specjalne, określa załącznik Nr 4 do rozporządzenia.

Załącznik Nr 4 przedstawiający wymagania techniczne samochodów specjalnych (bankowozów) brzmi:

W świetle powołanych wyżej przepisów oraz odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, iż przedmiotowy pojazd spełniający kryteria pojazdu przystosowanego do przewozu wartości pieniężnych, jednocześnie nie będzie spełniał wymagań technicznych pojazdu specjalnego (bankowozu).

Ponadto, samo przystosowanie pojazdu do przewożenia wartości pieniężnych nie zmienia faktu, iż samochód ten byłby wykorzystywany do innych celów, a mianowicie do przewozu dokumentacji zawierającej informacje niejawne (materiały stanowiące tajemnicę państwową), a nie wartości pieniężnych. Jedyną funkcją bankowozu bowiem, jest transport wartości pieniężnych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż odpisy amortyzacyjne będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Zaznacza się, iż amortyzację przeprowadza się według zasad określonych w art. 16a-16m.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług, wydana została interpretacja w dniu 10 lipca 2008 r. Nr ILPP1/443-390/08-2/BD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.