ILPB3/423-223/07-2/ŁM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. jednorazowych płatności za dzierżawę gruntów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2007 r. (data wpływu 14 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych płatności za dzierżawę gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych płatności za dzierżawę gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

K. Sp. z o.o. powstała w marcu 2007 r. Spółka zamierza około roku 2009 - 2010, po uzyskaniu niezbędnych zezwoleń na budowę, wybudować na terenie gminy K. farmę wiatrową (zespół elektrowni wiatrowych). Aby zabezpieczyć teren pod budowę farmy wiatrowej Spółka podpisała w roku 2007 umowy dzierżawy gruntów, na których docelowo farma wiatrowa ma powstać. W roku 2007 Spółka K. poniosła także pierwsze wydatki z tyt. dzierżawy gruntów. Zgodnie z zawartymi umowami dzierżawy pierwsza płatność za dzierżawę dokonana ma być jednorazowo od każdej zaplanowanej elektrowni wiatrowej i obejmuje okres od podpisania umowy w roku 2007 do uzyskania zezwolenia na budowę. Płatności o których mowa powyżej zostały przez Spółkę K. uiszczone w roku 2007. Od momentu uzyskania zezwolenia na budowę - czynsz dzierżawny został ustalony w formie płatności rocznych. Moment uzyskania zezwolenia na budowę nie jest znany. Z pewnością wydanie zezwolenia na budowę nie nastąpi w roku 2007.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowe płatności poniesione przez Spółkę K. w roku 2007 na dzierżawę gruntów za okres od podpisania umowy do momentu uzyskania zezwolenia na budowę elektrowni wiatrowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów roku 2007.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na dzierżawę gruntów, poniesione jednorazowo w roku 2007 za okres od momentu podpisania umowy dzierżawy do momentu uzyskania zezwolenia na budowę, stanowią koszt uzyskania przychodu w roku 2007 jako - rozumiany zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt poniesiony w celu zabezpieczenia źródła przychodów.

Spółka musiała wydzierżawić grunty przed rozpoczęciem budowy elektrowni wiatrowych, ponieważ przed rozpoczęciem budowy tak specjalistycznych urządzeń niezbędne jest dokonanie wielu analiz inżynieryjnych, technicznych i meteorologicznych, które przeprowadzone mogą być wyłącznie na konkretnym gruncie, będącym w dyspozycji Spółki. Poza tym - ze względu na istniejący na rynku duży popyt na grunty, Spółka musiała podpisać umowy dzierżawy z właścicielami odpowiednio wcześniej.

Spółka uważa również, że nie ma innej możliwości niż zaliczenie poniesionych jednorazowo w roku 2007 wydatków na dzierżawę gruntów za okres od momentu podpisania umowy dzierżawy do momentu uzyskania zezwolenia na budowę w koszty uzyskania przychodów roku 2007. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Z uwagi na to, że nie jest znany moment uzyskania zezwolenia na budowę (może to być rok 2008, 2009 lub 2010) nie można poniesionych jednorazowo kosztów przypisać proporcjonalnie do okresu.

Spółka stoi także na stanowisku, że poniesione jednorazowo koszty dzierżawy stanowią koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, jako koszt poniesiony w celu zabezpieczenia źródła przychodów, nie powiększają natomiast kosztów wytworzenia elektrowni wiatrowych rozumianych jako środek trwały. Art. 16g ust. 4 w połączeniu z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) nie znajdą zatem zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Zgodnie z powyższym uregulowaniem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione warunki, a mianowicie:

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, bo to na nim w ostateczności spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Konieczne jest też właściwe udokumentowanie wydatku. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Należy podkreślić, że to podatnik prowadzący działalność gospodarczą sam decyduje o rozmiarze, rodzaju i formie ponoszonych wydatków.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Wydatki na dzierżawę gruntów zaliczane są do elementów kosztów stałych, gdyż podatnik zobowiązany jest do ich ponoszenia bez względu na to czy realizuje inwestycje czy nie, a zatem dotyczą całokształtu działalności Spółki. Takie wydatki zaliczane są do kosztów pośrednich.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Dodać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż wydatki na dzierżawę gruntów poniesione w roku 2007, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przy czym za dzień poniesienia tych kosztów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) (...).

Tutejszy Organ nadmienia jednocześnie, iż w przedmiotowej interpretacji, odnosi się jedynie do zagadnień związanych z przepisami prawa podatkowego, nie rozstrzyga natomiast - gdyż nie ma takich uprawnień - o skuteczności prawnej umowy dzierżawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2. ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.