ILPB3/423-212/11-2/MM - Możliwość dokonania korekty przychodu w przypadku zwrotu i reklamacji towaru bez paragonu fiskalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości korekty przychodu w przypadku zwrotu / reklamacji towaru - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości korekty przychodu w przypadku zwrotu / reklamacji towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną towarów poprzez sieć sklepów z damską odzieżą. Każda transakcja sprzedaży jest rejestrowana za pomocą kasy fiskalnej, a wydruk paragonu fiskalnego wydawany jest nabywcy towarów.

Dążąc do pełnego usatysfakcjonowania klientów i zachowania dobrego wizerunku marki, Spółka opracowała wewnętrzną procedurę zwrotów i reklamacji zakupionych towarów. W świetle wspomnianej procedury podstawowym dowodem zakupu, który uprawnia klienta do zwrotu lub reklamacji zakupionego towaru jest paragon fiskalny. Niemniej jednak, Spółka zakłada, iż klienci mogą dokonywać zwrotów i reklamacji również w przypadku braku paragonu.

W związku z powyższym założeniem, Spółka przewiduje dwie sytuacje, w przypadku których:

* sytuacja nr 1: możliwy jest zwrot lub reklamacja bez paragonu fiskalnego, lecz za okazaniem przez klienta np. wyciągu z terminala - w takim przypadku dodatkowo sporządzane jest "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego",

* sytuacja nr 2: możliwy jest zwrot lub reklamacja bez paragonu fiskalnego oraz jakiegokolwiek innego dokumentu - w takim przypadku sporządzane jest jedynie "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego".

Spółka pragnie podkreślić, że każdy z takich przypadków jest rozpatrywany z osobna, a decyzja przyznająca zwrot pieniędzy podejmowana jest indywidualnie. W przypadku uznania zwrotu lub reklamacji za uzasadnioną, personel sklepu dokonuje korekty sprzedaży ujmując ją w ewidencji korekt (z uwzględnieniem nr kolejnego korekty, daty dokonanej korekty, danych Spółki, kwoty netto, kwoty podatku VAT, kwoty brutto oraz podpisu osoby zwracającej towar). Celem zapewnienia wiarygodnej dokumentacji tego typu przypadków dokumentem potwierdzającym zwrot towaru jest składane przez klienta "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego" (dalej: oświadczenie).

Dokument ten zawiera następujące informacje:

* datę dokonywanego zwrotu/reklamacji,

* oznaczenie punktu sprzedaży, w którym zwrot jest dokonywany,

* informacje o towarze (nr koloru, rozmiar, nazwa koloru, nr artykułu),

* oświadczenie klienta o dacie zagubienia paragonu dotyczącego artykułu o danym numerze i cenie zakupionego towaru podlegającego zwrotowi / reklamacji,

* dane klienta (nazwisko, imię, adres zamieszkania, PESEL, nr dokumentu tożsamości).

Ponadto oświadczenie opatrzone jest podpisem klienta potwierdzającym dokonanie zwrotu.

W związku z powyższym, identyfikację dokonanego zwrotu lub reklamacji towaru bez załączonego paragonu fiskalnego dokumentuje się w następujący sposób:

* sytuacja nr 1: potwierdzeniem wyciągu z terminala lub paragonu kasowego, oświadczeniem podpisanym przez klienta oraz ujęciem korekty w ewidencji korekt.

* sytuacja nr 2: oświadczeniem podpisanym przez klienta oraz ujęciem korekty w ewidencji korekt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możliwa jest korekta przychodu w przypadku zwrotu / reklamacji towaru, jeżeli klient nie posiada paragonu fiskalnego, a Spółka dysponuje dokumentami wskazanymi w stanie faktycznym w sytuacji nr 1 i 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnosząc się do skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych kluczowe znaczenie ma art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 14 czerwca 2000 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z brzmieniem wskazanego przepisu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z powyższego wynika, że przychód należny z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, powstaje nawet w sytuacji faktycznego nieotrzymania środków pieniężnych przez podatnika osiągającego dany przychód. Jednocześnie podkreśla się, iż zwrot towarów, udzielone bonifikaty i skonta powinny skutkować weryfikacją tego przychodu (jego obniżeniem).

Należy przy tym zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulując kwestii dokumentowania kreślonych wartości wpływających na podstawę opodatkowania, takich jak przychody koszty uzyskania przychodów, wskazują jednocześnie na konieczność odpowiedniego prowadzenia ewidencji rachunkowej.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Stosownie do odrębnych przepisów, tj. art. 20 ust. 2, 3 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów w księdze rachunkowej są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

W tym miejscu Spółka chce ponownie podkreślić, iż opisany przez Nią zbiór dokumentów zarówno w sytuacji 1, jak i 2 spełniać będzie wymogi formalne dla dowodu księgowego przewidziane w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, postanowienia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają wprost zasad i sposobu dokumentowania powstania przychodu. Przepisy tej ustawy nie określają również, jak podatnik ma udokumentować zwrot towaru przez klienta uprzednio sprzedanego, który to zwrot należy wyłączyć z przychodu należnego osiągniętego przez podatnika. W tych jednak okolicznościach należy mieć na uwadze przepisy ustawy o rachunkowości, o których mowa wyżej.

Na podstawie wyżej przytoczonych regulacji i argumentacji Spółki, należy stwierdzić, że stosowany przez Spółkę zestaw dokumentów opisany w sytuacji 1 i 2 dowodzi zwrotu towarów, będącego podstawą dokonanej korekty przychodu i nie stoi w sprzeczności obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka pragnie wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych istnieje wiele pozytywnych przesłanek do uwzględnienia zwrotów lub reklamacji towarów również wówczas, gdy Spółka nie posiada oryginału paragonu fiskalnego wydanego nabywcy towaru, ponieważ okoliczność zwrotu towaru Spółka jest w stanie udowodnić innymi dokumentami opisanymi w sytuacji 1 i 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zwrócić uwagę na to, iż postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

W przedmiotowym wniosku, Spółka wnosi o potwierdzenie, że przy zastosowaniu opisanych procedur prawidłowe jest dokonanie korekty przychodu w przypadku zwrotu / reklamacji towaru, jeżeli klient nie posiada paragonu fiskalnego, a Spółka dysponuje dokumentami wskazanymi w stanie faktycznym w sytuacji nr 1 i 2. Pytanie Spółki dotyczy zatem de facto potwierdzenia mocy dowodowej wymienionych kategorii dokumentów, do czego, jak wyżej wskazano, organ podatkowy w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie jest ani zobowiązany ani uprawniony.

Powyższe przesądza o tym, że odpowiedź tut. Organu na pytania Spółki o prawidłowość ww. dokumentowania z uwagi na wskazany charakter postępowania o wydanie interpretacji może mieć jedynie charakter ogólny, zaś ocena, czy dla dokonania korekty przychodu w przypadku zwrotu / reklamacji towaru, jeżeli klient nie posiada paragonu fiskalnego, wystarczające jest udokumentowanie w sposób opisany we wniosku może być dokonana tylko przez organ podatkowy prowadzący postępowanie dowodowe, w którym organ ten sprawdzi spełnienie wszystkich przesłanek pozwalających na uznanie przedmiotowych dokumentów za wystarczające dla dokonania korekty przychodu na gruncie odpowiednich przepisów, w szczególności ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), a także ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zgodnie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przepis ten wskazuje, że przychód podatkowy u podatnika rozpoznawany jest wg zasady kasowej.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 tej ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zasadą wynikającą z treści art. 12 ust. 3 tej ustawy jest to, przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Powołane przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane "dowodami źródłowymi" (art. 20 ust. 2). Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 tej ustawy).

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

Można przy tym zaniechać zamieszczenia na dowodzie danych, o których mowa w pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowania zapisów księgowych (art. 21 ust. 1a tej ustawy).

Powyższe przepisy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy.

Zwrócić przy tym należy uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym. Stosownie do art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi sprzedaż detaliczną towarów poprzez sieć sklepów z damską odzieżą. Każda transakcja sprzedaży jest rejestrowana za pomocą kasy fiskalnej, a wydruk paragonu fiskalnego wydawany jest nabywcy towarów. Spółka opracowała wewnętrzną procedurę zwrotów i reklamacji zakupionych towarów, w której podstawowym dowodem zakupu uprawniającym klienta do zwrotu lub reklamacji zakupionego towaru jest paragon fiskalny. Niemniej jednak, Spółka zakłada, iż klienci mogą dokonywać zwrotów i reklamacji również w przypadku braku paragonu.

W związku z powyższym założeniem, Spółka przewiduje dwie sytuacje, w przypadku których możliwy jest zwrot lub reklamacja bez paragonu fiskalnego, lecz za okazaniem przez klienta np. wyciągu z terminala - w takim przypadku dodatkowo sporządzane jest "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego", a także możliwy jest zwrot lub reklamacja bez paragonu fiskalnego oraz jakiegokolwiek innego dokumentu - w takim przypadku sporządzane jest jedynie "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego".

Wnioskodawca podkreślił, że każdy z takich przypadków jest rozpatrywany z osobna, a decyzja przyznająca zwrot pieniędzy podejmowana jest indywidualnie. W przypadku uznania zwrotu lub reklamacji za uzasadnioną, personel sklepu dokonuje korekty sprzedaży ujmując w ewidencji korekt (z uwzględnieniem nr kolejnego korekty, daty dokonanej korekty danych Spółki, kwoty netto, kwoty podatku VAT, kwoty brutto oraz podpisu osoby zwracającej towar). Celem zapewnienia wiarygodnej dokumentacji tego typu przypadków dokumentem potwierdzającym zwrot towaru jest składane przez klienta "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego".

Zatem, z przedmiotu sprawy wynika, iż identyfikację dokonanego zwrotu lub reklamacji towaru bez załączonego paragonu fiskalnego dokumentuje się potwierdzeniem wyciągu z terminala lub paragonu kasowego oświadczeniem podpisanym przez klienta oraz ujęciem korekty w ewidencji korekt lub oświadczeniem podpisanym przez klienta oraz ujęciem korekty w ewidencji korekt.

Jak wyjaśniono powyżej, kwestię dokumentowania przychodów normują odrębne przepisy. Tym samym, jeżeli na gruncie przepisów o rachunkowości, przedmiotowe dowody (wyciąg z terminala lub paragon kasowy potwierdzony oświadczeniem o zagubieniu paragonu fiskalnego podpisanym przez klienta oraz ujęcie korekty w ewidencji korekt lub oświadczenie podpisane przez klienta oraz ujęcie korekty w ewidencji korekt), stanowią dowody księgowe, będące podstawą wprowadzenia do ksiąg rachunkowych, taki sposób udokumentowania jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, iż możliwa jest korekta przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku zwrotu / reklamacji towaru, jeżeli klient nie posiada paragonu fiskalnego, a Spółka dysponuje dokumentami wskazanymi w stanie faktycznym w sytuacji nr 1 i 2, gdy przedmiotowe udokumentowanie zwrotów / reklamacji spełnia wymogi przepisów o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.