ILPB3/423-21/09-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką kapitałową, która zakupiła ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych bony dla pracowników. Dostawca za bony obciążył Wnioskodawcę prowizją oraz opłatą manipulacyjną. Przedmiotowa prowizja oraz opłata manipulacyjna została udokumentowana na fakturze VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników stanowić będą koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone m.in. wydatki na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ponieważ prowizja oraz opłata manipulacyjna za bony nie powinna być utożsamiana z działalnością socjalną, to wyłączenie tych wydatków z kosztów podatkowych na podstawie wyżej wymienionych przepisów ustawy nie znajdzie w niniejszej sytuacji zastosowania.

Prowizja oraz opłata manipulacyjna jest odrębnym i dodatkowym kosztem zakupu przez pracodawcę świadczeń socjalnych (bonów), niestanowiącym integralnego składnika wartości tego świadczenia, tym samym nie ma podstaw do obciążania nią Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponieważ podatnik przy zakupie bonów zostaje obciążony prowizją oraz opłatą manipulacyjną, a wydatek nie może być sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, należy go sfinansować ze środków obrotowych. Ustawodawca nie wykluczył z kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracownika (z wyjątkiem wydatków o charakterze socjalnym).

Tym samym, wskazane na wstępie przez Wnioskodawcę koszty prowizji oraz opłaty manipulacyjnej za bony zakupione dla pracowników uznać należy za koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Drugi z tych elementów określić można mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określony w art. 16 ust. 1.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 tejże ustawy. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (...). Kosztami takimi są bowiem odpisy dokonywane przez podatnika na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jeżeli ich równowartość została na ten fundusz wpłacona (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy).

Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze, w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane wyżej, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kryteria. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na rzecz pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem jednak, że podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością oraz mają na celu zwiększenie efektywności pracy i służą uzyskaniu przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupiła bony dla pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Dostawca obciążył Ją prowizją oraz opłatą manipulacyjną. Przedmiotowe opłaty Spółka pokryła ze swoich środków obrotowych.

W ocenie tut. Organu, bony są dodatkowym elementem wynagrodzenia pracowników, który poprawia motywację pracowników do pracy w danej jednostce, a w konsekwencji zwiększa efektywność pracy, ta zaś ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy, tj. przychody osiągane z działalności firmy.

W świetle powyższego, poniesione przez Spółkę koszty prowizji i opłaty manipulacyjnej w związku z zakupem bonów dla pracowników, sfinansowane z Jej środków obrotowych, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.