ILPB3/423-206/09-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat reprograficznych - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat reprograficznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sąd Apelacyjny oddalił apelację Spółki w sprawie opłat reprograficznych, do ponoszenia których Spółka, jako importer urządzeń kopiujących jest zobowiązana, na podstawie art. 20 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Wysokość opłat, terminy, jak też organizacje uprawnione do ich pobierania określa rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 2 czerwca 2003 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 991).

Oddalenie apelacji skutkowało prawomocnością wyroku I instancji. Na podstawie wyroku Spółka została zobowiązana do zapłaty opłat reprograficznych za okres I kwartał 2003 r. - I kwartał 2006 r. na rzecz Stowarzyszenia "P". Kwotę wynikającą z prawomocnego wyroku Spółka zapłaciła w sierpniu 2007 r.

Również w 2007 r. Spółka przekazała Stowarzyszeniu "P" informacje oraz opłaty za okresy nie objęte wyrokiem, tj. II kwartał 2006 r. - IV kwartał 2007 r. Powstałe z tego tytułu zobowiązanie Spółka ujęła jako koszt w księgach roku 2007.

W 2008 r. Spółka otrzymała wezwanie do zapłaty od drugiego uprawnionego Stowarzyszenia "K". We wskazanej sytuacji Spółka naliczyła za okres 2003 - 2007 i zaksięgowała w koszty roku 2007 opłatę reprograficzną należną Stowarzyszeniu "K".

W lipcu 2008 r. Spółka w toku postępowania przekazała Stowarzyszeniu "K" informacje stanowiące podstawę określenia wysokości opłaty za okres I kwartał 2003 r. - I kwartał 2008 r.

W 2009 r. Spółka otrzymała nakaz zapłaty za okres I kwartał 2003 r. - I kwartał 2008 r. Od tego nakazu Spółka wniosła sprzeciw.

Podsumowanie:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo uznać za koszt bezpośredni opłaty reprograficzne, których obowiązek wynika z art. 20 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), jak też zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku 2007 zaległe opłaty reprograficzne za okres 2003 - 2006 oraz uznać w koszty uzyskania przychodu opłaty reprograficzne należne uprawnionym Stowarzyszeniom, ustalone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 2 czerwca 2003 r. (Dz. U. Nr 105, poz. 991) za okresy 2007 r., 2008 r. i 2009 r. odpowiednio w rachunku podatkowym roku 2007, 2008 i 2009 na podstawie art. 15 ust. 4-4e.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku importerów urządzeń reprograficznych, a takim jest Spółka, kwoty opłat mają charakter kosztów uzyskania przychodów. Opłaty te bowiem są należne i muszą być wniesione w związku z importem, a następnie sprzedażą tych urządzeń. Ich sprzedaż jest źródłem przychodu. Opłaty reprograficzne dla Spółki są bezpośrednio związane z przychodem, gdyż są liczone jako procent kwoty należnej ze sprzedaży danych urządzeń reprograficznych. Kwoty opłat zatem bezpośrednio można powiązać z przychodami.

Przepis art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po określonym w art. 15 ust. 4b pkt 1 i 2 przez ustawodawcę momencie, są rozpoznawane w rachunku podatkowym roku podatkowego następującym po roku, w którym wystąpiły przychody, z którymi są bezpośrednio związane.

Zdaniem Spółki, koszty zaległych opłat za okres 2003 r. - 2006 r. poniesione są w 2007 r., ponieważ poniesione zostały po terminie sporządzenia sprawozdania finansowego za lata 2003 - 2006, natomiast opłaty reprograficzne za poszczególne kwartały lat 2007 - 2008 Spółka uznała w koszty uzyskania przychodów odpowiednio w rachunku podatkowym w 2007 r. i 2008 r., zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca podkreśla, że nieterminowość w zapłacie opłat reprograficznych spowodowana była faktem, iż Spółka w trakcie wszczętych przez Stowarzyszenia postępowań sądowych nie zgadzała się z obowiązkiem określonym w art. 20 oraz art. 105 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Zdaniem Spółki, przepisy te są niezgodne z Konstytucją RP, ponieważ import urządzeń oraz ich dalsza odsprzedaż innym podmiotom nie powoduje uszczerbku w majątku twórców i zrównanych z nimi wydawców. Pomiędzy ewentualnym uszczerbkiem a legalnym wprowadzeniem do obrotu urządzeń reprograficznych nie istnieje adekwatny związek przyczynowy, albowiem ani import urządzeń reprograficznych, jak i ich dalsza odsprzedaż nie narusza autorskich praw majątkowych twórców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka, jako importer urządzeń kopiujących jest zobowiązana, na podstawie ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, do ponoszenia opłat reprograficznych. Spółka nie płaciła w terminie należnych opłat, co wynikało z faktu, iż Spółka nie zgadzała się z powyższym obowiązkiem. Na podstawie wyroku Spółka została zobowiązana do zapłaty opłat reprograficznych za okres I kwartał 2003 r. - I kwartał 2006 r. na rzecz Stowarzyszenia uprawnionego do pobierania tej opłaty. Kwotę wynikającą z prawomocnego wyroku Spółka zapłaciła w sierpniu 2007 r. Również w 2007 r. Spółka przekazała Stowarzyszeniu informacje oraz opłaty za okresy nie objęte wyrokiem, tj. II kwartał 2006 r. - IV kwartał 2007 r. Powstałe z tego tytułu zobowiązanie Spółka ujęła jako koszt w księgach roku 2007. W 2008 r. Spółka otrzymała wezwanie do zapłaty od drugiego uprawnionego Stowarzyszenia. We wskazanej sytuacji Spółka naliczyła za okres 2003 - 2007 i zaksięgowała w koszty roku 2007 opłatę reprograficzną. Opłaty reprograficzne dla Spółki są bezpośrednio związane z przychodem, gdyż są liczone jako procent kwoty należnej ze sprzedaży danych urządzeń reprograficznych.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

nbspnbsp - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z zasadą potrącalności kosztów w czasie wyrażoną w tych przepisach, jeżeli poniesiony koszt można bezpośrednio odnieść do osiągniętego przychodu, wówczas powinien on być uwzględniony w rachunku podatkowym, w tym roku, w którym osiągnięty został przychód. Odstąpienie od zasady potrącalności kosztów możliwe jest tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (rachunek) dotyczący danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych i złożeniu zeznania, wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym faktycznie został poniesiony.

Reasumując, stwierdzić należy, iż opłaty reprograficzne stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Ponieważ opłaty te za lata 2003 - 2006 zostały faktycznie przez Spółkę zapłacone dopiero w 2007 r., to powinny zostać potrącone jako koszty uzyskania przychodów roku podatkowego 2007. Odnośnie natomiast opłat reprograficznych ponoszonych począwszy od roku 2007, powinny one być zaliczane w ciężar kosztów podatkowych w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.