ILPB3/423-206/07/09-S/MC - Wydatki na organizację imprezy reklamowej związanej z 10-leciem działalności firmy jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1200/08 - stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocników - Panią S.M - W. i Pana k.k., przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2007 r. (data wpływu 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

W dniu 2 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zorganizowała w związku z 10-leciem jej działalności imprezę reklamową, której celem była promocja marki. W imprezie udział wzięli m.in. przedstawiciele firm współpracujących ze Spółką, wybrane klientki, przedstawiciele prasy oraz przedstawiciele show-biznesu (aktorzy, piosenkarze), których obecność podnieść miała rangę organizowanego wydarzenia w kategoriach marketingowych. Impreza miała charakter promocyjny - połączona została z prezentacją wyrobów, pokazem mody, rozpowszechnianiem znaków firmowych itd. Celem organizatorów było szeroko pojęte budowanie image firmy, nie tylko wśród uczestników imprezy, ale przede wszystkim wśród obecnych i potencjalnych klientów - impreza była szeroko relacjonowana w mediach (prasa, telewizja, internet), dzięki czemu informacje o samej Spółce, jej marce oraz produktach zostały zaprezentowane szerokiemu gronu odbiorców.

W trakcie imprezy uczestnikom rozdawano kalendarze i koszulki z logo firmy.

W kalendarzach zamieszczono zdjęcia z sesji fotograficznej, która odbyła się jakiś czas przed imprezą promocyjną. W sesji tej udział brały gwiazdy, które prezentowały ubrania marki x. Zdjęcia z sesji fotograficznej zostały także zawieszone w sklepach, w celu promocji marki. Za udział w sesji fotograficznej gwiazdy otrzymały honoraria.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1.

Spółka stoi na stanowisku, iż poniesione przez nią wydatki na organizację imprezy promocyjnej mają charakter reklamowy, a tym samym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1".

Podatnicy mają zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki pod warunkiem łącznego spełnienia dwóch warunków:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28, "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych".

Kosztami uzyskania przychodów są natomiast wydatki poniesione na cele reklamy Spółki (jako niewymienione w katalogu negatywnym) - o ile spełniają one definicję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowej kwestii, dla ustalenia, czy poniesione wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, kluczowe winno być zatem rozstrzygnięcie:

Pierwszy ze wskazanych powyżej warunków jest w przedmiotowym przypadku spełniony - Spółka zorganizowała imprezę w celu promowania marki, kolekcji, a tym samym jej celem było wywarcie wpływu na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów.

Odnosząc się do drugiej kwestii (kwalifikacji poniesionych wydatków do wydatków reklamowych lub reprezentacyjnych), jako że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, należy sięgnąć do definicji zawartych w słowniku języka polskiego. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003 r., reprezentację określa jako:

Z utrwalonej praktyki organów podatkowych (a także orzecznictwa sądów administracyjnych), opartej przede wszystkim na definicji słownikowej wynika, iż pojęcie to powinno być rozumiane jako okazałość, wystawność, tworzenie i utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy.

Z kolei reklama jest definiowana jako:

Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama może być prowadzona poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwalenie kogoś i zalecanie czegoś. Pojęcie "reklama" oznacza więc wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku. Reklama winna być co do zasady rozumiana jako rozpowszechnianie informacji o towarach. Przykładowo, zgodnie z treścią pisma Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 1996 r., sygn. PO 3-MD-722-131/96, reklama to "rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług".

Opisana w stanie faktycznym organizacja imprezy promującej markę miała na celu promocję marki Spółki, poprzez odpowiednie zaprezentowanie i eksponowanie produktów. W ocenie Spółki, charakter zorganizowanej przez nią imprezy promującej markę powoduje, iż ma ona charakter reklamowy, a nie reprezentacyjny.

Na możliwość zaliczenia wydatków związanych z promocją marki do wydatków reklamowych wskazał Podlaski Urząd Skarbowy w piśmie z dnia 20 czerwca 2007 r. sygn. PO-II/423/31/BŚ/07, zgodnie z którym: "z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia bierze udział w organizowaniu imprezy o nazwie "XXX", podczas której przekazywane są informacje o Jej wyrobach i ich zaletach. Prezentowane są wyroby Spółdzielni, rozdawane katalogi i ulotki informacyjne. W trakcie imprezy organizowane są konkursy, w których można wygrać nagrody - produkty Spółdzielni. Działania takie stanowią element reklamy Firmy i Jej wyrobów, a tym samym wydatki na nią poniesione stanowią koszty uzyskania przychodów".

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2.

W odniesieniu do wydatków związanych z nabyciem gadżetów opatrzonych logo firmy, przekazanych uczestnikom imprezy, w ocenie Spółki wydatki te również posiadają charakter reklamowy, a tym samym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, nieodpłatne przekazywanie klientom gadżetów (kalendarze, koszulki) opatrzonych logo Spółki służy zachęceniu klientów do nabywania towarów Spółki. Poprzez eksponowanie swego logo Spółka dąży bowiem do zwiększenia poziomu rozpoznawalności swojej marki (a tym samym również asortymentu) na rynku i w konsekwencji do zachęcania klientów do nabywania oferowanych przez nią towarów. Zamiarem Spółki w przypadku przedmiotowych gadżetów nie było przy tym przekazywanie klientom upominków symbolizujących okazałość, wystawność, mających za cel stworzenie i utrwalenie pozytywnego wizerunku Spółki. Spółka nie przekazywała klientom gadżetów bez logo, posiadających prestiżowy charakter oraz większą wartość dla kontrahentów - spełniających funkcję reprezentacyjną.

Na możliwość zaliczenia wydatków na gadżety reklamowe oznaczone logo firmy do wydatków reklamowych, wskazują ostatnie interpretacje organów podatkowych. Przykładowo w piśmie Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 7 maja 2007 r. sygn. PSUS/PB-R I-PDP/423-44/P/106/07/WS/52697, organ stwierdził, iż " (...) należy stwierdzić, iż wydatki związane z zakupem upominków dla kontrahentów w postaci kalendarzy, długopisów, apaszek i krawatów opatrzonych w logo firmy można potraktować jako reklamę i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jeśli przekazanie ich przez Spółkę spełnia znamiona reklamy".

Podobną opinię wyraził Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 21 sierpnia 2007 r. sygn. PDII/423-219/1/07/ŁW, w myśl którego "wydatki na nabycie gadżetów, które są przekazywane kontrahentom oraz wydatki na opatrzenie ich logo Spółki stanowią formę reklamy". Reklama zgodnie z definicją zaczerpniętą z pisma Ministra Finansów z dnia 17 lipca 1995 r. (PO4/AK-722-702/95) oznacza "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś". Rozpowszechnianie nazwy Spółki i jej graficznej prezentacji w postaci logo stanowi wyraz reklamy, a wydatki z nią związane mogą stanowić koszty podatkowe, jednakże pod warunkiem, że przedmiotowe gadżety trafiają do realnych bądź potencjalnych kontrahentów Spółki. Obowiązująca od 1 stycznia 2007 r. nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zniosła obostrzenia w zakresie możliwości zaliczania wydatków na reklamę do kosztów podatkowych, zatem wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości".

Nadto, zgodnie z informacją zamieszczoną na stronie internetowej Krajowej Informacji Podatkowej, "reprezentacja to w szczególności:

a. prezenty dla kontrahentów - które nie mają charakteru reklamowego (portfel, pióro, kalendarz, alkohol, kosmetyki, itp.); oznakowanie prezentu logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (koszulka, długopis, kartka świąteczna, kubek, smycz, karteczki samoprzylepne, kalendarz itp.) (...)".

W kwestii kwalifikacji wydatków opatrzonych logo firmy wskazać należy na wyrok NSA z dnia 31 maja 2005 r., sygn. FSK 2366/04, zgodnie z którym "użyte w prawie podatkowym pojęcie reprezentacji nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a raczej do dobrego prezentowania się firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania kontrahentów. Dlatego towary użyte przez stronę skarżącą w postaci parasoli, koszulek i długopisów z logo firmy mieszczą się w pojęciu reprezentacji, o którym mowa w art. 2 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT z 1993 r.". Wyrok ten został wydany na gruncie ustawy o VAT. Nie można jednak wykluczyć ewentualnego ryzyka z nim związanego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3.

Zdaniem Spółki, wydatki związane z organizacją sesji fotograficznej są kosztami reklamy i konsekwentnie stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Spółka jest zdania, że wydatki na organizację sesji fotograficznej spełniają definicję kosztów określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki wywierające wpływ na wysokość przyszłych przychodów.

Spółka organizując sesję fotograficzną miała na celu promocję marki, gdyż powstałe w wyniku sesji zdjęcia zostały zamieszczone w kalendarzach opatrzonych logo Spółki (które rozdawane były uczestnikom imprezy promującej markę), a także rozwieszone w sklepach Spółki. Umieszczenie zdjęć zarówno w witrynach sklepowych oraz w kalendarzach miało na celu zaprezentowanie marki Spółki oraz jej produktów szerokiemu gronu odbiorców - zarówno uczestnikom imprezy reklamowej, jak i obecnym i potencjalnym klientom Spółki - co w intencji Spółki doprowadzić miało do zwiększenia sprzedaży promowanych produktów, co znalazłoby odzwierciedlenie w wysokości przyszłych przychodów.

W związku z powyższym Spółka jest zdania, iż jest uprawniona do zaliczenia wydatków na organizację sesji fotograficznej do kosztów uzyskania przychodów. W związku z przedstawionym stanowiskiem Spółka pragnie wskazać na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu z dnia 12 lutego 2007 r., sygn. PD-3/423-3/07, w którym stwierdzono, iż "z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że ponoszone wydatki na plakaty rozwieszane w miejscach publicznych, nalepiane na szybach samochodów służbowych, ulotki reklamowe pozostawione w miejscach publicznych oraz usługa projektowania ulotek mogą być w całej wysokości bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 28 zakwalifikowane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów".

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki związane z organizacją sesji fotograficznej, w wyniku której powstały zdjęcia umieszczone w kalendarzach firmowych i witrynach sklepowych mogą być traktowane analogicznie do wydatków na usługi projektowania i wykonania ulotek, o których mowa w cytowanym powyżej postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu i można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 1 lutego 2008 r. interpretację indywidualną Nr ILPB3/423-206/07-2/MC, w której stanowisko Spółki uznał za

W interpretacji, w zakresie pytania 1, stwierdzono, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), poniesione przez Spółkę wydatki związane ze zorganizowaniem tejże imprezy można by uznać w Spółce za koszty uzyskania przychodów, jeżeli nie stanowią one działań o charakterze wyjątkowym, specjalnym, mającym na celu okazałe, ekskluzywne, wytworne oraz odbiegające od zwyczajowo przyjętego w danej branży, reprezentowanie firmy.

Natomiast w zakresie pytania 2 i 3, stwierdzono, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe i stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Pismem z dnia 18 lutego 2008 r. Spółka wezwała organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, stwierdzono brak podstaw do zmiany tej interpretacji (pismo z dnia 20 marca 2008 r. Nr ILPB3/423W-11/08-2/BN).

W związku z powyższym, Spółka reprezentowana przez Pełnomocników, wniosła w dniu 24 kwietnia 2008 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który następnie postanowieniem z dnia 13 października 2008 r. przekazał ją do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 6 stycznia 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 1200/08), w którym uchylił zaskarżoną interpretację. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż zaskarżona interpretacja z uwagi na niejednoznaczność zajętego stanowiska została wydana z naruszeniem art. 14c ustawy - Ordynacja podatkowa. Ocena prawna została udzielona w sposób warunkowy, sugerujący okoliczność niewystarczającego przedstawienia stanu faktycznego przez podatnika.

Ponadto, Sąd wskazał na art. 14h Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. Zatem, w sytuacji, gdy podatnik nie przedstawia wyczerpującego stanu faktycznego Minister Finansów powinien wezwać wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. Sąd wskazał, iż w przedmiotowej sprawie nie wezwano do uzupełnienia wniosku o interpretację indywidualną, a zatem ww. organ w sytuacji uznania stanowiska podatnika za nieprawidłowe, zobowiązany był do przedstawienia swojego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym w sposób jednoznaczny i precyzyjny.

Dodatkowo, zdaniem Sądu, powyższe działanie godziło w zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, przewidzianą w art. 121 § 1, w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej. Podatnik składając wniosek o udzielenie interpretacji miał prawo oczekiwać, że wydana interpretacja będzie napisana w sposób jednoznaczny, umożliwiający zrozumienie stanowiska organu.

W związku z powyższym, uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Spółka odpowiedziała na wezwanie pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.), informując, iż wydatki, które Spółka poniosła w związku z organizacją przedmiotowej imprezy, przeznaczone były głównie na pokrycie kosztów technicznych.

Do głównych grup kosztów należały m.in.:

Szczegółowe zestawienie kosztów poniesionych w związku z przedmiotową imprezą zawiera kosztorys, który Spółka załączyła do ww. pisma.

Spółka wyraziła pogląd, iż zorganizowana impreza nie miała charakteru reprezentacyjnego, a wręcz jednoznacznie reklamowy.

Impreza została zorganizowana w związku z 10 - leciem działalności Spółki w Polsce, jednak głównym jej celem była promocja marki x i produktów Spółki, a "eksponowany" jubileusz działalności na terytorium Polski miał na celu pokazanie siły marki x w Polsce.

O reklamowym charakterze imprezy świadczy także, że:

Spółka zaznacza również, iż częścią główną jubileuszu imprezy był pokaz mody, w trakcie którego zaprezentowano kolekcję jesień - zima XXX. Nową kolekcję prezentowały gwiazdy (przedstawiciele show - biznesu, tj. aktorzy, piosenkarze) zaproszone na imprezę, które wcześniej wzięły udział w sesji fotograficznej. Zdjęcia z tej sesji zostały zamieszczone w kalendarzach z logo Spółki (rozdawanych w trakcie imprezy) oraz zawieszone w sklepach firmowych w celach reklamowych.

Ponadto, Spółka wskazuje, iż zorganizowana impreza, przeprowadzony w jej trakcie pokaz mody nowej kolekcji oraz sesja fotograficzna stanowiły elementy rozpoczynające kampanię reklamową o szerszym zakresie pod nazwą "XXX". Kampania ta polega na tym, iż każda z gwiazd, biorących udział w sesji fotograficznej i pokazie mody w trakcie imprezy, jest twarzą marki x w danym miesiącu.

Zdaniem Spółki, organizacja imprezy reklamowej w takim kształcie nie miała na celu wytwornego czy ekskluzywnego zaprezentowania firmy. Impreza reklamowa zorganizowana przez Spółkę nie odbiega od zwyczajowo przyjętego sposobu promocji marki w branży odzieżowej (wręcz należy stwierdzić, że standardy funkcjonowania tej branży powodują, że jest to jedyna forma). Kosztorys, będący załącznikiem do niniejszego pisma, potwierdza, iż Spółka poniosła głównie technicznie koszty imprezy. Wśród poniesionych wydatków nie można się bowiem dopatrzeć kosztów mających specjalny, wyjątkowy charakter.

Spółka podkreśliła, iż przedmiotowa impreza nie nosiła znamion reprezentacji, była zaś imprezą o charakterze reklamowym, która spełniała swój cel, jakim jest promocja marki x. Jest to o tyle istotne, iż w branży odzieżowej i prowadzeniu sprzedaży poprzez sklepy, w pierwszej kolejności elementem przyciągającym klienta jest marka (logo).

W kosztorysie załączonym do odpowiedzi na wezwanie, w pkt 4 (zestawienie zbiorcze) widnieją również wydatki dot. bankietu, alkoholu oraz wynagrodzenia W.W. Sp. z o.o. w wysokości 15% narzutu kosztów ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się

Uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku WSA oraz pismo Wnioskodawcy z dnia 28 kwietnia 2009 r., stwierdza się co następuje.

Odpowiedź na pytanie Nr 1.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację.

Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Wobec braku legalnej definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Natomiast reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego oraz kosztorysu, stanowiącego integralną część uzupełnienia wniosku należy stwierdzić, iż koszty przedmiotowej imprezy, obejmujące wydatki na: honoraria pracowników i współpracowników, materiały, zakup usług i pozostałe świadczenia, technikę zdjęciową, technikę komputerową, usługi montażowe, usługi dźwiękowe, usługi realizacji, obsługę studyjną i plenerową, budowę dekoracji, obsługę nagrania stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania oferowanymi towarami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów. Ponadto, są one ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła Jej przychodów.

Natomiast, koszty organizacji bankietu i zakupu napojów alkoholowych - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Charakter tych wydatków jest bowiem związany z przyjmowaniem kontrahentów oraz ma na celu utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku Spółki na zewnątrz. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Analogicznie, również prowizji, stanowiącej wynagrodzenie W.W. Sp. z o.o. w wysokości 15% narzutu kosztów ogólnych, w tej części, w której dotyczy wydatków poniesionych na organizację bankietu i zakup napojów alkoholowych, Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast, w pozostałej części przedmiotowa prowizja stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Należy również mieć na uwadze treść ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473). Jak wynika bowiem ze wstępu do przedmiotowej ustawy, jej przepisy uchwalone zostały przy założeniu, że życie obywateli w trzeźwości jest niezbędnym warunkiem moralnego i materialnego dobra Narodu.

Jednakże tut. Organ nie dokonuje oceny ww. wydatków pod kątem tej ustawy.

Odpowiedź na pytanie Nr 2 i 3.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy, ponieważ jest ono prawidłowe.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku stanowisk reprezentowanych przez inne organy stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach konkretnego podatnika i w oparciu o przedstawiony przez niego stan faktyczny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.