ILPB3/423-203/07-5/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2007 r. (data wpływu 29 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów kosztów szkoleń organizowanych przez pracodawcę - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodów kosztów szkoleń organizowanych przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka organizuje szkolenia dla pracowników, za które w pełni koszty ponosi pracodawca. Szkolenia te podzielone są branżowo i tematycznie na szkolenia sprzedażowe, szkolenia obsługi klienta, szkolenia ogólnorozwojowe i szkolenia menedżerskie. Część z ww. szkoleń ma niewątpliwie na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych koniecznych i wymaganych przez pracodawcę do prawidłowego wykonywania obowiązków pracowniczych. Szkolenia te są kierowane do wybranej grupy pracowników. Wiedzę pozyskaną na ww. szkoleniach pracownicy wykorzystują codziennie przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych. Druga część szkoleń, która kierowana jest do ogółu pracowników, podnosi niewątpliwie kwalifikacje pracowników, uzyskana jednak na owych szkoleniach wiedza, nie jest konieczna do prawidłowego wykonywania obowiązków pracowniczych.

Spółka zatem prowadzi dwa rodzaje szkoleń. Pierwsze kierowane do wybranej grupy pracowników, mające na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych koniecznych do wykonywania obowiązków pracowniczych. Drugie natomiast kierowane są do ogółu pracowników i co prawda podnoszą ich kwalifikacje zawodowe, ale nie zawsze owe dodatkowe umiejętności będą przez owych pracowników wykorzystywane przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych.

W pierwszej z opisanych sytuacji, nie ma raczej wątpliwości, że koszty poniesione przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników stanowią koszt prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym koszt uzyskania przychodu. Sytuacja komplikuje się, gdy owe szkolenia mają co prawda na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych, np. kurs językowy, czy szkolenia ogólnorozwojowe, umiejętności jednak zdobyte na owych szkoleniach nie są przez pracownika wykorzystywane podczas wykonywania obowiązków pracowniczych. Koszty owych szkoleń ponosi obecnie w całości pracodawca. Wątpliwość jaka powstała na tle ww. stanu prawnego sprowadza się do odpowiedzi na pytanie czy w sytuacji, gdy wiedza i umiejętności zdobyte na szkoleniach organizowanych przez pracodawcę nie są bezpośrednio wykorzystywane przez pracownika podczas wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, to czy koszty owych szkoleń stanowią koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy czy może są one przychodem pracownika jaki winien on opodatkować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy wiedza i umiejętności zdobyte na szkoleniach organizowanych i finansowanych w całości przez pracodawcę nie są bezpośrednio wykorzystywane przez pracownika podczas wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, to czy koszty owych szkoleń stanowią koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy czy może są one przychodem pracownika jaki winien on opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przeszkód, aby pracodawca finansował swoim pracownikom kursy i szkolenia, które podnoszą ich kwalifikacje zawodowe, nawet w sytuacji, gdy uzyskana na owych szkoleniach wiedza nie jest bezpośrednio wykorzystywana przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych. Koszty owych szkoleń winny w całości stanowić koszt prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

* konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,

* poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Drugi z tych elementów określić można mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określony w art. 16 ust. 1.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 tejże ustawy. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, ustawodawca nie wymienia wydatków dotyczących organizacji szkolenia dla pracowników, za które w pełni koszty ponosi pracodawca. Kwalifikując poniesiony wydatek na szkolenie do kosztów uzyskania przychodów należy każdorazowo przeprowadzić analizę sytuacji i odpowiedzieć na pytanie, czy zdobytą wiedzę osoba kształcąca się będzie miała możliwość wykorzystać w trakcie wykonywania swoich obowiązków (na swoim stanowisku pracy). Jeżeli Wnioskodawca będzie mógł odpowiedzieć na tak postawione pytanie w sposób twierdzący to należy uznać, iż wydatki dotyczące organizacji szkoleń dla pracowników, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w Spółce organizowane są szkolenia kierowane do ogółu pracowników. Tego rodzaju szkoleniami są np. kursy językowe, czy szkolenia ogólnorozwojowe, które co prawda mają na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, jednak umiejętności zdobyte na owych szkoleniach nie są wykorzystywane przez pracowników podczas wykonywania obowiązków pracowniczych (na swoim stanowisku pracy).

Zatem koszty organizacji ww. szkoleń, w całości finansowane przez Spółkę nie odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie pozostają one bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Podnoszą one co prawda umiejętności pracowników, jednak umiejętności i wiedza tam zdobyta nie są niezbędne w wykonywaniu obowiązków przez tych pracowników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego Ordynacji podatkowej został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 29 stycznia 2008 r., nr ILPB3/423-203/07-6/ŁM, natomiast w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębną interpretację w dniu 29 stycznia 2008 r., nr ILPB2/415-283/07-3/MK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.