ILPB3/423-193/12-5/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostałych wydatków na publikacje książkowe - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 14 sierpnia 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkania jubileuszowego (w tym rozdanych 700 egzemplarzy publikacji książkowych) oraz

* zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozostałych wydatków na publikacje książkowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Bank wydał publikację książkową " (...)" w ilości 3.700 egzemplarzy w cenie 13,02 zł brutto jeden egzemplarz. Wydawnictwo obejmuje kalendarium najważniejszych wydarzeń z historii X od paleolitu do 2010 r., dzieje bankowości x od 1945 r., a także krótki rozdział dotyczący powstania, rozwoju i działalności Banku.

W książce zamieszczono reklamę produktu szczególnie promowanego przez Bank, tj. " (...)", informacje na temat szerokiej oferty produktowej świadczonych usług, jak również dane teleadresowe wszystkich placówek na terenie działania Banku w X.

W związku z obchodzonym przez Bank (...), zostało zorganizowane spotkanie promujące Bank jako "główną instytucję finansową lokalnego biznesu", a także partnera wspomagającego rozwój działalności społeczno - środowiskowej na terenie Powiatu X. Zaproszono na spotkanie władze lokalne, znaczących klientów oraz osoby, które przyczyniły się do rozwoju Banku. Przedstawiciele Banku uhonorowali gości poprzez wręczenie im egzemplarza ww. publikacji.

Koszty poniesione na zorganizowanie spotkania, tj. wynajem sali, oprawa muzyczna - koncert kwartetu smyczkowego, oprawa fotograficzna, kwiaty, drobny poczęstunek oraz rozdane książki na spotkaniu w ilości 400 szt., jak również 300 dodatkowych egzemplarzy, które zostały przekazane do bibliotek szkolnych i pedagogicznych Powiatu X, Bank zaliczył do kosztów reprezentacji niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pozostałe 3000 egzemplarzy wydawnictwa książkowego, Bank chce przeznaczyć jako materiały reklamowe. W związku z występującą ogromną niszą w grupie emerytów i rencistów, którzy nie korzystają z usług bankowych, a tym samym nie posiadają rachunków oszczędnościowo - rozliczeniowych ROR, Bank ma zamiar wystawiać się na wszystkich imprezach organizowanych na terenie Powiatu X i promować swój produkt " (...)", którego reklama wraz ze szczegółowymi warunkami znajduje się w wydanej publikacji. Celem Banku jest pozyskanie dość sporej grupy nowych klientów, a co za tym idzie zwiększenie przychodów. Bank bierze udział w konkursie " (...)", będzie również wystawiał swoje stoisko promujące w szczególności produkt " (...)" podczas zawodów balonowych " (...)", święta X " (...)", wyścigu (...) po Wzgórzach X, na Dożynkach Gminnych i Powiatowych oraz na corocznym " (...)". Podczas tych wszystkich imprez Wnioskodawca będzie promować rachunki dla emerytów i rencistów, zachęcać szeroką grupę tych osób do zakładania kont, korzystania z usług świadczonych przez Bank, a jednym z elementów zachęty będzie upominek w postaci książki " (...)". Koszt przeznaczonych na ten cel książek, tj. 3000 egzemplarzy (wartość 39.060,00 zł brutto) Bank chciałby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 8 sierpnia 2012 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Bank wskazał, iż przekazał 300 publikacji książkowej do bibliotek szkolnych i pedagogicznych Powiatu X jako darowiznę rzeczową, nie było to przekazanie obowiązkowe, wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Treść powyższych zapytań wynika z pisma Banku z dnia 8 sierpnia 2012 r., stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 2 (zdarzenie przyszłe).

Natomiast wniosek Banku w zakresie pytania nr 1 (stan faktyczny) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 21 sierpnia 2012 r. nr ILPB3/423-193/12-4/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, każdy racjonalny i prawidłowo udokumentowany wydatek nie wymieniony w katalogu negatywnym z art. 16 ust. 1 ustawy, który związany jest bezpośrednio lub pośrednio z działalnością podatnika i ma lub chociaż może mieć wpływ na uzyskanie przychodów, podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, uzasadnione i udokumentowane wydatki ponoszone na pozyskanie nowych klientów Banku należy, zdaniem Wnioskodawcy, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Treść powyższego stanowiska Wnioskodawcy wynika z Jego pisma z dnia 8 sierpnia 2012 r., stanowiącego odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja" wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Dlatego też termin "reprezentacja" użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinno się definiować jako "przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz".

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że: "reprezentacja nie musi odnosić się do "okazałości, wystawności", a odnosi się do "dobrego reprezentowania firmy", które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów".

Natomiast, zgodnie z poglądem doktryny prawa podatkowego za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (B. Brzeziński, M. Kalinowski., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Przenosząc definicje słownikowe i stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz poglądy doktryny prawa podatkowego na grunt ustawy, w odniesieniu do działalności gospodarczej, reprezentacja winna być rozumiana jako działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, i które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie korzystnego, pozytywnego wizerunku firmy poprzez, np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, wręczanie upominków.

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji, o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy - ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek.

Natomiast "reklama" to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Od reklamy należy odróżnić również informację handlową o towarach i firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży ani zachęcających do jego nabycia. Wydatki te, podobnie jak wydatki na reklamę, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Bank wydał publikację książkową, która obejmuje kalendarium najważniejszych wydarzeń z historii X, dzieje bankowości x od 1945 r., a także krótki rozdział dotyczący powstania, rozwoju i działalności Banku. W książce zamieszczono reklamę produktu szczególnie promowanego przez Bank, tj. " (...)", informacje na temat szerokiej oferty produktowej świadczonych usług, jak również dane teleadresowe wszystkich placówek na terenie działania Wnioskodawcy.

Wnioskodawca chce 3000 egzemplarzy wydawnictwa książkowego, przeznaczyć jako materiały reklamowe. W związku z występującą ogromną niszą w grupie emerytów i rencistów, którzy nie korzystają z usług bankowych, a tym samym nie posiadają rachunków oszczędnościowo - rozliczeniowych ROR, Bank ma zamiar wystawiać się na wszystkich imprezach organizowanych na terenie Powiatu X i promować swój produkt " (...)", którego reklama wraz ze szczegółowymi warunkami znajduje się w wydanej publikacji. Celem Banku jest pozyskanie dość sporej grupy nowych klientów, a co za tym idzie zwiększenie przychodów. Podczas tych wszystkich imprez Wnioskodawca będzie promować rachunki dla emerytów i rencistów, zachęcać szeroką grupę tych osób do zakładania kont, korzystania z usług świadczonych przez Bank, a jednym z elementów zachęty będzie upominek w postaci książki " (...)". Koszt przeznaczonych na ten cel książek, tj. 3000 egzemplarzy (wartość 39.060,00 zł brutto) Bank chciałby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wydatki dotyczące 3000 egzemplarzy książek wydanych przez Bank jako materiał reklamowy stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem będą niewątpliwie przyczyniać się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła Jego przychodów.

Upominki w postaci książki "..." wręczane potencjalnym klientom Banku m.in. podczas imprez zbiorowych spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych produktów, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także zachęca do współpracy. Ponadto, są one ściśle związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Co istotne, wydatki te nie zostały wymienione w enumeratywnym katalogu wydatków, które nie są uważane za koszty uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Reasumując, prawidłowe jest zaliczenie przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozostałych egzemplarzy publikacji (3000 egzemplarzy), które rozdawane będą klientom jako materiał reklamowy promujący produkt " (...)".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.