ILPB3/423-165/07-6/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu 12 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Pismem z dnia 7 stycznia 2008 r. Spółka uzupełniła opis zdarzenia przyszłego oraz sprecyzowała pytanie podatkowe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

E. Sp. z o.o. działa na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE z dnia 21 grudnia 2000 r. na terenie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. E. Sp. z o.o. jest dużym przedsiębiorcą (wg analizy Spółki na dzień 1 maja 2004 r. w oparciu o definicje mikro, małego lub średniego przedsiębiorstwa określoną w Zaleceniu Komisji nr 96/28X/EX z dnia 3 kwietnia 1996 r. (Dz. U. L 107, 30.04.1996, str. 4). Biorąc jednak pod uwagę duże zmiany w definicji MSP (nowa definicja MSP), które obowiązują od 1 stycznia 2005 r., Spółka obecnie może być traktowana jako MSP.

W punkcie 2 zezwolenia ustalono limit wydatków inwestycyjnych (co najmniej 500.000 Euro, docelowo do dnia 30 czerwca 2004 r.), a w punkcie 3 zezwolenia ustalono wielkość zatrudnienia (co najmniej 35 pracowników w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r.). E. Sp. z o.o. wysokość zwolnienia od podatku dochodowego zamierza ustalać na podstawie § 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia "Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej", który umożliwia podmiotowi wybór jednej z podstaw zwolnienia. Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia ustalonego w oparciu o § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia - deklarując wymaganą wysokość poniesionych nakładów inwestycyjnych. E. Sp. z o.o. nie zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu utrzymania wymagalnej liczby zatrudnionych określonego w § 5 ust. 4 ww. rozporządzenia. O wybranej podstawie zwolnienia Spółka powiadomiła urząd skarbowy właściwy w sprawach podatku dochodowego.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, iż zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, obligowało Spółkę E. do poniesienia zarówno wydatków inwestycyjnych jak i osiągnięcia wymaganej wielkości zatrudnienia ale do dnia 30 czerwca 2004 r. Spółka skorzystała z prawa do wystąpienia z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę podstaw prawnych ulgi, poprzez zastosowanie do Spółki przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych innych ustaw, w miejsce art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Ponadto Spółka sprecyzowała pytanie podatkowe, wyjaśniając, iż zatrudnienie mniejsze niż 35 etatów dotyczy okresu po 30 czerwca 2004 r. W zezwoleniu określono poziom zatrudnienia, jaki Spółka zobowiązana była osiągnąć do dnia 30 czerwca 2004 r. Zobowiązanie to zostało przez Spółkę spełnione. Nie określono jednak okresu, w jakim Spółka zobowiązana jest utrzymać to zatrudnienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka z o.o. w momencie zatrudnienia mniej niż 35 pełnych etatów nie narazi się na całkowitą utratę zwolnienia podatkowego z tytułu działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest konieczne utrzymanie stanu zatrudnienia na wysokości 35 pełnych etatów, ponieważ Spółka nie będzie korzystać z tej podstawy zwolnienia. Zatem zmniejszenie stanu zatrudnienia nie spowoduje utraty zwolnienia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzanie strefami oraz szczegółowe zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r. dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Art. 12 ust. 5 ww. ustawy zawierał postanowienie, że Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, ustala m.in. przedmiot działalności, której prowadzenie uprawnia do zwolnień od podatku dochodowego oraz wysokość tych zwolnień.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, które zgodnie z ust. 8 określa m.in. przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy. Zezwolenie, zgodnie z art. 16 ust. 10 tej ustawy, stanowi podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 tej ustawy.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka działa na podstawie zezwolenia z dnia 21 grudnia 2004 r., na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Jednym z warunków zezwolenia było osiągnięcie wymaganego poziomu zatrudnienia, tj. 35 pracowników w terminie do dnia 30 czerwca 2004 r., który Spółka spełniła.

Biorąc pod uwagę, że zezwolenie nie zobowiązuje Spółki do utrzymania zatrudnienia przez określony czas, należy stwierdzić, że warunek dotyczący zatrudnienia został spełniony.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka poinformowała, iż wystąpiła z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę dot. zmniejszenia poziomu zatrudnienia, który z uwagi na spełnienie ww. warunku, zatrudnienia co najmniej 35 pracowników w terminie do 30 czerwca 2004 r., został w tej części uznany za bezprzedmiotowy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że zatrudnienie po 30 czerwca 2004 r. mniej niż 35 pracowników, nie narazi Spółkę na całkowitą utratę zwolnienia podatkowego, wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.