ILPB3/423-164/08-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży na rzecz wydzierżawiającego niezamortyzowanej części nakładów w obcym środku trwałym - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży na rzecz wydzierżawiającego niezamortyzowanej części nakładów w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest dzierżawcą zabytkowego budynku. Dokonuje jego gruntownej przebudowy i adaptacji. W jej wyniku w budynku ma być prowadzony hotel.

Po ukończeniu prac, oddaniu budynku do użytku oraz wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, jednak przed jego całkowitym zamortyzowaniem, ma nastąpić rozwiązanie umowy dzierżawy. Planowana jest sprzedaż na rzecz Wydzierżawiającego nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę, związanych z przebudową budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy wartość niezamortyzowanej części nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę, w związku z przebudową budynku, będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych - w przypadku dokonania sprzedaży tych nakładów Wydzierżawiającemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na:

Za środki trwałe uważa się również, na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Nakłady poczynione przez Wnioskodawcę, w związku z przebudową budynku, uznać należy zatem za środek trwały. Wydatki poniesione na ten cel (czyli na wytworzenie we własnym zakresie), zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami i pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, stanowić będą koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży tych nakładów na rzecz Wydzierżawiającego. Wynika to przede wszystkim z definicji kosztów określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (koszty budowy warunkują uzyskanie przychodu ze sprzedaży nakładów, zostaną zatem poniesione w celu jego uzyskania). Wniosek ten potwierdza w pełni także brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się również inwestycje w obcych środkach trwałych (art. 16a ust. 2 pkt 1). Podatnicy dokonujący takich inwestycji mają zatem możliwość rozliczenia ponoszonych przez siebie wydatków poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne. W sytuacji, gdy przed pełnym zamortyzowaniem inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do rozwiązania łączącej strony umowy z jednoczesnym zwrotem przedmiotu inwestycji właścicielowi środka trwałego, nie dochodzi do powstania straty, która podlegałaby zaliczeniu do kosztów podatkowych (art. 16 ust. 1 pkt 6). Nie dochodzi bowiem do likwidacji środka trwałego, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie).

Kosztem podatkowym może być jednak niezamortyzowana część inwestycji w obcym środku trwałym, jeżeli nastąpi faktyczna likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego. Rozwiązanie łączącej strony umowy nie oznacza, iż miała miejsce likwidacja środka trwałego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dokonała inwestycji w obcym środku trwałym, tj. należącym do Wydzierżawiającego. Stosownie do brzmienia art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jeśli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenie za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Z treści wniosku wynika, że Spółka inwestycję w obcym środku trwałym w postaci gruntownej przebudowy i adaptacji zabytkowego budynku planuje odsprzedać Wydzierżawiającemu po rozwiązaniu umowy dzierżawy.

Dojdzie zatem do zwrotu poczynionych nakładów. W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a, do przychodów zostanie zaliczona jedynie ta część otrzymanej kwoty, która przekraczać będzie wartość niezamortyzowanej części środka trwałego.

Reasumując, jeżeli przed zakończeniem pełnego okresu amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym, dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, na podstawie której użytkowano obcy środek trwały, wówczas nie ma możliwości zaliczenia wcześniej poniesionych wydatków inwestycyjnych do kosztów podatkowych, w wysokości niezamortyzowanej części tej inwestycji.

Jednocześnie dodaje się, że w zakresie pytań dotyczących podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja w dniu 27 maja 2008 r., nr ILPP2/443-215/08-3/GZ.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.