ILPB3/423-161/13-4/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2013 r. (data wpływu 4 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia kwot zwróconych wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zaliczenia kwot zwróconych wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodów oraz

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"). Na mocy umowy sprzedaży z dnia 27 grudnia 2012 r. Spółka nabyła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci zakładu produkcyjnego (dalej jako: Zakład pracy). Umowa weszła w życie z dniem 28 grudnia 2012 r.

Na mocy art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy, Wnioskodawca stał się stroną (pracodawcą) w dotychczasowych stosunkach pracy z pracownikami nabytego Zakładu pracy.

Wnioskodawca uzgodnił z podmiotem sprzedającym Zakład pracy (dalej jako: Sprzedawca), iż wynagrodzenia za pracę należne pracownikom tego zakładu powstałe w dniu 28 grudnia 2012 r. i po tej dacie, których termin płatności przypada na styczeń 2013 r. (wynagrodzenia płatne do 10 stycznia 2013 r.) zostaną wypłacone tym pracownikom przez Sprzedawcę, a następnie Wnioskodawca zobowiązany będzie w terminie 5 dni do zwrotu kwot wypłaconych przez Sprzedawcę.

Sprzedawca wypłacił pracownikom sprzedanego Zakładu pracy wynagrodzenia za grudzień 2012 r. w terminie do 10 stycznia 2013 r.

W dniu 16 stycznia 2013 r. Wnioskodawca zwrócił Sprzedawcy kwotę wypłaconych wynagrodzeń brutto (uwzględniając zaliczki na podatek PIT oraz składki ZUS finansowane przez pracownika).

Pomiędzy stronami transakcji powstała wątpliwość, która ze stron: Wnioskodawca czy Sprzedawca jest płatnikiem podatku PIT oraz płatnikiem składek ZUS. Po konsultacjach z kancelarią prawną, Strony uznały, iż płatnikiem z tytułu wypłaconych wynagrodzeń jest Wnioskodawca posiadający status Zakładu pracy i pracodawcy wobec przejętych pracowników.

Następnie Wnioskodawca działając jako płatnik składek ZUS oraz płatnik podatku PIT odprowadził w terminie należne składki ZUS (finansowane przez pracownika oraz pracodawcę) oraz zaliczki na podatek PIT potrącone z wynagrodzeń brutto za pracę za miesiąc grudzień 2012 r., które zostały wypłacone w powyższy sposób.

Wobec powyższego, Sprzedawca w dniu 19 marca 2013 r. zwrócił Wnioskodawcy część kwoty wynagrodzenia brutto wypłaconego pracownikom sprzedanego Zakładu pracy (w części obejmującej zaliczki na podatek PIT oraz składki ZUS potrącone z wynagrodzeń brutto, które były uiszczone na rzecz organu podatkowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez Wnioskodawcę).

W piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) Spółka wskazała, co następuje.

Kwota zwróconych wynagrodzeń dotyczyła wynagrodzeń za pracę należnych pracownikom tego Zakładu za cały miesiąc grudzień.

Wnioskodawca posiada pisemne porozumienie ze sprzedawcą Zakładu pracy, z którego wynika taki sposób rozliczenia wynagrodzeń pracowniczych. Spółka posiada potwierdzenia przelewów bankowych dokumentujące zwrot wynagrodzeń brutto na rzecz Sprzedawcy Zakładu pracy oraz listy płac, na podstawie których Sprzedawca wypłacił wynagrodzenia, które następnie zostały zwrócone przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Treść powyższych pytań wynika z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło w dniu 25 czerwca 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, kwota brutto wynagrodzeń za miesiąc grudzień zwrócona w dniu 16 stycznia 2013 r. przez Wnioskodawcę dla Sprzedawcy, tytułem wypłaconych przez Sprzedawcę wynagrodzeń pracownikom sprzedanego Zakładu pracy, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W świetle przepisów Kodeksu pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5 (art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy).

Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie (art. 23¹ § 2 Kodeksu pracy).

Należy wskazać, iż w omawianym przypadku zobowiązanie wynikające ze stosunku pracy wobec pracowników przejętych przez Wnioskodawcę w ramach transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci zakładu produkcyjnego (Zakładu pracy) powstało z końcem okresu rozliczeniowego (miesiąca), w którym nastąpiła sukcesja wynikająca z przepisów prawa pracy i konsekwentnie wstąpienie w dotychczasowe stosunki pracy przez Wnioskodawcę.

Oznacza to, iż obowiązek wypłaty wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2012 r. spoczywał przede wszystkim na Wnioskodawcy, będącym pracodawcą przejętych pracowników w ramach zakupionego Zakładu pracy, a zarazem będącym płatnikiem (Zakładem pracy) z tytułu zaliczek na podatek PIT oraz składek ZUS.

Charakteru tego obowiązku nie zmieniały ustalenia dokonane pomiędzy stronami transakcji w przedmiocie sposobu wypłacenia wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2012 r. Wypłata wynagrodzenia dokonana przez Sprzedawcę, a następnie dokonany przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedawcy zwrot wypłaconych wynagrodzeń skutkował tym, iż ciężar ekonomiczny dokonania wypłat wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2012 r. spoczywał faktycznie i wyłącznie na Wnioskodawcy jako nabywcy Zakładu pracy. Potwierdzają to również kolejne okoliczności związane z:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztami podatkowymi są również między innymi tzw. koszty pracownicze.

W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych wskazuje się, iż aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wynagrodzenia wypłacone za miesiąc grudzień 2012 r. przejętym pracownikom nabytego Zakładu pracy spełniają ww. warunki. Przede wszystkim należy podnieść, iż ciężar wypłaty wynagrodzeń faktycznie spoczywał na Spółce, która zakupiła Zakład pracy stając się pracodawcą wobec przejętych pracowników, jak i płatnikiem zobowiązań publicznoprawnych związanych z wypłatą należnych wynagrodzeń. Ciężar ekonomiczny związany z wypłatą wynagrodzeń poniosła Spółka zwracając kwotę brutto wypłaconych wynagrodzeń Sprzedawcy, który przekazał je pracownikom sprzedanego Zakładu pracy, zgodnie z dokonanymi ustaleniami przez strony transakcji. Zwrot kwot brutto wypłaconych wynagrodzeń dla Sprzedawcy miał charakter definitywny i bezzwrotny oraz pozostawał w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (produkcją prowadzoną w ramach nabytego Zakładu pracy). Wydatek związany z wypłatą wynagrodzeń został poniesiony w celu uzyskania przychodu i został udokumentowany listami płac oraz przelewami bankowymi. Dodatkowo, wynagrodzenia pracownicze nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (z wyjątkiem art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy).

Reasumując, kwota wynagrodzeń brutto za miesiąc grudzień 2012 r. wypłacona pracownikom nabytego Zakładu pracy, w ten sposób, iż ciężar ekonomiczny spoczywał na Wnioskodawcy w związku z dokonanym zwrotem na rzecz Sprzedawcy kwot wypłaconych wynagrodzeń oraz uregulowaniem przez Wnioskodawcę należnych składek ZUS finansowanych przez pracownika oraz zaliczek na PIT stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Treść powyższego stanowiska wynika z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło w dniu 25 czerwca 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, Spółka ma prawo do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów poniesionych wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2012 r. dla przejętych pracowników w ramach Zakładu Pracy w rozliczeniu za miesiąc, w którym Wnioskodawca faktycznie zwrócił Sprzedawcy wydatki związane z wypłatą wynagrodzeń brutto w sposób opisany w stanie faktycznym, czyli w rozliczeniu za miesiąc styczeń 2013 r.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z tym, iż Spółka dokonała zwrotu kwoty wypłaconych wynagrodzeń brutto dla Sprzedawcy w dniu 16 stycznia 2013 r., wydatki te mogą zostać uwzględnione w kosztach podatkowych Wnioskodawcy (czyli zaliczone do kosztów podatkowych) w dacie ich zapłaty, a więc w dacie ich faktycznego zwrotu dla Sprzedawcy. W tym przypadku, Spółka nie może zastosować regulacji wynikającej z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonać potrącenia w rozliczeniu za miesiąc grudzień 2012 r. (koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne) z uwagi na to, iż przelew środków pieniężnych (zwrot wypłaconych wynagrodzeń dla Sprzedawcy) nastąpił po terminie wynikającym z przepisów prawa pracy (tekst jedn.: w dniu 16 stycznia 2013 r.).

Tym samym należy uznać i przyjąć zasadę wynikającą z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalającą na ujęcie (potrącenie) w kosztach podatkowych w momencie zapłaty. Za moment zapłaty wynagrodzeń brutto przez Wnioskodawcę należy, w Jego ocenie, uznać dzień faktycznego zwrotu na rzecz Sprzedawcy wynagrodzeń brutto wypłaconych przez niego za miesiąc grudzień 2012 r.

Treść powyższego stanowiska wynika z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło w dniu 25 czerwca 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka na mocy umowy sprzedaży nabyła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci zakładu produkcyjnego (dalej jako: Zakład pracy). Na mocy art. 23¹ § 1 Kodeksu pracy, Wnioskodawca stał się stroną (pracodawcą) w dotychczasowych stosunkach pracy z pracownikami nabytego Zakładu pracy. Spółka uzgodniła z podmiotem sprzedającym Zakład pracy (dalej jako: Sprzedawca), iż wynagrodzenia za pracę należne pracownikom tego zakładu powstałe w dniu 28 grudnia 2012 r. i po tej dacie, których termin płatności przypada na styczeń 2013 r. zostaną wypłacone tym pracownikom przez Sprzedawcę, a następnie Wnioskodawca zobowiązany będzie w terminie 5 dni do zwrotu kwot wypłaconych przez Sprzedawcę. Sprzedawca wypłacił pracownikom sprzedanego Zakładu pracy wynagrodzenia za grudzień 2012 r. w terminie do 10 stycznia 2013 r. W dniu 16 stycznia 2013 r. Wnioskodawca zwrócił Sprzedawcy kwotę wypłaconych wynagrodzeń brutto. Następnie Wnioskodawca działając jako płatnik składek ZUS oraz płatnik podatku PIT odprowadził w terminie należne składki ZUS (finansowane przez pracownika oraz pracodawcę) oraz zaliczki na podatek PIT potrącone z wynagrodzeń brutto za pracę za miesiąc grudzień 2012 r., które zostały wypłacone w powyższy sposób. Wobec powyższego, Sprzedawca w dniu 19 marca 2013 r. zwrócił Wnioskodawcy część kwoty wynagrodzenia brutto wypłaconego pracownikom sprzedanego Zakładu pracy (w części obejmującej zaliczki na podatek PIT oraz składki ZUS potrącone z wynagrodzeń brutto, które były uiszczone na rzecz organu podatkowego oraz ZUS przez Wnioskodawcę).

Zgodnie z art. 23¹ § 1 i § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. Z kolei stosownie do art. 3 Kodeksu pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Zatem, skoro w przedmiotowej sprawie, jak wskazała Spółka, obowiązek wypłaty wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2012 r. spoczywał przede wszystkim na Niej jako na pracodawcy przejętych pracowników w ramach zakupionego Zakładu pracy, a zarazem będącym płatnikiem z tytułu zaliczek na podatek PIT oraz składek ZUS, w ocenie tut. Organu, kwotę brutto wynagrodzeń za miesiąc grudzień zwróconą przez Spółkę dla Sprzedawcy, tytułem wypłaconych przez niego wynagrodzeń, można uznać za koszt uzyskania przychodów Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, iż powyższy wydatek poniesiony przez Spółkę, nie mieści się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu natomiast do momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłatą wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2012 r. dla przejętych pracowników wskazać należy, że w myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej).

Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty wynagrodzenia regulacja prawna odsyła do art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie kwota wynagrodzeń za prace należnych pracownikom za miesiąc grudzień 2012 r. (płatnych do 10 stycznia 2013 r.) została zwrócona Sprzedawcy przez Spółkę w dniu 16 stycznia 2013 r., wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki w dacie ich faktycznego zwrotu dla Sprzedawcy, tj. w dniu 16 stycznia 2013 r.

Reasumując, kwota brutto wynagrodzeń za miesiąc grudzień zwrócona w dniu 16 stycznia 2013 r. przez Wnioskodawcę dla Sprzedawcy, tytułem wypłaconych przez Sprzedawcę wynagrodzeń pracownikom sprzedanego Zakładu pracy, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w momencie zapłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.