ILPB3/423-155/11-2/JG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej na skutek kradzieży środków pieniężnych spółki.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-155/11-2/JG Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej na skutek kradzieży środków pieniężnych spółki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 29 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową i detaliczną wyrobów z metali. Siedziba Firmy znajduje się w parterowym budynku murowanym, otoczonym placem, na którym składowane są niektóre z towarów handlowych (o większych gabarytach). Plac wraz z budynkiem otoczony jest płotem. Przy bramie znajduje się portiernia, w której dyżuruje pracownik firmy, z którą Spółka ma podpisaną umowę na dozór całodobowy. Okna budynku zabezpieczone są kratami stalowymi. Gotówkę przechowuje się w kasie pancernej metalowej z zamkami ryglowymi o wadze 600 kg. Firma ma podpisaną umowę na inkaso gotówki, które odbiera pieniądze co drugi dzień.

W wigilię świąt Bożego Narodzenia 2010 r. w kasie znajdowała się gotówka w kwocie około 30 tysięcy. W pierwszy dzień po świętach przyjęto do kasy około 32 tysięcy zł, ponieważ nie był to dzień przyjazdu inkasa - zamknięto pieniądze w sejfie. W nocy nieznani sprawcy włamali się do siedziby Firmy, niezauważeni przez pracownika firmy dozorującej. Wyważyli drzwi wejściowe, przewrócili ciężki sejf i nie mogąc go otworzyć, wycięli otwór w tylnej ścianie, zabierając kasetkę z pieniędzmi. Policja dotąd nie ustaliła sprawców włamania. Sprawa prawdopodobnie zostanie umorzona. Firma nie była ubezpieczona od kradzieży gotówki, ponieważ ubezpieczyciel za tę ochronę żąda niewspółmiernie wysokiej składki, a przez wiele lat pracy Firma nie odnotowała takiego zdarzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wyżej opisana kradzież gotówki może stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, kasa Firmy była dostatecznie zabezpieczona, a sprawcy wykazali się dużą brawurą i prawdopodobnie znali teren i wiedzieli jaką drogą przedostać się do budynku, aby nie zostać zauważeni przez portiera, który ma możliwość wezwania grupy interwencyjnej za pomocą przycisku umieszczonego w portierni. W warunkach normalnego przebiegu pracy, pracownicy nie mogli przewidzieć takiego przebiegu wydarzeń, zwłaszcza że podobny wypadek zdarzył sie po raz pierwszy. W tej sytuacji uważamy, że kwotę 62 tysięcy zł należy uznać za koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych.

W przypadku strat w majątku obrotowym, w tym dotyczących pieniędzy, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Oznacza to, że - co do zasady - straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Niemniej jednak każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem całokształtu okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zauważyć, że kosztem podatkowym może być tylko taka strata, która jest następstwem zdarzeń (w postaci działania lub zaniechania) niezależnych od woli podatnika. Niektóre rodzaje strat w środkach obrotowych mogą więc nie stanowić kosztów uzyskania przychodu z uwagi na okoliczności powstania strat i ich udokumentowania oraz istnienie winy podatnika lub jego pracowników w procesie ich powstawania (straty powstałe z winy podatnika, tj. w wyniku niedbalstwa lub naruszenia przepisów (np. przeciwpożarowych) albo braku nadzoru nad pracownikami, ich poniesienie nie zostało właściwie udokumentowane).

Tak więc w niektórych przypadkach, strata powstała na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot, może stanowić koszt uzyskania przychodów. Jednakże musi być to strata rzeczywista i prawidłowo udokumentowana. Ponadto istotnym warunkiem jest, aby strata nie powstała z winy podatnika, jako wynik jego niedbalstwa lub naruszenia przepisów albo braku nadzoru nad pracownikiem.

Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno każdorazowo uwzględniać szczególną specyfikę ww. zdarzeń i być oceniane w aspekcie:

* całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,

* okoliczności, które spowodowały powstanie straty (np. ubytki naturalne, zdarzenia losowe, klęski żywiołowe),

* udokumentowania straty (formą udokumentowania strat może być, np. protokół opisujący zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, podpisany przez osoby uprawnione, uzupełniony o protokół policji w przypadku kradzieży, bądź zgłoszenie szkody instytucji ubezpieczeniowej),

* podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Dla celów podatkowych przyjąć należy, że włamanie - wtargnięcie do zamkniętego pomieszczenia siłą, niszcząc urządzenia zabezpieczające w celach rabunkowych, powstałe na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nie można uznać za zdarzenie nieprzewidywalne czy nie do uniknięcia sytuacji, w której środki pieniężne są nienależycie zabezpieczone, a podmiot nie zachował należytej staranności w swoich działaniach.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż - jeżeli Wnioskodawca dochował należytej staranności w zabezpieczeniu przechowywania gotówki i potrafi to w sposób bezsporny udowodnić - to może zaliczyć stratę powstałą w wyniku kradzieży środków pieniężnych do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, nadmienić należy, że jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów może nastąpić w wyniku postępowania dowodowego. Tut. Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem. Z tego też względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl