ILPB3/423-154/07-4/EK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 stycznia 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-154/07-4/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2007 r. (data wpływu 10 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia czynszu inicjalnego do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia czynszu inicjalnego do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. Umowa zostanie zawarta na okres przekraczający 12 miesięcy. Warunkiem rozpoczęcia leasingu jest uiszczenie tzw. czynszu inicjalnego w momencie zawarcia umowy. Ogólne Warunki Umowy Leasingu Operacyjnego przedstawione przez leasingodawcę mówią, że czynsz inicjalny stanowi wyrażoną w procentach, uzgodnioną w umowie leasingu operacyjnego kwotę, odpowiadającą części wartości ofertowej przedmiotu leasingu. Ogólne Warunki stanowią, że po zawarciu umowy oraz niezwłocznym uiszczeniu przez leasingobiorcę czynszu inicjalnego (wpłaty początkowej), leasingodawca ma prawo zamówić dla leasingobiorcy przedmiot leasingu. Przedmiot leasingu - samochód osobowy - będzie wykorzystywany przez leasingobiorcę w prowadzonej przez niego działalności, która wiąże się z koniecznością odbywania podróży służbowych oraz szybkiego przemieszczania się pomiędzy siedzibami klientów Spółki.

W piśmie z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 27 listopada 2007 r.) Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa umowa leasingu spełnia wymogi określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynsz inicjalny, którego opłacenie jest warunkiem dojścia do skutku umowy leasingu operacyjnego, stanowić będzie dla Spółki, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia, tj. ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych, na podstawie otrzymanej faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Czynsz inicjalny jest kosztem innym niż koszt bezpośrednio związany z przychodem. Wiąże się bowiem z możliwością użytkowania w działalności gospodarczej Spółki samochodu - przedmiotu leasingu - i nie można go wprost przypisać do konkretnych przychodów. Wątpliwości dotyczą tego, czy stanowi on koszt w dacie poniesienia, czy też powinien być rozliczony proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu. Zdaniem Spółki nie można powiedzieć, iż czynsz inicjalny jest kosztem dotyczącym okresu przekraczającego rok podatkowy. Opłata ta ma zupełnie odmienny charakter od miesięcznych rat leasingowych. Postanowienia dotyczące czynszu inicjalnego uregulowane są odrębnie od postanowień Ogólnych Warunków Umowy Leasingu dotyczących rat leasingowych. Jej jednorazowe poniesienie jest warunkiem dojścia umowy leasingu do skutku. Nawet, jeżeli ktoś próbowałby określić, jakiego okresu dotyczy wspomniana wyżej opłata, to należy podkreślić, iż przychody, na których osiągnięcie pozwoli korzystanie z przedmiotu leasingu, nie ograniczają się do okresu trwania tej umowy. Zgodnie bowiem z jej postanowieniami, po zakończeniu jej podstawowego okresu, Spółka może wykupić przedmiot leasingu i dalej z niego korzystać, a tym samym - dalej osiągać za jego pomocą przychody. W tej sytuacji nie jest możliwe określenie okresu, którego miałby ewentualnie dotyczyć czynsz inicjalny. Mając na uwadze powyższe, zapłata czynszu inicjalnego stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia, tj. na dzień ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W ocenie Spółki, przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie zatem do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Cytowany przepis art. 17b ust. 1 ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu czynszu inicjalnego, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589), która weszła w życie od 1 stycznia 2007 r., art. 15 ust. 1 otrzymał następujące brzmienie: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nowelizacja wprowadziła również podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodem.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, uiszczenie czynszu inicjalnego w momencie zawarcia umowy jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji przedmiotowej umowy. Z powyższego wynika zatem, iż czynsz inicjalny ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych.

Mając na uwadze treść ww. przepisów oraz zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że przedmiotowa opłata jest kosztem pośrednim. Czynsz inicjalny nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach Spółki, jednakże jego poniesienie warunkuje możliwość korzystania z danej rzeczy, a więc warunkuje uzyskanie przychodu. Opłata ta, pomimo iż ponoszona jest jednorazowo, dotyczy ściśle określonego czasu trwania umowy leasingowej zawartej na czas oznaczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe, bowiem zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., Spółka powinna podzielić koszty poniesionego czynszu inicjalnego proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl