ILPB3/423-149/08-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu 26 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości.

Pismem z dnia 8 maja 2008 r. Spółka doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego oraz uzupełniła własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. będący własnością gminy o statusie miejskim Z, zarządza cmentarzami komunalnymi na terenie miasta Z. Jedynym właścicielem posiadającym 100% udziałów w spółce jest j/w wymieniono. W myśl ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych z dnia 31 grudnia 1959 r. oraz ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. - zakładanie i utrzymanie cmentarzy należy do zadań własnych gminy.

W 1992 r. na mocy Uchwały Rady Miasta powołano Spółkę do prowadzenia zadania własnego, jakim jest utrzymanie i zarząd cmentarzami komunalnymi na terenie miasta Z. Na mocy aktów notarialnych tereny cmentarzy przekazywane są przez właściciela w bezpłatne użytkowanie Spółce.

W lutym 2008 r. zostanie przekazany Spółce w bezpłatne użyczenie jeden z obiektów, stanowiący budynek socjalno-gospodarczy, który znajduje się na terenie nowo budowanego cmentarza. Przewidywany termin rozpoczęcia eksploatacji tego obiektu szacowany jest na drugą połowę 2008 r. po zakończeniu całego zadania inwestycyjnego. Do tego czasu Spółka musi ponosić koszty bieżącej eksploatacji nieruchomości oraz dokonywać zakupu sprzętów i wyposażenia.

W myśl PKBiOB, cmentarze są kwalifikowane wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, jako obiekty kultu religijnego. Budynek przekazany Spółce w bezpłatne użyczenie stanowi zaplecze socjalno - warsztatowe dla pracowników Spółki. Należy podkreślić, że obiekt ten stanowi integralną składową niezbędną do funkcjonowania cmentarza jako całości i oczywiście znajduje się na jego terenie.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, iż Wnioskodawca jest spółką użyteczności publicznej, ponieważ:

* została utworzona do prowadzenia zadania własnego gminy jakim jest tworzenie, rozszerzanie cmentarzy,

* właścicielem posiadającym 100% udziałów jest gmina o statusie miejskim,

* w zakresie swojej działalności, bieżąco i nieprzerwanie zaspokaja zbiorowe potrzeby ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych "za przychód z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie w całości lub części innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się równowartość czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, ustaloną na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju". Zgodnie z brzmieniem ust. 2 pkt 2 cytowanego artykułu, powyższego przepisu nie stosuje się przy udostępnianiu "nieruchomości lub jej części do użytku na cele (...) kultu religijnego (...)".

X Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie administrowania i zarządzania cmentarzami komunalnymi (główne PKD 14.96.03.Z). W tym też celu będzie wykorzystywana udostępniona nieodpłatnie nieruchomość. Problem sprowadza się do wyjaśnienia pojęcia "obiektu kultu religijnego". W przedmiocie powyższego posłużyć się można m.in. orzeczeniem NSA (wyrok z dnia 23 maja 2007 r. VI SA/Wa 271/07), w którym to sąd, przy analizie podatku do gier i zakładów wzajemnych pokusił się na analizę zwrotu "ośrodek kultu religijnego". NSA w swoich orzeczeniach podnosi, iż "aby uznać dany obiekt za ośrodek kultu religijnego, w rozumieniu art. 30 ustawy o grach i zakładach wzajemnych, należy wpierw jednoznacznie ustalić, że przy ruinach danego obiektu (tu: spornej <...> i cmentarza) zbierają się wierni wyznania (...), dla wzięcia udziału w nabożeństwach lub innych zorganizowanych formach uprawiania kultu religijnego. Według sądu w spornych obiektach być może nie muszą odbywać się regularne i częste nabożeństwa, czy też inne zbiorowe uroczystości, a także obiekt ten nie musi być na co dzień "czynny", niemniej uprawianie w tych miejscach (ośrodkach) kultu religijnego musi odbywać się w formach zorganizowanych i w pełni uzewnętrzniających oddawanie czci religijnej".

Powołując się na zacytowane orzeczenie NSA należy bez wątpliwości stwierdzić, wg Wnioskodawcy, iż cmentarz (jako zorganizowana część, a w tym również nieruchomości towarzyszące) jest obiektem kultu religijnego.

Powyższe pozwala, zdaniem Podatnika, wyciągnąć wniosek, iż w myśl art. 13 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, X Sp. z o.o.:

W uzupełnieniu własnego stanowiska Spółka wskazała, iż przychodami, zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest "wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie".

W związku z powyższym Spółka podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko, tj.:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 26 maja 2008 r., nr ILPB3/423-149/08-5/ŁM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Umowa użyczenia to umowa cywilnoprawna, uregulowana przepisami art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Istota umowy użyczenia polega na tym, że użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej.

Termin "nieodpłatne świadczenie" w rozumieniu przepisów podatkowych ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenia w sensie cywilistycznym, lecz także zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne - tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz 13 i 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Powyższy przepis wskazuje, że przychodem osoby prawnej jest m.in. wartość otrzymanych przez nią nieodpłatnych świadczeń. Przepis ten określa jednak wyjątki od tej zasady, tj. przypadki, kiedy takie uzyskanie przez niektórych podatników nieodpłatnych świadczeń nie skutkuje powstaniem u nich przychodu.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zostanie jej przekazany przez miasto Z w bezpłatne użyczenie jeden z obiektów, stanowiący budynek socjalno gospodarczy, który znajduje się na terenie nowo budowanego cmentarza. Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, której udziałowcami są wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego. Zakres działalności Spółki obejmuje zadania o charakterze użyteczności publicznej, dotyczące utrzymania i zarządu cmentarzami komunalnymi. Zatem, jeżeli wnioskująca Spółka prowadzi działalność gospodarczą o charakterze użyteczności publicznej, a jej udziałowcami są wyłącznie jednostki samorządu terytorialnego i otrzymała w nieodpłatny zarząd lub używanie środki trwałe, to są spełnione przesłanki z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalające na niezaliczenie do przychodów Spółki wartości otrzymanych środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.