ILPB3/423-141/07-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2007 r. (data wpływu 4 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zaciągnięciem kredytu na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zaciągnięciem kredytu na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka I.T. Polska co roku wypracowuje zysk netto, który akcjonariusze Spółki, na zwoływanym co roku Zwyczajnym Walnym Zgromadzeniu, przeznaczają albo bezpośrednio na wypłatę dywidendy albo na "kapitał rezerwowy na wypłatę dywidendy", przy czym w tym drugim przypadku wypłata dywidendy następuje przeważnie w następnym roku kalendarzowym lub finansowym na podstawie podjętej w tym celu uchwały przez akcjonariuszy Spółki.

Spółka za rok finansowy, który skończył się 30 września 2007 r. wypracowała zysk netto, który będzie podlegał podziałowi przez akcjonariuszy, głównie na wypłatę dywidendy. Ponadto Spółka posiada środki z zysku netto z lat poprzednich na "Kapitale rezerwowym przeznaczonym na wypłatę dywidendy", zgodnie z uchwałami Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Zarząd Spółki spodziewa się, że odpowiednie uchwały o wypłacie tych środków na dywidendy dla akcjonariuszy zostaną podjęte przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy w nowym roku finansowym rozpoczynającym się od 1 października 2007 r.

Zarząd Spółki, analizując sytuację finansową Spółki w nowym roku finansowym, to jest w okresie wzmożonych wypłat dywidend z obu źródeł, zysku netto za rok kończący się 30 września 2007 r. i z "Kapitału rezerwowego przeznaczonego na wypłatę dywidendy", doszedł do wniosku, że dla utrzymania płynności finansowej Spółki będzie konieczne zaciągnięcie kredytu w banku finansującym lub otrzymanie pożyczki w jednostce powiązanej, należącej, podobnie jak Spółka do koncernu I.T. i zajmującej się finansowaniem przedsięwzięć gospodarczych podmiotów powiązanych, przy czym podmiot powiązany udzielający pożyczkę nie jest udziałowcem Spółki oraz ani bezpośrednio ani pośrednio nie zarządza Spółką.

Utrzymanie płynności finansowej Spółki, oprócz wypracowania dodatniego wyniku finansowego, jest jednym z ważnych zadań kierownictwa Spółki. Spółka jako producent wyrobów akcyzowych, wypełniając swoje obowiązki podatkowe, dokonuje zapłaty dziennych zaliczek na podatek akcyzowy bez zbędnej zwłoki i wg ustalonych stawek podatkowych. Nałożony przez przepisy ustawowe obowiązek podatkowy dotyczy również innych podatków: VAT, PIT i CIT. Nie mają one już jednak takiego dużego znaczenia w zachowaniu płynności finansowej Spółki, jak podatek akcyzowy. Mając na uwadze ten obowiązek podatkowy jak również obowiązek wobec akcjonariuszy związany z wypłatą dywidendy, Zarząd Spółki przeznaczy otrzymany kredyt z banku finansującego (pożyczkę od jednostki powiązanej) na sfinansowanie wzrastających zobowiązań Spółki w momencie wypłaty dywidendy i podatku akcyzowego. Koszty zaciągnięcia kredytu (otrzymanej pożyczki) Spółka uzna za koszt pośredni działalności gospodarczej i zaliczy go do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt zaciągnięcia kredytu (uzyskania pożyczki) na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy Spółki, a więc odsetki i prowizje, którego celem byłoby utrzymanie płynności finansowej i bezproblemowe realizowanie zobowiązań podatkowych, głównie w podatku akcyzowym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione na zaciągnięcie kredytu lub pożyczki, przez które rozumie się odsetki i prowizje związane z kredytem lub pożyczką są kosztem uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu zgodnym z ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217 z dnia 29 listopada 2006 r., poz. 1589). Zgodnie z art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z dokonanej analizy art. 16 ust. 1 ww. ustawy wynika, że nie obejmuje on kosztów odsetek i prowizji od zaciągniętego kredytu (uzyskanej pożyczki) na wypłatę dywidendy jako kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Gdyby ustawodawca chciał uznać koszty odsetek i prowizji od zaciągniętego kredytu lub uzyskanej pożyczki na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy lub udziałowców jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, wymieniłby je w jednym z punktów tego artykułu i ustępu, tak jak zrobił to dla kilkudziesięciu różnych zdarzeń gospodarczych. Tym samym dalsze rozpatrywanie czy koszty odsetek i prowizji od zaciągniętego kredytu lub otrzymanej pożyczki na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy lub udziałowców są kosztem lub nie są kosztem uzyskania przychodów wydaje się być niepotrzebne, gdyż ustawodawca już to rozstrzygnął, nie kwalifikując ich do art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według Wnioskodawcy powstaje pytanie, dlaczego ustawodawca tak postąpił. Wynika to z przepisów Kodeksu Spółek Handlowych, będącego swego rodzaju konstytucją regulującą funkcjonowanie podmiotów gospodarczych. Zgodnie z art. 347 § 1 ww. Kodeksu odnoszącym się do spółek akcyjnych, akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom. Zysk wykazany w sprawozdaniu finansowym, jako efekt pozytywnej działalności spółki, dodatkowo zbadany przez biegłego rewidenta dla potwierdzenia prawidłowości jego wyliczenia, staje się dla akcjonariuszy prawem do udziału w nim w przypadku przeznaczenia tego zysku do wypłaty w formie dywidendy przez walne zgromadzenie akcjonariuszy. Zatem wypracowanie zysku przez spółkę od wyłożonego przez akcjonariuszy kapitału akcyjnego, jak i wypłata tego zysku na rzecz akcjonariuszy jest podstawową zasadą funkcjonowania spółek akcyjnych. Wypracowanie zysku przez spółkę odbywa się poprzez osiąganie przychodów wyższych niż poniesione koszty tych przychodów. Zatem wypłata dywidendy jest wypłatą zysku osiągniętego z uzyskanych przez spółkę przychodów. Spółka, wypełniając to prawo akcjonariuszy do dywidendy, jako wypłatę zysku osiągniętego z uzyskanych przez spółkę przychodów, ma prawo do zaciągania kredytów (otrzymywania pożyczek) na wypłatę dywidendy oraz zaliczenia kosztów odsetek i prowizji związanych z tymi kredytami lub pożyczkami do kosztów uzyskania przychodów. Nie można przecież oddzielić jakąś "kreską" kosztów ponoszonych na uzyskiwanie przychodów i wypracowanie zysku w działalności gospodarczej od kosztów ponoszonych na wypłatę tego wypracowanego zysku jako dywidendy dla akcjonariuszy, skoro wypłata dywidendy jest jakby zwieńczeniem efektów działalności gospodarczej. Spółka będzie zaciągała kredyt (lub uzyskiwała pożyczkę) w okresie, w którym nastąpi spiętrzenie płatności podatkowych, szczególnie w podatku akcyzowym oraz wypłata dywidendy dla akcjonariuszy. Oba te momenty są nieodłącznym elementem działalności gospodarczej. Zarówno spełnianie obowiązku podatkowego jak i wypełnianie prawa akcjonariuszy do wypłaty dywidendy przez Spółkę, zobowiązują Zarząd Spółki do takiego nią zarządzania, by zapewnić utrzymanie płynności finansowej Spółki w jej najtrudniejszych momentach. Dla utrzymania tej płynności stosuje się politykę kredytową, polegająca na zaciąganiu kredytów (otrzymaniu pożyczek). Koszty zaś tych kredytów (pożyczek) mają związek z bieżącą działalnością Spółki i uzyskiwanymi przez nią przychodami. Reasumując Spółka uważa, że koszty odsetek i prowizji od kredytów lub pożyczek ponoszonych w związku ze spiętrzeniem płatności zobowiązań podatkowych i wypłatą dywidendy dla akcjonariuszy są w każdym przypadku kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) poniesione przez pożyczkobiorcę (kredytobiorcę) nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów. Kosztem u pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) są natomiast skapitalizowane odsetki lub odsetki zapłacone, co zostało wyrażone w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 10 i art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Warunkami kwalifikującymi dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, są:

Możliwość zaliczenia wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością gospodarczą podatnika. Musi więc istnieć związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Walne Zgromadzenie Wspólników podejmie uchwały o wypłacie zysku netto wypracowanego za rok finansowy kończący się 30 września 2007 r. oraz zysku z lat ubiegłych znajdującego się na "Kapitale rezerwowym przeznaczonym na wypłatę dywidendy". Natomiast Spółka zamierza zaciągnąć kredyt lub pożyczkę na wypłatę dywidendy dla akcjonariuszy, którą przeznaczy na sfinansowanie wzrastających zobowiązań Spółki w momencie wypłaty dywidendy i podatku akcyzowego. Zapłacone odsetki i prowizja od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na wypłatę dywidendy - nie będą stanowić kosztu uzyskania przychodu Spółki gdyż trudno powiązać je z jakimkolwiek przychodem Spółki.

Dywidenda jest dochodem z tytułu posiadanych udziałów lub akcji w spółce kapitałowej. Prawo do dywidendy jest podstawowym uprawnieniem udziałowym wspólnika bądź akcjonariusza, wynikającym z faktu wniesienia przez niego określonego kapitału, w celu osiągnięcia z tego tytułu zysku. Możliwość wypłaty dywidendy uzależniona jest zatem od wystąpienia w spółce czystego zysku i stanowi dochód akcjonariusza.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wypłata dywidendy nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, ani też nie jest związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodu. Tym samym nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Konsekwentnie, także odsetki i prowizja od kredytu (pożyczki) zaciągniętego na wypłatę dywidendy, jako związane z wydatkami nie stanowiącymi kosztu podatkowego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.