ILPB3/423-140/08-2/MM - Jeżeli zagraniczna spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski przez położony w Polsce zakład, zyski przypisane zakładowi podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - Oddział w Polsce, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 22 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podmiotu opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podmiotu opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest import, eksport oraz handel hurtowy meblami. Meble zamawiane są od dostawców z różnych krajów (unijnych i krajów trzecich) i dostarczane na rzecz Spółki. Spółka zwiera także umowy z dostawcami mebli z Polski. Wyszukiwanie dostawców mebli w Polsce oraz podpisywanie z nimi umowy dokonywane jest bezpośrednio przez Spółkę. Spółka odpowiedzialna jest za składanie zamówień (wraz ze specyfikacją produktów), uzgodnień w zakresie ceny, jakości towaru, warunków i terminu dostaw, podejmowanie ewentualnych decyzji w zakresie rezygnacji z zamówienia bądź ustalenia kar z tytułu niewywiązywania się dostawcy z warunków dostaw, przyjmowanie faktur za dostarczone towary, przekazywanie instrukcji dostawcy dotyczące pakowania, załadunku, transportu, dostarczenie materiałów do produkcji realizowanej przez dostawcę, odbioru towarów.

Dnia 4 września 2007 r. Spółka zarejestrowała na terytorium Polski oddział - "X" Oddział w Polsce z siedzibą w T.. Czynności podejmowane w ramach oddziału mają na celu zagwarantowanie, iż zakupione na terytorium Polski meble spełniają wymagania jakościowe Spółki. Pracownicy zatrudnieni przez oddział odpowiedzialni są za kontrolę jakości towarów oraz prowadzenie wszelkich rozmów z dostawcami na zlecenie Spółki mających za zadanie zapewnienie dobrej jakości produktu. Dostawcy mebli na terytorium Polski zobowiązani są do poinformowania pracowników oddziału pisemnie min. 3 dni przed dokonaniem załadunku gotowych towarów. Wysyłka może zostać dokonana wyłącznie w sytuacji, gdy towar został sprawdzony i zaaprobowany przez pracownika oddziału, który ma min. 2 dni na przeprowadzenie kontroli. W oddziale nie są podejmowane żadne czynności zakupu czy sprzedaży mebli, ani nie są zawierane umowy w tym zakresie. Spółka nie posiada także na terytorium Polski tzw. zależnego przedstawiciela, który posiada pełnomocnictwo do zawierania w imieniu Spółki umów związanych z operacjami, które stanowią właściwy obszar działalności Spółki (zakup i sprzedaż mebli) i który wykonuje to pełnomocnictwo zwyczajowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na terytorium Polski powstał zakład skutkujący obowiązkiem rozliczania w Polsce podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 7 umowy polsko-holenderskiej zyski osiągane przez Spółkę podlegają co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Holandii. Jeżeli jednak Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski przez położony tu zakład, zyski przypisane zakładowi podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Definicja zakładu została uregulowana w art. 5 umowy polsko-holenderskiej. Zgodnie z tym artykułem określenie zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność. Przy czym umowa przewiduje pewne wyjątki, kiedy nie dochodzi do powstania zakładu. Określenie "zakład" nie obejmuje:

Na podstawie art. 5 ust. 5 umowy polsko-holenderskiej zakład powstaje również w sytuacji posiadania tzw. zależnego przedstawiciela na terytorium Polski.

Mając na uwadze ww. przepisy należy uznać, iż Spółka nie posiada zakładu na terytorium Polski. Przedmiotem działalności Spółki jest zakup i sprzedaż mebli. Tymczasem działalność oddziału ogranicza się jedynie do działalności w zakresie zapewnienia odpowiedniej jakości zamawianych przez Spółkę towarów. W perspektywie całokształtu działalności Spółki działalność prowadzona na terytorium Polski ma jedynie charakter pomocniczy dla działalności Spółki. Działalność prowadzona przez oddział nie stanowi z perspektywy Spółki samoistnej działalności. Ma ona sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością Spółki. Działalność na terytorium Polski spełnia warunek wskazany w art. 5 ust. 4 pkt e umowy polsko-holenderskiej, a w konsekwencji nie powoduje powstania zakładu na terytorium Polski. Również na podstawie art. 5 ust. 5 umowy polsko-holenderskiej nie dochodzi do powstania zakładu na terytorium Polski, gdyż Spółka nie posiada na terytorium Polski tzw. zależnego przedstawiciela.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis ten określa, kto podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i jaki jest zakres tego obowiązku. Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają podatnicy, którzy nie spełniają kryteriów rezydencji, tj. nie mają siedziby, ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli podatnicy, którzy nie są rezydentami, osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wówczas Polska jako państwo źródła tych dochodów (majątku) może opodatkować wyłącznie te dochody (majątek). Państwo źródła dochodów, czyli Polska, może opodatkować dochody uzyskane przez nierezydentów, jeżeli działalność tego nierezydenta w Polsce prowadzona jest w formie zakładu.

W art. 4a pkt 11 ww. ustawy zdefiniowano pojęcie zagranicznego zakładu, które oznacza:

Zasady opodatkowania dochodów osiąganych z tytułu działalności gospodarczej reguluje art. 7 postanowień Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120). Stosownie do art. 7 ust. 1 tejże Konwencji, zyski Spółki z siedzibą w Holandii podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii, chyba że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tu zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z powyższego wynika, że w państwie źródła opodatkowaniu podlegają wyłącznie zyski powstałe w związku z działalnością wykonywaną poprzez zakład; opodatkowaniu nie podlegają natomiast zyski osiągnięte bezpośrednio przez centralę (jednostkę macierzystą) lub inną jednostkę tego przedsiębiorstwa.

Postanowienia art. 5 ust. 1 Konwencji, stwierdzają, iż określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 i 3 Konwencji, określenie "zakład" obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat i kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych, a także plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Natomiast w ust. 4 cytowanego artykułu wyszczególnione zostały rodzaje działalności, które nie stanowią zakładu, a mianowicie:

Tak więc ust. 4 art. 5 Konwencji, wylicza różne rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1, i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco. Dlatego działalność, która nie może zostać zaliczona do żadnego z ww. przypadków będzie uznawana za zakład, w rozumieniu ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

Oddział będzie zatem uważany za zakład jeżeli placówka przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce spełnia wymienione wyżej warunki.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona, lipiec 2005 r.) wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., iż działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości. Również w przypadku, gdy stała placówka jest wykorzystywana zarówno dla działalności w ramach wyłączeń, jak i dla innej działalności, uznaje się ją za zakład, który podlega opodatkowaniu z tytułu obu rodzajów działalności. Innymi słowy, zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie. Zatem, każdy przypadek należy zbadać oddzielnie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiot działalności Oddziału ogranicza się do czynności mających na celu zagwarantowanie, iż zakupione na terytorium Polski meble spełniają wymagania jakościowe Spółki, tj. do kontroli jakości towarów oraz prowadzenia wszelkich rozmów z dostawcami na zlecenie Spółki mających za zadanie zapewnienie dobrej jakości produktu. Każdorazowo w przypadku wysyłki gotowych produktów (mebli) przez dostawców na terytorium Polski, pracownicy Oddziału dokonują kontroli ich jakości. Wysyłka może zostać dokonana wyłącznie w sytuacji, gdy towar został sprawdzony i zaaprobowany przez pracownika Oddziału. Jak zaznaczył Wnioskodawca, w Oddziale nie są podejmowane żadne czynności zakupu czy sprzedaży mebli, ani nie są zawierane umowy w tym zakresie. Ponadto, Spółka nie posiada na terytorium Polski tzw. zależnego przedstawiciela, który posiada pełnomocnictwo do zawierania w imieniu Spółki umów związanych z operacjami, które stanowią właściwy obszar działalności Spółki (zakup i sprzedaż mebli) i który wykonuje to pełnomocnictwo zwyczajowo.

Jeżeli zatem rzeczywisty zakres prowadzonej działalności odpowiada opisanemu w treści wniosku, to uznać należy, że działalność Oddziału w Polsce jest ograniczona tylko do działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym w stosunku do działalności podstawowej, co oznacza, że Oddział ten nie stanowi zakładu w świetle porozumień polsko - holenderskiej umowy.

W konsekwencji, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, takie działanie Spółki nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w świetle postanowień Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zatem, jeżeli Spółka osiąga w Polsce zyski z niebędącego zakładem przedsiębiorstwa (które zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-holenderskiej opodatkowane są w Holandii) to oznacza, że Spółka ta nie ma w Polsce obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.