ILPB3/423-136/07-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wykupionego ekwiwalentu za deputat węglowy - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wykupionego ekwiwalentu za deputat węglowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W S.A. praw i obowiązki pracowników i pracodawców określa zarówno Kodeks Pracy, jak również Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników S.A., zawarty na podstawie przepisów Kodeksu pracy. Zgodnie z postanowieniami ZUZP byłym pracownikom Oddziałów Spółki objętych ZUZP - emerytom i rencistom, przysługuje ekwiwalent za deputat węglowy w wymiarze 2,5 tony rocznie. Uprawnienie do ekwiwalentu powstaje z datą przejścia na rentę lub emeryturę z Oddziału Spółki objętego ZUZP. Ekwiwalent za deputat węglowy przysługuje również wdowom, wdowcom i sierotom po ww. emerytach jak i pracownikach, którzy zmarli w czasie trwania stosunku pracy - jeżeli spełniają warunki do otrzymania renty rodzinnej. Spółka rozważa możliwość jednorazowego wykupu prawa do deputatu przysługującego ww. osobom. Planuje się samodzielne wystąpienia poszczególnych pracodawców (Oddziałów objętych ZUZP) do osób uprawnionych pobierających deputat z propozycją jego wykupu poprzez jednorazową wypłatę świadczenia pieniężnego stanowiącego równowartość przysługującego deputatu za okres 10 lat. Przewiduje się, że wypłata następowałaby na podstawie indywidualnych umów cywilnoprawnych, zawieranych z każdą z osób uprawnionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowa wypłata dokonana przez pracodawcę z tytułu wykupu od osób uprawnionych prawa do ekwiwalentu za deputat węglowy za okresy przyszłe, stanowić będzie dla Spółki koszty uzyskania przychodów w dacie wypłaty tego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki, o których mowa w niniejszym zapytaniu nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Należy również stwierdzić, że wydatki powyższe nie są związane bezpośrednio z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Niemniej jednak obowiązek wypłaty ekwiwalentów za deputat węglowy został nałożony na Spółkę poprzez regulacje ZUZP, który zgodnie z postanowieniami art. 9 Kodeksu pracy stanowi w Spółce również źródło prawa pracy. W konsekwencji, w ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią z tytułu ww. wypłat należy kwalifikować do kategorii kosztów pośrednich, czyli takich kosztów, które związane są z ogólnym funkcjonowaniem Spółki. Zgodnie zaś z postanowieniami art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak również z ugruntowaną już linią orzecznictwa (np. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2005 r., sygn. akt FSK 1049/04, wyrok NSA z dnia 10 maja 2005 r., sygn. akt FSK 1895/04) koszty pośrednie związane z funkcjonowaniem osoby prawnej stanowią koszty uzyskania przychodów.

Nie bez znaczenia jest tu również fakt, że celem wykupu praw do ekwiwalentu za okresy przyszłe jest zabezpieczenie źródła przychodu Spółki w przyszłości. Jednorazowa wypłata ekwiwalentów pieniężnych w zamian za rezygnację przez osoby uprawnione do dożywotnich praw zagwarantowanych w ZUZP będzie mieć bezpośredni wpływ na wielkość dochodu podatkowego. W wyniku jednorazowego wykupu ekwiwalentu do deputatu za określony okres, w przyszłości nie będą w ogóle występowały przedmiotowe wydatki (obniżające podstawę opodatkowania). Powyższe pozwala zatem na stwierdzenie, że ww. wydatki będą spełniały kryteria wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które pozwalają na zakwalifikowanie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Kwestia okresu, w jakim ww. wydatki winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów została uregulowana przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przepisie tym określono, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jak ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W ocenie Spółki wydatek poniesiony na jednorazowy wykup ekwiwalentu, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku poniesienia tego wydatku. Treść art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje zaś podstaw do rozliczenia ww. wydatków w czasie, gdyż:

* zasadą jest, że każde koszty, inne niż bezpośrednie związane z przychodem, potrącane są w dacie ich poniesienia,

* wyjątek od tej zasady (zdanie drugie art. 15 ust. 4) dotyczy wyłącznie tych wydatków, które dotyczą okresów dłuższych niż rok ich poniesienia. W przypadku Spółki przedmiotowy wydatek (jednorazowy wykup) nie będzie dotyczył lat przyszłych, gdyż po dacie jednorazowego wykupu ekwiwalentu nie będą występowały żadne świadczenia, ani prawa ze strony uprawnionych (jak to ma miejsce np. przy wydatkach na ubezpieczenie czy prenumeraty, gdzie dokonanie zapłaty w danym okresie powoduje świadczenie ze strony usługodawców w okresach następnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie dodaje się, iż zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.