ILPB3/423-130/08-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Usługowej, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2008 r. (data wpływu 15 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków ponoszonych z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków ponoszonych z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma posiadająca status Zakładu Pracy Chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON), którego jest dysponentem. Środki funduszu - ZFRON tworzony jest ze zwolnień podatkowych i opłat, fundusz nie jest tworzony z dotacji otrzymanej na rachunek bankowy. Część środków funduszu przeznaczana jest na indywidualne programy rehabilitacji, mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych, w ramach których są finansowane koszty wyposażenia stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osób niepełnosprawnych, w szczególności na: doradztwo zawodowe w zakresie możliwości szkolenia, przekwalifikowania i dokształcania, specjalistycznych badań lekarskich oraz psychologicznych dla celów doradztwa zawodowego, szkolenia, przekwalifikowania oraz dokształcania w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych, wynagrodzenia (pracownika sprawującego opiekę nad uczestnikiem programu rehabilitacji, członków komisji rehabilitacyjnej), dostosowania miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności, inne ponoszone w ramach realizacji programów rehabilitacji (wydatki określono w § 2 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych - Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Te rodzaje wydatków stanowią pomoc de minimis w rozumieniu Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r., str. 5) oraz w rozumieniu § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810). Dokumentem na poniesienie wydatku jest faktura (rachunek) wystawiona na zakład oraz przelew ze środków funduszu ZFRON.

W uzupełnieniu z dnia 9 maja 2008 r. Spółdzielnia wskazała, iż w ramach wydatków z ZFRON z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji finansowane będą koszty wyposażenia stanowiska pracy czyli będą to wydatki na środki trwałe (maszyny, urządzenia, środki transportu, narzędzia), jak również wydatki na zakupy nie inwestycyjne zaliczone bezpośrednio do kosztów, a dotyczące maszyn, urządzeń, środków transportu, narzędzi.

W ramach wydatków z ZFRON z przeznaczeniem na indywidualne programy rehabilitacji finansowane będą koszty:

* przystosowania stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia, czyli będą to wydatki na ulepszenie już istniejących na stanowisku pracy maszyn, urządzeń, środków transportu, narzędzi, to znaczy wydatki te zwiększą wartość początkową, oprócz tych wydatków finansowane będą usługi obce, które nie będą zwiększać wartości początkowej środków trwałych,

* przystosowania otoczenia stanowiska pracy, czyli na roboty budowlane, które mogą zwiększyć wartość początkowa obiektu lub będą wykonywane jako usługa obca zaliczona w koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółdzielni w zakresie pytania pierwszego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 15 maja 2008 r., nr ILPB3/423-130/08-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych z ZFRON są kwalifikowane do kosztów podatkowych, jeżeli spełniają kryteria podatkowe, określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to znaczy są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawy podatkowe nie rozróżniają, czy wydatki z ZFRON stanowią dla podatnika pomoc de minimis czy też nie, amortyzacja tych środków trwałych nie jest wymieniona w katalogu kosztów negatywnych (art. 16 ust. 1), co oznacza, że amortyzacja środka trwałego sfinansowanego ze środków ZFRON pochodzących ze zwolnień z podatków i opłat jest kosztem uzyskania przychodów, ponieważ środek trwały jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika i służy osiągnięciu przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zakład Pracy Chronionej obowiązany jest tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków funduszu określa art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92).

W świetle art. 33 ust. 2 tej ustawy fundusz rehabilitacji tworzy się w szczególności:

Środki zakładowego funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków (art. 33 ust. 4 wskazanej ustawy).

W sytuacji, gdy ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych sfinansowany został zakup środków trwałych podlegających amortyzacji zastosowanie będzie miał przepis art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). W świetle tego przepisu, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W konsekwencji podatnik, który:

Należy także zauważyć, że w myśl art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Ze względu na okoliczność, że środki zakładowego funduszu rehabilitacji pochodzące, np. z dotacji, subwencji PFRON są środkami pochodzącymi "z zewnątrz", amortyzacja środków trwałych sfinansowanych z tych środków, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 cyt. ustawy, nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Natomiast odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych, których zakup lub wytworzenie zostało sfinansowane z ZFRON, ale z pozostałych środków (pochodzących z ulg podatkowych, zapisów, darowizn) będą stanowić koszt uzyskania przychodu. W tej sytuacji nie ma zastosowania powołany przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 cyt. ustawy, gdyż nie mamy tu bowiem do czynienia ze zwrotem wydatków, ani też ich odliczeniem od podstawy opodatkowania.

Reasumując, gdy środki uzyskane dla zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych pochodzą ze zwolnień podatkowych oraz z pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zapisów, darowizn wówczas stanowią one środki własne podatnika. Sfinansowanie nimi zakupu składnika majątku trwałego nie jest uważane za zwrot wydatków. Wobec powyższego, odpisy amortyzacyjne od sfinansowanych z tego źródła środków trwałych są kosztem uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.