ILPB3/423-121/13-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-121/13-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Wspólnotą lokalową - jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej - utworzoną zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 lipca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) - zwaną dalej: ustawą o własności lokali. Wyjaśnienia wymaga jednak fakt, iż w skład Wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale użytkowe - żaden z lokali nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych - a prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej.

Zakres działania Wspólnoty obejmuje zarząd nieruchomością wspólną przez który, zgodnie z ustawą o własności lokali, rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, windy, piwnice, strychy, dachy, zewnętrzne ściany budynku, instalacje energetyczne, cieplne, wodne i kanalizacyjne). Członkowie Wspólnoty - właściciele lokali stanowiących odrębną własność - wykorzystują lokale do prowadzenia działalności gospodarczej lub wynajmują lokale innym podmiotom do prowadzenia działalności gospodarczej. Zarządca, zgodnie z podjętą przez Wspólnotę uchwałą oraz na mocy zawartej umowy o zarządzenie, reprezentuje Wspólnotę w zakresie czynności zwykłego zarządu nieruchomością wspólną i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie od Wspólnoty.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciel lokalu zobowiązany jest uczestniczyć w kosztach zarządu nieruchomością wspólną - wskazanych przykładowo w art. 14 - proporcjonalnie do udziału w nieruchomości wspólnej oraz w kosztach związanych z utrzymaniem jego lokalu, w szczególności z tytułu kosztów dostawy mediów.

Wysokość zaliczek jakie zobowiązani są uiszczać właściciele lokali na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej oraz kosztów utrzymania poszczególnych lokali określana jest corocznie w uchwale Wspólnoty o rocznym planie gospodarczym. W doktrynie prawa słusznie przyjmuje się, iż wyliczenie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w art. 14 ustawy o własności lokali ma charakter jedynie przykładowy, za czym przemawia użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności". Na tej podstawie powszechnie dopuszcza się tworzenie przez wspólnoty mieszkaniowe funduszu remontowego lub remontowo - inwestycyjnego, którego środki wspólnota mieszkaniowa przeznacza na cele remontowe lub inwestycyjne nieruchomości wspólnej.

Na podstawie uchwały Wspólnoty Lokalowej o rocznym planie gospodarczym oraz na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o własności, właściciele lokali zobowiązani są do uiszczania zaliczek na fundusz remontowy. Wpłaty właścicieli lokali na poczet funduszu remontowego są ewidencjonowane na odrębnej kartotece księgowej.

Środki gromadzone w ramach funduszu remontowego będą wydatkowane tylko na podstawie uchwały wspólnoty mieszkaniowej określającej cel i wysokość środków przeznaczonych do jego realizacji. Środki funduszu remontowego są wydatkowane zarówno na remonty bieżące, jak również na planowane remonty części wspólnych (np. dachu), które z uwagi na wartość prac wymagają zbierania środków finansowych przez okres kilku lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym, Wspólnota składająca się wyłącznie z lokali użytkowych korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie dochodów z tytułu zaliczek na poczet funduszu remontowego, jeżeli w danym roku obrachunkowym nie poniosła kosztów remontu.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca to Wspólnota składająca się wyłącznie z lokali użytkowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, dopuszczalne jest, aby odrębną nieruchomość i tym samym odrębny od gruntu przedmiot własności stanowiły nie tylko lokale mieszkalne - służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych - ale również lokale o innym przeznaczeniu. Tym samym ustawodawca dopuścił, aby w obrocie prawnym występowały Wspólnoty składające się wyłącznie z lokali użytkowych stanowiących odrębną nieruchomość.

Artykuł 3 i następne ustawy o własności lokali, określając zasady zarządu nieruchomością wspólną oraz prawa i obowiązki właścicieli poszczególnych lokali w żaden sposób nie wyróżniają odmienności pomiędzy wspólnotami mieszkaniowymi a wspólnotami składającymi się wyłącznie z lokali użytkowych. Wskazuje na to również treść art. 1 ust. 1 ustawy o własności lokali, który stanowi: ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną. Uzasadnionym jest więc twierdzenie, iż celem ustawodawcy było jednolite, a przez to kompleksowe i spójne, uregulowanie zasad prawnych zarówno w zakresie zarządu wspólnotami mieszkaniowymi oraz wspólnotami składającymi się z lokali użytkowych. Potwierdzeniem powyższego jest brzmienie art. 6 ustawy o własności lokali, który stanowi: ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawca podlega przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 przedmiotowej ustawy, przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej (...). Jak stanowi art. 7 ust. 1, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). W art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wskazał przykładowe źródła dochodów. Natomiast w art. 17 przedmiotowej ustawy, zawarty został zamknięty katalog określający przypadki, gdy określone dochody są wolne od podatku. W katalogu tym - w pkt 44 - wskazano, iż: wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca na gruncie przepisów ustawy o własności lokali nie wyróżnił rodzajów wspólnot, bez względu na typ lokali tworzących daną wspólnotę.

W ocenie Wnioskodawcy, uzasadnionym jest traktowanie wspólnoty składającej się z lokali użytkowych na takich samych zasadach jak wspólnoty mieszkaniowej składającej się z lokali mieszkalnych.

Zaliczki wpłacane przez mieszkańców na poczet funduszu remontowego stanowią dochód wspólnoty w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Środki w ramach funduszu remontowego będą przeznaczone na wykonanie określonego remontu lub inwestycji w ramach nieruchomości wspólnej nawet za kilka lat z uwagi na konieczność zgromadzenia odpowiednio wysokich środków finansowych na remont (np. dachu).

Tym samym środki gromadzone na funduszu remontowym jako dochód Wspólnoty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych bowiem zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobu lokalowego - nieruchomości wspólnej.

Jeżeli przyjąć, iż należy opodatkować zaliczki uiszczane przez właścicieli lokali na poczet funduszu remontowego, czyli przyszłych - planowanych - remontów to wówczas mija się z celem zbieranie przez Wspólnotę środków finansowych na fundusz remontowy. Ponieważ te same środki (funduszu remontowego) wpłacone jednorazowo w roku, w którym jest wykonywany remont (ponoszony koszt) nie będą opodatkowane. Przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym w opisanym wyżej stanie faktycznym zaliczki uiszczane na poczet funduszu remontowego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym prowadzić będzie do sytuacji, w której działające na podstawie tych samych przepisów ustawy o własności lokali wspólnoty mieszkaniowe będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie dochodów na poczet funduszu remontowego podczas, gdy wspólnoty lokalowe nie będą korzystały z tego zwolnienia. Takie zróżnicowanie sytuacji prawnej wspólnot mieszkaniowych i lokalowych nie znajduje oparcia w przepisach ustawy o własności lokali oraz konstytucyjną zasadą równości wobec prawa. Wolą ustawodawcy było bowiem, aby wspólnoty mieszkaniowe i lokalowe działające w oparciu o te same przepisy były traktowane tak samo także w zakresie prawa podatkowego.

Tym samym - w ocenie Wnioskodawcy - Wspólnota Lokalowa korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zaliczek wpłacanych przez właścicieli lokali na poczet funduszu remontowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcą jest Wspólnota Lokalowa utworzona zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

WW. ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 pkt 1 ww. ustawy). W myśl art. 13 ust. 1 tej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali).

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1.

wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2.

opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3.

ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4.

wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5.

wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera legalną definicję dochodu - jest to nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Wynik powstały na skutek działania matematycznego polegającego na pomniejszeniu przychodu podatnika o koszty uzyskania przychodów, jeżeli tylko jest dodatni, stanowi dochód w rozumieniu tej ustawy. Z kolei wynik ujemny należy kwalifikować na gruncie przepisów prawa podatkowego jako stratę. Taka, a nie inna konstrukcja wskazanego przepisu powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, ustalony zgodnie z przepisami ustawy, po drugie zaś - koszty jego uzyskania, ustalane według normy z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychodami są również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Zatem, wpłacone zaliczki przez mieszkańców na poczet funduszu remontowego stanowią dla Wspólnoty przychody podatkowe, a wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem, są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyjątek od reguły nakazującej opodatkowanie przychodów ze wszystkich źródeł przychodów został zawarty w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

* gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz

* innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować ściśle, niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej, jako że mamy do czynienia z ulgą podatkową naruszającą zasadę równości podatników.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji "gospodarki" i "zasobów mieszkaniowych", zatem należy w tym zakresie zastosować wykładnię językową.

"Gospodarka" w potocznym rozumieniu to dysponowanie i zarządzanie czymś, zaś "zasób" to m.in. zgromadzenie jakiejś ilości, czegoś a termin "mieszkanie" uważa się za równoznaczny w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowe" określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania. Zatem termin "zasoby mieszkaniowe" dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" to dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wobec powyższego przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć:

1.

znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,

2.

pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno - remontowe,

3.

urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wnioskodawca wskazał, że w skład Wspólnoty wchodzą wyłącznie stanowiące odrębną własność lokale użytkowe - żaden z lokali nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych - a prawem związanym z prawem własności poszczególnych lokali jest udział w nieruchomości wspólnej.

W tym miejscu należy nadmienić, że lokale użytkowe nie wchodzą w skład zasobów mieszkaniowych. Podkreślenia wymaga, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tymczasem lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie jak i judykaturze. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1534/09 stwierdzono: " (...) przez "zasoby mieszkaniowe" należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Przedmiotem zaś zwolnienia mogą być jedynie dochody z "gospodarki" ww. zasobami mieszkaniowymi. Pogląd taki znajduje oparcie w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 581/09. Konsekwencją takiego, literalnego pojmowania "zasobów mieszkaniowych" jest uznanie, że prowadzenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi odnosi się tylko do tych działań wspólnoty mieszkaniowej, które polegają na realizacji zadań mieszkaniowych. Z tego względu - dochodami z prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi są przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych przez właścicieli lokali mieszkalnych, czyli opłaty (czynsze), pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. Taki dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego (por. wyroki WSA w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Gl 523/07 oraz z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 737/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Bd 641/07). Zasadnie zatem organy podatkowe uznały, że wynagrodzenie (czynsz) z tytułu wynajmu powierzchni budynku mieszkalnego pod reklamę, wynajmu lokali użytkowych, przychodów z tytułu zwrotu wydatków ponoszonych przez Wspólnotę na utrzymanie nieruchomości w zakresie wykraczającym poza zawartą umowę użyczenia oraz przychody finansowe z tytułu odsetek od lokaty bankowej - nie są wynikiem prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi, chociaż z reguły dochody te przeznaczane są na utrzymanie zasobów mieszkaniowych".

Podobne stanowisko, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, prezentowane jest w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1551/08 lub Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 631/08.

Zatem jak już uprzednio wskazano zarówno w doktrynie jak i judykaturze panuje pogląd, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych. Wykładnia literalna jednoznacznie wskazuje, że funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia okoliczność wskazana przez Wnioskodawcę, że zaliczki wnoszone przez właścicieli lokali użytkowych dotyczą nieruchomości wspólnej oraz, że: "będą przeznaczone na wykonanie określonego remontu lub inwestycji w ramach nieruchomości wspólnej nawet za kilka lat z uwagi na konieczność zgromadzenia odpowiednio wysokich środków finansowych za remont (np. dachu)". Dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawowym warunkiem jest uzyskanie przysporzenia z źródła jakim jest zasób mieszkaniowy.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę, podsumować należy, że lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, bowiem nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie.

Zatem dochód uzyskany z tego źródła nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie został spełniony jeden z kumulatywnych warunków tegoż artykułu.

W świetle powyższego, wpłaty z tytułu zaliczek na poczet funduszu remontowego nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wpłaty te uiszczane przez właścicieli lokali użytkowych na poczet funduszu remontowego nie stanowią przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W konsekwencji, dochód powstały z tego tytułu nie korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy i stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 tej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl