ILPB3/423-118/14-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 3 marca 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest producentem uszczelek. Na podstawie łączących go umów produkuje i dostarcza uszczelki do podmiotów zagranicznych (dalej zwanych "Odbiorcami"), którzy następnie sprzedają uszczelki finalnym klientom (dalej zwanych "Klientami"). Klienci wykorzystują uszczelki poprzez ich montaż w produkowanych przez siebie wyrobach (np. samochodach, maszynach i urządzeniach). Uszczelki są sprzedawane w bardzo dużych ilościach. Poszczególne dostawy obejmują wielotysięczne wolumeny.

Pomimo dochowania należytej staranności, zdarza się, że wyprodukowane uszczelki mają wady. Wady najczęściej dotyczą pojedynczych sztuk, o stosunkowo niskiej wartości. Zidentyfikowanie wadliwej uszczelki rodzi konieczność przeprowadzenia dodatkowej kontroli jakości całej partii (dostawy), która warunkuje możliwość przekazania do montażu lub eliminuje konieczność demontażu już zamontowanych uszczelek.

Dodatkowe kontrole jakościowe są przeprowadzane przez Odbiorcę, gdy wadliwość produktu zostanie stwierdzona przed wysłaniem produktu do Klienta, bądź też są dokonywane przez Klienta. W praktyce kontrole są dokonywane przez pracowników Odbiorcy, Klienta lub przez podmioty zewnętrzne na ich zlecenie. W każdym przypadku kosztami dodatkowych kontroli jakościowych, w tym także kosztów dodatkowych związanych z wykryciem wady i przeprowadzaniem kontroli - sortowaniem, segregowaniem - obciążony zostaje Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z przeprowadzeniem dodatkowych kontroli jakościowych stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z przeprowadzeniem dodatkowych kontroli jakościowych stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z podstawową zasadą, poniesione wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów jeżeli spełnione są dwa warunki. Po pierwsze, wydatek ten powinien być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów. W analizowanej sytuacji Wnioskodawca zostaje obciążony kosztami kontroli jakościowych, których celem jest wyeliminowanie z obiegu produktów wadliwych. Konieczność przeprowadzenia dodatkowych kontroli jakościowych w odniesieniu do całej partii w przypadku zidentyfikowania pojedynczych wad wynika ze stosowanych przez odbiorców procedur oraz specyfiki branży. Pokrycie przez producenta kosztów dodatkowych kontroli przeprowadzonych w przedstawionych okolicznościach warunkuje współpracę z klientami. Zgodnie z zobowiązującymi zwyczajami, ryzyko dodatkowych kontroli ponoszą producenci, bowiem kontrole te są efektem zidentyfikowanych wad wyprodukowanych przez nich wyrobów. Tym samym ponoszenie kosztów dodatkowych kontroli umożliwia zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów (jest wręcz warunkiem sprzedaży na rynku).

Drugą przesłanką jest niezawieranie się w katalogu wyłączającym możliwość kwalifikacji poniesionych wydatków jako kosztu podatkowego, tj. katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W analizowanej sytuacji w szczególności należy uwzględnić wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Jako że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia odszkodowania oraz kary umownej, należy odnieść się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż z samej funkcji kontroli wynika, iż jej zadaniem jest wykrycie błędów oraz wyeliminowanie produktów, które nie spełniają ustalonych norm jakościowych. Ponoszenie kosztów kontroli nie ma na celu naprawienia szkody za nienależyte wykonanie produktu, jako odszkodowania w rozumieniu k.c., ani nie powinno być rozumiane jako kara za jego nienależyte wykonanie, ale jako stworzenie warunków umożliwiających Wnioskodawcy należyte wykonanie zobowiązania w przyszłości, tj. dostarczenie pozbawionego wad produktu.

Sam fakt, iż kontrole dodatkowe są efektem zidentyfikowanych wad wyrobów i stanowią obciążenie dla Wnioskodawcy nie oznacza, iż są one karą czy też odszkodowaniem z tytułu wad dostarczonych produktów.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym koszty kontroli jakościowych wynikające z ujawnienia się wad produktów wyprodukowanych przez Spółkę, stanowią dla niej koszty uzyskania przychodu. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych na tle stanów faktycznych podobnych ze względu na charakter kosztów do przedstawionego, przykładowo - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 grudnia 2012 r. o sygnaturze: ILPB3/423-377/12-2/EK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej Łodzi z 31 sierpnia 2011 r. o sygnaturze: IPTPB3/423-78/11-4/KJ, demontażem i montażem wadliwych wyrobów (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 listopada 2009 r. o sygnaturze: IBPBI/2/423-1030/09/AM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest producentem uszczelek. Na podstawie łączących go umów produkuje i dostarcza uszczelki do podmiotów zagranicznych (dalej zwanych "Odbiorcami"), którzy następnie sprzedają uszczelki finalnym klientom (dalej zwanych "Klientami"). Klienci wykorzystują uszczelki poprzez ich montaż w produkowanych przez siebie wyrobach. Uszczelki są sprzedawane w bardzo dużych ilościach. Poszczególne dostawy obejmują wielotysięczne wolumeny.

Pomimo dochowania należytej staranności, zdarza się, że wyprodukowane uszczelki mają wady. Wady najczęściej dotyczą pojedynczych sztuk, natomiast zidentyfikowanie wadliwej uszczelki rodzi konieczność przeprowadzenia dodatkowej kontroli jakości całej partii (dostawy), która warunkuje możliwość przekazania do montażu lub eliminuje konieczność demontażu już zamontowanych uszczelek. Kosztami dodatkowych kontroli jakościowych, w tym także kosztów dodatkowych związanych z wykryciem wady i przeprowadzaniem kontroli - sortowaniem, segregowaniem - obciążony zostaje Wnioskodawca.

Zatem wspomniane koszty mają na celu wykrycie błędów oraz wyeliminowanie produktów, które nie spełniają ustalonych norm jakościowych i w konsekwencji należyte wykonanie zobowiązań w przyszłości poprzez dostarczenie pozbawionego wad produktu.

Jak wskazała Spółka "zgodnie z zobowiązującymi zwyczajami, ryzyko dodatkowych kontroli ponoszą producenci, bowiem kontrole te są efektem zidentyfikowanych wad wyprodukowanych przez nich wyrobów. Tym samym ponoszenie kosztów dodatkowych kontroli umożliwia zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów (jest wręcz warunkiem sprzedaży na rynku)".

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że pomiędzy ponoszonymi przez Spółkę kosztami związanymi z przeprowadzaniem dodatkowych kontroli jakościowych wyprodukowanych uszczelek a przychodem z ich sprzedaży istnieje związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie wspomnianych kosztów ma wpływ na powstanie bądź zwiększenie w przyszłości przychodu z ich sprzedaży. Zatem spełnione zostają przesłanki przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do uznania ww. kosztów za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, koszty związane z przeprowadzeniem dodatkowych kontroli jakościowych Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.